Ayətullah Xamenei Yasucun məhrum bölgələrinə etdiyi səfərində tağut rejimi tərəfindən bombalanan kənd və məntəqlərə də getdi. Oraya getmək üçün təqribən üç kilometr olan yüksəkliyi piyada çıxmaq lazım idi. Ağa xüsusi bir şövqlə o yolun hamısını sürətlə getdi, heç kim ona çata bilmirdi. O yerə çatdıqdan sonra, yolun yorğunuluğuna baxmayaraq, Böyük Rəhbərin xalqla rəftarı çox görməli idi.

Bir neçə şəhid anası Ayətullah Xamenei ilə görüşdü. Ağa çox hövsələ ilə o ananın söhbətlərinə qulaq asdı və ona minnətdarlığını bildirdi. O, camaatla söhbət edərkən buyurdu: "Biz eşitmişik ki, bu yerdə hələ də cahiliyyət zamanının çirkin adətlərinə əməl olunur, qızları qan bahası olaraq qoca kişilərə ərə verirlər, qadınları o qədər döyürlər ki, həyat yoldaşlarının əlindən qurtulmaq üçün intihar etməyə məcbur olurlar. Bu işlər çox çirkin və yanlışdır. Bu çirkin adətlərdən çəkinmək lazımdır”.

Böyük Rəhbərin məhrum və zavallı qadınları müdafiə etməsi vəsfəgəlməz şadlıq yaratdı. Onlar gördülər ki, hikmətli rəhbərləri kilometrlərlə yolu gələrək onların hüquqlarını müdafiə edir.

Höccətül-İslam Musəvi Kaşani

Qətnamənin qəbul olunmasından sonra mən Əhvaz müsəllasında həzrət Qasim növhəsi oxuyurdum. Bu zaman Əzəmətli Rəhbər hərbi formada içəri daxil oldu. Oradakı camaat o zaman prezident olan bu şəxsi görüb şövqlə və eşqlə ona sarı getdilər. Mən də Ağanın hörmətinə görə tədbiri kəsdim. Ayətullah Xamenei dərhal minbərin pillələrində dayandı və sinə vurmağa başlayıb, mənə buyurdu: "Tədbiri davam etdirin”.

Ağanın iştirakına görə o gün çox izdihamlı bir məclis keçdi. Ertəsi gün məddahların Böyük Rəhbərin yanında bir iclası keçirildi, o, həmin iclasda mənim cənab Müəlliminin yazdığı şerinə oxuduğum rövzəni təriflədi. Sonra qardaşlardan biri Dezfulun yerli üslubunda bir növhə oxudu. Ayətullah Xamenei üzünü ona tutub buyurdu: "Mən çox sevirəm ki, hara getsəm, növhələri yerli üslubda oxusunlar”. Ondan sonra məddahların biri həzrət Zeynəbin İmam Hüseynlə (ə) vidalaşması müsibətini oxudu. O, bu rövzəni oxuyarkən bəzi istinadsız məsələrə toxundu. Rövzə bitdikdən sonra Ağa çox səmimi şəkildə üzünü ona tutub buyurdu: "Sizin oxuduğunuz rövzənin "məhlən məhla” hissəsini mən heç bir yerdə görməmişəm”.

Böyük Rəhbərin bu məsələlərə diqqəti və onun şeirlərə, üslublara və istinadlara yanaşma tərzi mənim üçün çox əhəmiyyətli və ibrətli idi.

Hacı Sadiq Ahəngəran

İnqilabdan sonrakı dövrdə dünyada çoxlu rezonans doğuran və müsəlmanlar arasında müsbət təsirlər qoyan məsələlərdən biri Zimbabve prezidentinin dəvəti ilə hazırlanan rəsmi şam ziyafətində İİR-ın ozamankı prezidenti Ayətullah Xameneinin rəftarı idi. Şam yeməyində spirtli içkilərin də olacağını eşidən Böyük Rəhbər xəbər yolladı ki, əgər sipirtli içkilər yığışdırılmasa, biz bu ziyafətdə iştirak etməyəcəyik. Onlar dedilər ki, bizim sizinlə işimiz yoxdur, yəni iranlılara içki təklif etməyəcəyik, öz adətimiz üzrə, qeyri-iranlı qonaqlara spirtli içkilər veriləcək. Böyük Rəhbər onlara buyurdu: "Biz spirtli içkilər qoyulan süfrədə oturmarıq, bu iş şəriət baxımından haramdır”.

Onlar spirtli içkiləri yığışdırmağa razı olmadılar, Böyük Rəhbər də şam ziyafətində iştirak etmədi. Qərblilər və onların informasiya vasitələri əllərinə çox yaxşı fürsətin düşdüyünü düşünüb, bütün dünyada xəbər yaydılar ki, iranlılar və onların prezidenti beynəlxalq protokolların əksinə olaraq, şam ziyafətinə gəlməyiblər. Lakin bu xəbər İslam dünyasında ölkəmizin ideal mövqelərinin daha da güclənməsinə səbəb oldu və İran İslam Respublikasının xeyrinə tamamlandı.

Doktor Əliəkbər Vilayəti

Böyük Rəhbərin cəmiyyətə çox böyük nəzarəti var, daxili və xarici düşmənləri yaxşı tanıyır, xalqı vaxtında və lazımınca istiqamətləndirir. O, müxtəlif yollarla dövlət orqanlarına və ölkənin vəziyyətinə nəzarət edir və müxtəlif dönəmlərdə özünün fərmanları ilə imkan olduğu həddə problemləri həll edir. Onun bəzi cüzi məsələlərə də güclü nəzarəti var. O, söhbətlərinin birində belə buyurub: "Mən vəzifəli şəxslərdən birini bir yerdə gördüm, onun xalqla rəftarı bir qədər təkəbbürlü idi, mən ona xəbər göndərdim və dedim ki, əgər o rəftarın əvəzini çıxmaq istəyirsə, gərək həmin yerə getsin və təhqir etdiyi şəxsə desin ki, cənab, mən sizin qulunuzam. Bir ölkə rəsmisi nəçidir ki, biz nəçiyik ki, bizim vücudumuz nə üçündür ki?! Xalqa xidmətdən başqa bir şey üçündürmü?!”

Biz Rəhbərin belə rəftarına görə minnətdar olmalıyıq. O, nə qədər qayğıkeşdir! Bu işlər onun məhəbbətini xalqın ürəyində yerləşdirmişdir.

Höccətül-İslam Məhəmməd Məhəmmədi İştihardi