Azadlıq, haqq-ədalət məsələlərini irəli sürən diktatorluqdan tutmuş kapitalizm və ta fəhlə sinfinin təşkil etdiyi quruluşları belə çək-çevir edəndə görürük ki, bu ideyalar müxtəlif qanun çərçivələri altında avam xalq kütlələrini tərk-silah edərək bir iddə hökmran, mülkədar, sahibkar və sərmayə sahiblərinin mənafeyi və əmniyyətinə xidmət edir. İslam insanları zülmkarların hər cür hökmranlığından azad edir və xalqın malını, canını və şərəfini ədalətlə qoruyur. İslamın insanlara bəxş etdiyi həqiqi azadlıq Allahın təyin etdiyi çərçivələr daxilində, onların bütün hüquqlarını təmin edir.

İslam istəyir ki, insanlar şərəflə yaşasınlar və bu da cəmiyyətin bütün üzvlərinin hüquq bərabərliyi əsasında mümkündür. O, insani dəyərlərə yüksək qiymət verir və cəmiyyətdə ədaləti bərqərar edir.

Əgər İslam yalnız bir millətin və irqin köməyinə arxalansaydı, heç vaxt belə parlaq inkişafa nail ola bilməzdi. Dinimizdə milli və irqi ayrıseçkiliyin olmaması müxtəlif millətlərin və xalqların onu qəbul etməsinə böyük təsir etmişdir. Tarix boyu irqçiliyin və millətçiliyin əsassız əqidələri insanlar arasında mənasız çəkişmələrə və müharibələrə səbəb olmuşdur. İslam ixtilaf amillərindən qabaq, vəhdət və qüdrət amillərini müsəlmanlara tanıtdırmışdır. Müsəlmanlar yəhudi və xaçpərəstləri ixtilaflara son qoymağa və Tövhid dinini düzgün başa düşmək üçün həqiqəti axtarmağa dəvət edirdilər.

Bu gün vəhdət, birlik, ədalət və azadlığını itirmiş millətlər, milli ayrı-seçkilik nəticəsində əziyyət çəkənlər öz nicatlarını İslamda axtarmalıdırlar. Çünki, İslam dini sayəsində insanların həqiqi bərabərlik və vəhdəti gerçəklənir. Qara və ağ, sarı və qırmızı dərili insanlar bərabərlik və azadlıq şəraitində İslam bayrağı altında rahat yaşaya bilərlər.

İslam nöqteyi-nəzərindən insanlar arasında üstünlük elm və əmələ görədir və imtiyazlar yalnız əxlaqi paklıq və mənəvi fəzilətlərə əsaslanır. İnsanların birini digərindən üstün tutan şey yalnız təqvadır (Allahdan qorxmaq).

Quran belə buyurur:

Rəsuli-Əkrəm (s.ə.v.v) belə buyurur: «Ərəbin əcəm, ağın qara üzərində heç bir imtiyazı yoxdur. Üstünlük yalnız təqva və ruhi fəzilət sayəsində ola bilər».

Məkkəni fəth edəndən sonra Peyğəmbər (s.ə.v.v) özünü başqa millətlərdən üstün sayan ərəblərə xitabən belə buyurmuşdu: «Allaha şükür olsun ki, İslamın ali təlimləri ilə sizdən cahiliyyət dövrünün lovğalığını və təkəbbürünü götürdü. Agah olun və bilin! Allahın qarşısında iki dəstə var: Onun əzizlədiyi təqvalılar və Onun nəzərində alçaq olan günahkarlar».

Bir nəfər İmam Riza (ə)-ın hüzuruna gəlib dedi: «Dünyada sənin ata-babalarından üstün bir şəxs tapmaq olmaz».

İmam buyurdu: «Onların böyüklüyü və şərəfi təqvada idi. Ata-babalarım Allaha itaətdə çox çalışırdılar». Başqa bir kəs Həzrət (ə) belə dedi: «Allaha and olsun, sən dünyada ən yaxşı şəxssən». İmam buyurdu: «Ey kişi and içmə. Məndən daha üstünü, təqvası məndən çox olandır və Allaha daha artıq itaət edəndir. And olsun Allaha, hələ bu ayə əvəz olunmayıb:

Qeyd olunan təqva azadlığın eynidir və məhdudiyyət demək deyildir. Çünki, məhdudiyyət insanı səadətdən məhrum edir, amma təqva ruhun bir zinətidir və adama toxunulmazlıq verir. Ona azadlıq və mənəviyyat bəxş edib nəfsani istəklər məhbəsindən qurtarır. Təqva bəşərə ictimai həyatda da azadlıq verir. Təqvalılar mövlası həzrət Əli (ə) buyurur: «Təqva paklığın və düzgünlüyün açarı, qiyamət gününün libasıdır. Hər cür bədbəxtlikdən insana nicat verir və ona azadlıq bəxş edir. İnsan təqva vasitəsilə öz hədəfinə çatır və düşmənlərinin şərindən xilas olur. Öz arzu və istəklərinə yetişir».

