Şeyx siyasətə qarışmırdı, lakin mənfur Pəhləvi rejimi və hakim rejimin siyasət adamları ilə kəskin müxalifət edirdi. O, təkcə şah və onun ətrafındakıları deyil, Müsəddiqi də qəbul etmirdi. Lakin mərhum Ayətullah Kaşanini tə᾽rifləyərək deyirdi: Onun batini saqqaxanaya (sərin su saxlayan yer) bənzəyir.

Şeyxin övladlarından biri deyir:

1333-cü Hicri-şəmsi ilinin Tir ayının 30-da (1954) Şeyx mənzilə daxil olub ağlar halda dedi: «Həzrət Seyyidüş-şühəda bu atəşi əbası ilə söndürdü və bu bəlanın qarşısını aldı. Onlar bu gün də çoxlarını öldürmək istəyirlər. Ayətullah Kaşani müvəffəq olmayacaq, lakin sonradan gələn bir seyyid müvəffəq olacaqdır.»

Bir müddətdən sonra mə᾽lum oldu ki, Şeyx, ikinci seyyid dedikdə həzrət imam Xomeynini (r.ə.) nəzərdə tuturmuş.

Mərhum İmam Xomeynidən söhbət düşdüyü üçün yaxşı olardı ki, onun İslam İnqilabının gələcəyi ilə əlaqədar bir xatirəsini də qeyd edək.

Şeyx dünyanı «qoca arvad» Sabiq daxili işlər naziri Məhəmməd Əli Bəşarəti belə nəql edir: 1358-ci ilin yayında (1980) İslam İnqilabı Keşikçilər Korpusunun kəşfiyyat şö᾽bəsinin məs᾽ulu idim. Mənə xəbər çatdı ki, Məşhəddə məşhur ruhani liderlərdən biri imam Xomeyninin əleyhinə qiyam edəcəyi və inqilabı devirəcəyi barədə bəyanat verib.

Bu barədə hökm almaq üçün imam Xomeyninin qəbuluna getdim və işlərim barədə raport verdikdən sonra həmin sözü dedim. İmam əvvəlcə başını aşağı salıb qulaq asırdı, lakin bu cümləni eşitdikdə başını qaldırıb təəccüblə dedi: Bunlar nə deyirlər?! Bizim qələbəmizə Allah zəmanət vermişdir. Biz müvəffəq olacağıq. Burada islam hökuməti təşkil edəcəyik, bayrağı da onun əsil sahibinə təhvil verəcəyik.

Mən soruşdum: Sizin özünüz təhvil verəcəksinizmi?

İmam sükut etdi və sualımı cavabsız qoydu.

Şeyxin şagirdlərindən biri Nasirəddin şahın bərzəx aləmindəki vəziyyəti ilə əlaqədar olaraq onun belə dediyini nəql edir:

Onun ruhunu cümə günü azad etmişdilər. Şənbə gecəsi isə zəncirləyib öz yerinə aparırdılar. O ağlar halda mə᾽murlara yalvarıb deyirdi: «Məni aparmayın!» Məni gördükdə dedi: «Əgər bilsəydim ki, yerim bura olacaqdır, dünyada özümə asayişi rəva görməzdim».

Şeyx öz dostlarını və şagirdlərini zalım Pəhləvi rejiminin mə᾽murları ilə həmkarlıq etməkdən, xüsusilə onları tə᾽rifləməkdən çəkindirərdi. Şeyxin şagirdlərindən biri onun belə dediyini nəql edir:

Müqəddəs şəxsiyyətlərdən birinin ruhunun bərzəxdə mühakiməyə çəkildiyini gördüm. Zalım və nalayiq padşahın bütün çirkin əməllərini onun əməl dəftərində yazmışdılar. Həmin şəxs deyirdi: «Axı mən bu qədər cinayət etməmişəm!». Ona dedilər: «Məgər sən onu tə᾽rifləyərək demirdinmi ki, o, ölkədə necə də əmin-amanlıq bərqərar etmişdir?!».

Dedi: Bəli.

Ona dedilər: Sən onun gördüyü işlərə razı olmusan, o da öz səltənətini qoruyub saxlamaq üçün bu cinayətlərə əl atmışdır.

«Nəhcül-bəlağə»də imam Əli (ə) buyurur: «Hər kəs bir tayfanın gördüyü işlərə razı olsa, onlarla bu işi görmüş kimidir. Hər kəs batil bir işə əl atsa, onun üçün iki günah yazılar: O işin görülməsinin günahı və ona razı olmağın günahı.»

Şeyxin dostlarından birinin oğlu Amerika mütəxəssisləri ilə həmkarlıq edirdi. O belə deyir: Məşhədə səfər edərkən Şeyxin hüzuruna getdim. Onunla birlikdə hərəmə ziyarətə getdik. O, bir tərəfdə dayanıb ziyarətnaməni oxudu. Mən sizinlə söhbət etdiyim kimi, o da imamla danışırdı. Ziyarət qurtardıqdan sonra səcdəyə getdi. Səcdədən qalxdıqdan sonra məni çağırıb dedi: Həzrət (ə) buyurdu: «Oğlunun qabağını al, bu işlərin ardınca getməsin, əks halda o sizə ağır bir əngəl törədəcəkdir».

Biz onun qərb mütəxəssisləri ilə əməkdaşlıq edib Amerikaya getməsindən xəbərdar deyildik. Təqribən 25 il bundan qabaq bir gün oğlum yanıma gəlib dedi: Xarici ölkələrə getmək istəyirəm, işlərimin hamısını qaydasına salmışam, xarici pasport da almışam. Biz nə qədər çalışdıqsa, onu bu işdən çəkindirə bilmədik. Amerikaya getdikdən sonra bizə yazdı ki, arvadımı boşayın, uşağı olmadığı üçün onu saxlamayacağam. O vaxtdan indiyə qədər əzab-əziyyət içindəyik.