ALTINCI FƏSİL
İMAM ZAMAN (Ə)-IN ZÜHURUNUN İNTİZARI
Cənab Şeyxin bariz xüsusiyyətlərindən biri də həzrət Vəliyyi-əsr İmam Zaman (ə)-a qarşı dərin məhəbbət bəsləməsi və o Həzrətin (ə) zühurunun gerçəkləşməsini gözləməsi idi. O, buyurur:
Camaatın əksəriyyəti deyirlər ki, biz imam Zamanı (ə.c) özümüzdən artıq sevirik. Halbuki, belə deyildir. Çünki, əgər onu özlərindən artıq sevsəydilər, özləri xatirinə deyil, onun xatirinə iş görərdilər. Hamınız dua edin ki, Allah-taala o Həzrətin zühuru qarşısında olan maneələri aradan qaldırsın və bizim qəlbimizi o həzrətin mübarək qəlbi ilə bir etsin!
Şeyxin dostlarından biri belə nəql edir: Onun hüzurunda olduğum illərdə hiss etmişdim ki, onun həzrət İmam Zaman əleyhissəlamın zühurunun gerçəkləşməsindən mühüm bir istəyi yoxdur. O, həmişə dostlarına xatırladardı ki, mümkün olsa həzrət İmamın zühurunun tezləşməsindən başqa Allahdan heç bir şey istəməsinlər. Şeyxdə intizar haləti o qədər güclü idi ki, əgər bir kəs həzrət imam Zaman əleyhissəlamın zühurundan söhbət etsəydi, halı dəyişilər və ağlamağa başlayardı.
QARIŞQANIN ÖZ MƏ᾽ŞUQUNA ÇATMAQ YOLUNDA GÖSTƏRDİYİ SƏ᾽YLƏR
Cənab Şeyxin tə᾽kid etdiyi mühüm məsələlərdən biri də həzrət imam Zaman əleyhissəlamın zühurunun intizarını çəkən şəxslərin bu işə ruhən hazır olmaları idi. O, deyirdi ki, hətta insanın ömrü o Həzrətin (ə) zühurunu görməyə kifayət etməsə belə, bu fəaliyyətləri dayandırmamalıdır. Burada həzrət Davud əleyhissəlamdan nəql olunmuş bir hekayəni xatırladıb buyurdu:
O həzrət (ə) səhradan keçərkən görür ki, bir qarışqa dayanmadan təpədəki torpaqları götürüb başqa bir yerə tökür. Davud peyğəmbər Allahdan onun üçün bu işin sirrini açmasını istəyir. Qarışqa dilə gəlib deyir ki, mənim bir mə᾽şuqum vardır. Mənim ona qovuşmağımın yeganə şərti o təpənin torpaqlarının hamısını buraya daşımağımdır!
Həzrət Davud (ə) buyurur: Sən bu kiçik cüssənlə bu təpənin torpağını necə daşıyıb qurtaracaqsan? Sənin ömrün buna kifayət edəcəkmi?!
Qarışqa deyir: Bunların hamısını bilirəm, amma əgər bu yolda ölsəm, məhbubumun yolunda canımı qurban etdiyim üçün özümü xoşbəxt sanaram!
Burada həzrət Davud (ə) başa düşür ki, bu məsələ onun üçün bir ibrət dərsdir.
Cənab Şeyx həmişə israr edib buyururdu: Bütün varlığınla həzrət İmam Zaman əleyhissəlamın zühurunun intizarında ol və intizar halətini Allahın istəyi ilə əlaqələndir.
MƏNİM SALAMIMI O HƏZRƏTƏ ÇATDIRIN
Şeyxin şagirdlərindən biri deyir: O həmişə həzrət İmam Zaman əleyhissəlamı yad edər və salavat göndərərkən «və əccil fərəcəhum» kəlməsini heç vaxt tərk etməzdi. Onun hüzurunda olan yığıncaqlarda həmişə imamın haqqında söhbətlər olar və o həzrətin zühuru üçün çoxlu dua edilərdi. Ömrünün axırlarında imamın zühur edəcəyindən əvvəl bu dünyadan gedəcəyini hiss edib dostlarına dedi: Əgər həzrətin zühurunu görə bilsəniz, mənim salamımı ona yetirin.
İNTİZAR ÇƏKƏN CAVANIN BƏRZƏX ALƏMİNDƏKİ HALƏTİ
Bir cavan dəfn edilərkən Şeyx ona baxıb deyib: «Gördüm ki, həzrət Musa ibni Cə᾽fər (ə) bu cavanı ağuşuna almaq üçün öz qollarını açmışdı. Soruşdum ki, bu cavanın axırıncı sözü nə olmuşdur? Dedilər: O, bu şe᾽ri oxuyurdu:
Müntəziranra be ləb aməd nəfəs Ey şəhi xuban to be fəryad rəs. Məzmunu: İntizar çəkənlərin ölüm anı yetişdi, Ey yaxşıların şahı, özün fəryada yetiş! |
İMAM ZAMAN (Ə)-IN ZÜHURUNUN İNTİZARINI ÇƏKƏNLƏRDƏN BİR QİSMİNİN BU DÜNYAYA RƏC᾽ƏTİ
Cənab Şeyx inanırdı ki, İmam Zaman əleyhissəlamın zühurunu həqiqi mə᾽nada gözləyənlər, öldükdən sonra o həzrətin zühuru zamanı bu dünyaya qayıdacaq və o həzrətlə birlikdə olacaqlar. İmam Sadiq (ə)-dan nəql olunmuş rəvayətdə deyilir: «Hər kəs qırx sübh bu əhdi oxusa, bizim Qaimimizin köməkçilərindən olacaqdır. Əgər o həzrətin zühurundan qabaq dünyadan getsə, Allah onu yenidən dirildəcək ki, onun hüzurunda olsun». («Məfatihul-cinana»,Əhd duasının müqəddiməsi).
Sonra qeyd edirdi ki, Əliyyibni Cə᾽fər (ə) (Qumun «behişt» qəbristanlığında dəfn olunmuşdur) və Mirzayi Qumi (Qumun «Şeyxan» qəbiristanlığında dəfn olunmuşdur) adları imam Zaman (ə)-ın zühuru dövründə rəc᾽ət edənlərin siyahısında olanlardandır.
Şeyxin şagirdlərindən biri deyir: Bir gün Şeyxdən imam Zaman (ə)-ın intizarının xüsusiyyətləri barəsində soruşduq. Buyurdu: Rey şəhərində İmaməli adlı bir pinəçi var idi. Əhli-əyalı da yox idi və işlədiyi dükanda qalırdı. Onun barəsində qəribə halətlər nəql etmişlər. Onun imam Zaman (ə)-ın zühurundan başqa bir istəyi olmamışdır. Vəsiyyət etmişdi ki, öldükdən sonra onu Rey şəhərinin ətrafında yerləşən «Bibi-Şəhrəbanı» dağının ətəyində dəfn etsinlər. Hər vaxt onun qəbrinə diqqət yetirdimsə, gördüm ki, imam Zaman (ə) oradadır.