Zülmətlər içində qərq olan, təbəqələr arasında keşməkeşlərin baş alıb getdiyi, zəiflərin güclülər tərəfindən əzildiyi və hər cür insaniyyətə zidd olan adət-ənənələrin hökmranlıq etdiyi bir mühitdə İslam Peyğəmbəri (s.ə.v.v) zühur edib misilsiz şəhadətlə bütün yaramaz qayda-qanunları ləğv etdi. O, bütün fərdlərin hüquq bərabərliyini və azadlığını elan etdi. Bu səmavi din indiyədək heç bir sistemin və məktəbin yarada bilmədiyi ən kamil və ən humanist ictimai ədaləti bərqərar edə bildi. İslam hökumətini o vaxtadək mövcud olmuş hökumətlərlə müqayisə etdikdə, onların arasında nəhayətsiz fərqlərin olduğu aydınlaşır.

Əmirəl-möminin Əli (ə)-ın xilafəti dövründə ona məlumat çatır ki, Bəsrədəki nümayəndəsi Osman ibni Hüneyf şəhərin varlı adamları üçün təşkil edilən böyük bir ziyafətdə iştirak edib. Həzrət Əli (ə) çox narahat olur və öz etirazını əks etdirən məktubla Osmanı şiddətlə tənqid edir. İslam bütün dünya məktəblərindən daha artıq irqi və ya hər hansı bir növ ayrı-seçkiliklə qəti mübarizə aparır. Baxmayaraq ki, dünyada bu gün ağ və qara dərili insanlar arasındakı bərabərlikdən çox danışılır, lakin əməli olaraq ayrı-seçkiliyin nişanələri hələ də göz qabağındadır. Müasir dünyada elan olunan azadlıq, demokratiya, hüquq bərabərliyi şüarlarının arxasında acı həqiqətlər gizlənmişdir.

Fransa inqilabından sonra yayılan insan hüququ bəyannaməsi və ikinci dünya müharibəsindən sonra qüdrətli dövlətlərin ortaya atdığı vicdan azadlığı və bərabərliyi ideyaları müəyyən həddə qədər onları elan edənlər tərəfindən qorunur. Həmin böyük dövlətlərə bəzən bu ideyalar sərf etmədikdə, müxtəlif bəhanələrlə onları tapdalayırlar.

«Mədəni» ölkələrdəki bir çox insanlar hələ də irqi və milli fərqlərin bəşərə heç bir üstünlük vermədiyini anlaya bilmirlər. Amma tarix boyu irqi ayrı-seçkilik məsələsi müsəlman cəmiyyətlərində qara dərililər daim başqa müsəlmanlarla eyni hüquqlu tanınıb və onlar digərləri kimi bütün dini, ictimai və siyasi işlərdə fəal iştirak ediblər. İslam Peyğəmbəri (s.ə.v.v) müsəlmanlara nümunə olmaq üçün öz bibisi qızını əvvəllər qul olan Zeyd ibni Harisə ərə vermişdi. Bir gün Rəsuli-Əkrəm (s.ə.v.v) öz məclisində zənci və kasıb, lakin təqva sahibi olan Cuvəybirə riqqətlə baxıb belə buyurdu: «Cuvəybir! Nə yaxşı olardı ki, səninlə həyatına şərik olan, dünya və axirət işləriində sənə kömək edən bir zövcə seçərdin.»

Cuvəybir belə cavab verdi: Atam-anam sənə fəda olsun! Hansı qadın mənə ərə gəlməyə razı olar. Mənim ki, əsəb-nəsəbim, mal-dövlətim və gözəl görkəmim yoxdur. Peyğəmbər (s.ə.v.v) buyurdu: «Allah cahiliyyət dövründə haqsız ağalıq edənlərin hökmranlığını ləğv etdi və İslamdan qabaq məhrum, biçarə olanları şərəfli mövqeyə çatdırdı. Cahiliyyətin qaranlıq dövründə zəlil olanları izzətli etdi. Qəbiləsi və irqi ilə öyünmə adətini dağıtdı. Bu gün ərəb və əcəm, ağ və qara daxil olmaqla hamı bərabər hüquqa malikdir. İnsanların hamısı Adəmdən (ə) yaranıb. Adəmi də Allah torpaqdan yaradıb. Allahın dərgahında ən sevimli adam Ona ən çox itaət edən və ən təqvalı bəndələrdir.

Ey Cuvəybir! Bu gün mən səndən daha çox təqvaya malik olan və səndən artıq Allaha itaət edən şəxslərdən başqa səndən daha üstün bir şəxs tanımıram. Yubanmadan Ziyad ibni Lubəydin yanına get. O, Bəni-Bəyazə qəbiləsinin böyüklərindəndir. Ona deyərsən ki, məni peyğəmbər göndərib və göstəriş verib ki, qızını mənə ərə verəsən.

Həmin vaxt Ziyad, qəbiləsindən olan bir neçə şəxslə öz evində oturmuşdu. Cuvəybir evə daxil olub Ziyada və məclisdəkilərə salam verdikdən sonra dedi: Ziyad ibni Lubəyd! Allahın Rəsulu (s.ə.v.v) məni sənin yanına bir sifarişdən ötrü göndərib. Onu adamların yanında deyim, yoxsa təklikdə?

Ziyad dedi: Nəyə görə təklikdə və gizli deməlisən, mən Peyğəmbərin (s.ə.v.v) sifarişini özümə fəxr bilirəm. Elə buradaca söylə görək Həzrət (s) nə buyurub.

Cuvəybir dedi: Peyğəmbər (s.ə.v.v) buyurur ki, sən öz qızını mənə ərə verəsən.

Ziyad cavab verdi: Biz qızlarımızı şan-şöhrətimizlə bərabər olmayan şəxslərə ərə vermirik. Qayıt və mənim üzürxahlığımı Peyğəmbərə (s.ə.v.v) çatdır. Cuvəybir qayıdıb vəziyyəti Həzrətə danışdı. Peyğəmbər (s.ə.v.v) Ziyadın özünü hüzuruna çağırtdırıb ona belə buyurdu:

«Ey Ziyad! Cuvəybir mömin bir kişidir və möminə bir qadına layiqdir. Müsəlman bir kişinin müsəlman bir qadınla şan-şöhrəti bərabərdir. Öz qızını ona ərə ver!

Ziyad evinə qayıdıb hadisəni qızına danışdı. Qızı dedi: Atacan! Peyğəmbərin (s.ə.v.v) göstərişini və məsləhətini qəbul et və Cuvəybiri kürəkənliyə götür.

Ziyad qızının yanından çölə çıxıb, qəbilə adamlarının qarşısında Cuvəybirin əlini tutdu və elan etdi ki, qızını ona ərə verir.

Bununla da varlı bir qəbilə başçısının qızı, kasıb və zənci olan, lakin Allaha iman və mərifətlə bəzənmiş bir şəxsə ərə verildi.

Toy məclisində qonaqların qəbul edilməsinə və qulluğunun təşkilində üç nəfər müxtəlif milliyyətli, lakin təqvalı müsəlmanlardan olan Salman Farsi, Səhib Rumi və Bilal Həbəşi başçılıq edirdilər. Qeys adlı bir ərəb məclisə daxil olduqda bu üç nəfərin yüksək mövqeyini görüb narahat halda dedi: Ovs və Xəzrəc ərəbdəndirlər. Peyğəmbərin (s.ə.v.v) xidmətində fədakarlıq ediblər və heç zaman ondan köməklərini əsirgəməyiblər. Bu üç nəfər əcnəbi kimlərdir? Peyğəmbərə (s.ə.v.v) kömək etməyə onları kim dəvət edib? Qeysin sözləri Peyğəmbərə (s.ə.v.v) çatdıqda o həzrət bərk narahat oldu. Camaatı məscidə toplamağı əmr etdi və müsəlmanlar qarşısında belə danışmağa başladı: «Allah birdir. Sizin atanız birdir, dininiz birdir və sizin ərəbliyiniz nə atanız tərəfindən deyil, nə də ananız tərəfindəndir».

Rəsuli-Əkrəm (s.ə.v.v) irqi ayrı-seçkiliyin kökünü kəsmək üçün və müsəlmanlar arasında bərabərliyi bərqərar etməkdən ötrü çox çalışmışdır.

Bir gün Peyğəmbərin (s.ə.v.v) hüzuruna bir zənci gəlmişdi. Həzrətin yanında olan Əbuzər Qəffari həmin zənciyə «ey qara dərili» deyə müraciət etdikdə, Peyğəmbər (s.ə.v.v) bərk narahat oldu və Əbuzərə öz etirazını bildirdi. Əbuzər bu işdən çox peşiman oldu və səhvinə görə üzr istədi. O, hətta üzünə toz-torpaq sürtərək peşmançılığını boynuna aldı. Bundan sonra Peyğəmbər (s.ə.v.v) onu bağışladı.

Doktor Qustav Lebon belə yazır:

«Müsəlmanlar arasında bərabərlik nəhayət dərəcəsindədir. Həmin bərabərlik ki, Avropada uzun illər müxtəlif təbəqələrin dilində əzbər olub, lakin kitablardan və sənədlərdən kənarda müşahidə olunmur. Amma müsəlmanlar onu əməldə tətbiq etmişlər. Avropada müxtəlif təbəqələr arasında baş vermiş çəkişmələr və inqilablar müsəlmanlar arasında mövcud olmamışdır. Çünki İslam dini şəxsi, sinfi və ailə imtiyazlarını tamamilə ləğv etmişdir və Peyğəmbərin (s.ə.v.v) nəzərində bütün müsəlmanlar qardaş və bərabər hüquqludurlar. Ərəb dünyasında belə bir əzəmətli şəxsiyyət meydana çıxıb, müxtəlif millətləri və qəbilələri «vahid kəlmə» ətrafında birləşdirdi. Bir çinli müsəlman, İslam cəmiyyətində müsəlman ərəblə eyni hüquqa malikdir. Baxmayaraq ki, müsəlmanlar arasında da ixtilaflar mövcuddur, amma onların bir-birləri ilə xüsusi mənəvi rabitəsini inkar etmək olmaz. Bu da onları asanlıqla bir bayraq altında toplaya bilər».

Leplau isə belə deyirdi:

«Avropada baş vermiş kasıb və varlı təbəqələr arasındakı çəkişmələr müsəlman cəmiyyətində heç vaxt mövcud olmamışdır. İslam cəmiyyətində varlı və kasıb, qara və ağ bir-birlərilə eyni hüquqlu və qardaş hesab edilirlər. Bunu qətiyyətlə deyə bilərik ki, bir çox şüarları iddia edən Avropa İslam məktəbindən dərs almalıdır».

Geb öz əsərlərindən birində belə yazırdı:

«İndiyədək dünyada heç bir təşkilat və qurum İslam cəmiyyətində olduğu kimi müxtəlif millətlər və irqlər arasında hüquq bərabərliyini təmin edə bilməmişdir».

İslamdakı bərabərlik və qardaşlıq ideyaları həcc mərasimi zamanı daha aydın nəzərə çapır. Kəbə evi bütün müsəlmanları qəribə bir cazibə ilə özünə tərəf çəkir. Burada müxtəlif millətlərdən və irqlərdən olan müsəlmanlar ümumi İslam qanunları əsasında həmin mərasimdə iştirak edirlər. Qara və ağ, qırmızı və sarı dərili müsəlmanlar bir-birinin yanında İslamın əzəmətini və həqiqi bərabərlik ideyasına sadiqliyini nümayiş etdirərək ibadətlə məşğul olurlar.

Professor Filip Hitti belə deyir:

«İslamda həcc mərasimi uzun illərdir ki, vacibi əməl olmaqla yanaşı, əzəmətli bir dini-ictimai hadisəyə çevrilir və müsəlmanların vəhdətini nümayiş etdirir. Hər bir müsəlmana (imkan olan halda) ömründə bir dəfə Həccə getmək vacibdir. Dünyanın hər yerindən Məkkə və Mədinəyə müsəlmanlar gəlirlər və bir-birilərinə qardaş deyirlər. İslam yeganə dindir ki, irqi və milli ayrı-seçkiliyi tamamilə və əməli olaraq rədd edir. Müsəlmanlar üçün insanları fərqləndirən amil yalnız küfr və iman sayılır».

Təəssüf ki, bu gün dini bağlılıq bəzi İslam ölkələrində irqi və milli təəssüblərin təzyiqinə məruz qalır. Bu isə İslamın ruhu və hədəfləri ilə qəti şəkildə ziddir.

İslamın məhkəmə sistemi də öz ədalətinə görə dünyada tayı-bərabəri olmayan bir məhkəmə sistemidir. Hətta İslam tarixinin ən qaranlıq dövrlərində İslam məhkəməsinin misilsiz ədalət nümunələri yaratdığının şahidi oluruq.

Abbasi xəlifəsi Harun ər-Rəşid bir hadisəyə görə məhkəmə qarşısında ifadə verməli oldu. Onun sözlərinin doğruluğunu təsdiq edən isə vəziri Fəzl ibni Rəbi idi. Qazi həmin şahidliyi qəbul etmədikdə, Harun əsəbləşib dedi: «Nə üçün onun şahidliyini qəbul etmirsən»? Qazi cavab verdi: «Mən eşitmişəm ki, Fəzl özünü sizin qulunuz və köləniz hesab edir. Əgər doğru danışırsa, qulunuzun sizin xeyrinizə ifadəsini qəbul edə bilmərəm. Əgər yalan danışırsa, yalançının şahidliyini qəbul edə bilmərəm».

Abbasi xəlifəsi Mənsur həccə getmək üçün çoxlu dəvə kirayə etmişdi. Həccdən qayıdandan sonra dəvələrin kirayə haqqını verməkdən imtina etdi. Dəvələrin sahibi məhkəməyə müraciət edərək Mənsurun məhkəməyə çağırılmasına nail oldu. Məhkəmə dəvə sahibinin haqqının ödənilməsini Mənsurdan tələb etdi və o da nəhayət pulları ödədi.

Doktor Loben İslam məhkəməsi haqqında belə deyir: «Müsəlmanların məhkəmə sistemi tərtib və intizamına görə çox sadədir. Bir nəfər hakim məhkəmədə bütün iddialara şəxsən baxır və hökm çıxarır. Onun hökmü də qəti olur. İddiaçılar şəxsən məhkəmədə iştirak edirlər və öz nəzərlərini hakimə bildirirlər Hər iki tərəfə qulaq asdıqdan sonra hakim hökm çıxarır.

Mən Mərakeşdə bir məhkəmə prosesində iştirak edirdim. Hakim iddiaçıların sözlərinə bir-bir qulaq asıb, elə oradaca öz qərarını elan etdi. Məhkəmə başa çatdıqdan sonra oradaca hökm icra olunurdu. Belə sadə və eyni zamanda ədalətli məhkəmənin ən böyük faydası odur ki, Qərbdəki kimi insanların vaxtı və enerjisi uzun-uzadı müzakirələrdə, bürokratik məhkəmə mərhələlərində hədər olmur».

İnsanlar biləndə ki, qanunlar Allah tərəfindən təyin olunub və hakim də onlarla eyni hüquqlu, tərəfkeşlik etməyən adil bir müsəlmandır, belə şəraitdə cəmiyyətdə məhkəmə sisteminə həqiqi inam yaranır.

Əgər dünya ədalətsizliklərin qarşısını almaq və hər cür ayrı-seçkiliyin mənfi təzahürlərindən yaxa qurtarmaq istəyirsə, onda İslamın ictimai-siyasi qayda- qanunlarına üz tutmalıdır.

İslamın hədəfi cəmiyyəti ali insaniyyət mərtəbəsinə yüksəltməkdir. İslam istəyir ki, müsəlmanların qəlbləri paklaşsın, məhəbbət və qardaşlıq hissləri əsasında onların həmkarlığı və bağlılığı daha da möhkəmlənsin. Allah insanları bir-birlərilə ixtilaflar üzündən öz aralarındakı əlaqələri kəsmək və düşmənçilik etməkdən ötəri yaratmayıb.

İslamdakı qardaşlıq məsələsi inkarolunmaz bir gerçəklikdir və onun çox böyük əhəmiyyəti vardır. Müxtəlif millət, irq və siniflərdən olan insanlar bu prinsipə əsaslanaraq öz aralarında həqiqi bağlılıq yarada bilirlər. Baxmayaraq ki, Qərbdən nüfuz etmiş şəxsi mənafe düşkünlüyü və maddiyyat əsiri olmaq bu gün bir çox müsəlman ölkələrinə də sirayət edib, amma bununla yanaşı hələ də çoxlu sayda müsəlman İslamın ilk çağlarında olduğu kimi, öz dini dəyərlərinə olan sədaqətlərini qoruyub saxlaya bilmişlər.