Şəmsi 1384-cü ilin ortalarında cənab Şeyx Məhəmməd Təqi Gərivaninin görüşündə oldum. Bu alim hacı şeyx Əli Məhəmməd Ejeyinin aşiqlərindən idi. Onunla görüşdə Ayətullah Ejeyinin həyatından müəyyən nöqtələr aydınlaşdı. Ustad buyurdu ki, bir vaxt dostlardan biri Ayətullahdan soruşur ki, hacı Şeyx Həsənəli İsfahani ilə görüşlərdən nə xatırlayırsınız? O belə cavab verir: "Mən ağanın bütün söhbətlərini yazmışam.”

Bir dəfə Şeyxin övladları Mehdi və Məhəmmədlə əyləşmişdik. Onlardan xatirələrini soruşdum. Atalarının dilindən belə nəql etdilər: "Bir dəfə hacı Şeyx Həsənəli Noxudəki ilə teyyül-ərz (hal səfəri) edib Məşhəddə olduq.

Komandan Əli Məscidi öz döyüşçüləri üçün belə nəql edirdi: Bir dəfə Tehrandan İsfahana gəldik. Ramazan ayı, qədr gecəsi gecəyarı İsfahana çatdıq. Gördük ustad Vəliyyi-əsr xiyabanında əlinə süpürgə alıb ağacların kənarını süpürür. O ağlayır və dodağının altında deyirdi: " Subbuhun Quddusun Rəbbül məlaikəti vərruh”. O kimsəni görməyəcək və eşitməyəcək bir halda idi. Təəccüblənib maşından düşdüm. Ustadı çağırdımsa da mənə tərəf baxmadı. İrəli gedib ağaya yaxınlaşdım. Yalnız əl vurandan sonra məni gördü. Çox israr edəndən sonra buyurdu: "Evdə oturmuşdum. Bütün aləmin beləcə zikr etdiyini eşitdim. Bu ağaclarsa toz-torpağa bulaşdığından zikrdən məhrum olmuşdular.”

Bir zaman dostlardan biri ilə ustadın görüşündə olduq. Ondan hacı Şeyx Əli Əkbər Ejeyinin şəhadəti haqqında soruşduq. O, bu barədə öncədən məlumatlı olduğunu qeyd edib buyurdu: "Mən inqilabdan çox-çox qabaq sübhlər piyada məscidə gedərdim. Yolum Vəliyyi-əsr xiyabanından keçirdi. Bir dəfə də gecə oradan keçərkən bir şəxslə rastlaşdım. Məni adımla çağırıb dedi: "Şeyx Əli Məhəmməd, əgər çini qabın sınsa, qəm yeməyəsən.” Soruşdum ki, nəyi nəzərdə tutursuz? Buyurdu: "Səndən sonra məscidə gələcək oğlunu nəzərdə tuturam.” Ağa oğlumun şəhid olacağına işarə edirdi. Həmin şəxs mənə ömrümün uzunluğunu da söylədi. Oğlum həmin günlər azyaşlı idi və məsciddə mükəbbirlik edərdi. Naməlum şəxslə görüşümü uzaqdan müşahidə edən polis mənə yaxınlaşıb kiminlə danışdığımı soruşdu. Söylədi ki, səs eşidirdim, amma bir adam görmürdüm. Başa düşdüm ki, polis həmin şəxsi görməyib. Bəli, vaxt ötdü, 1360-cı ilin tir ayında imam Xomeyninin ziyarəti üçün Quma gəldim. İmam qulağıma pıçıldadı: "Ağanın sənə verdiyi vəd bu yaxınlarda gerçəkləşər.”

Ayətullah Fəyyaz bildirir ki, tövhiddə bu şəxsin misli yox idi. Söhbət əsnasında ona bildirdik ki, Ayətullahın görüşündən gəlirik. Təəccüb edib dedi: "Məgər o sağdır?” Ayətullah Fəyyaz xəstəhal olduğundan evdə qalar, çox hadisələrdən xəbər tutmazdı. Elə güman edirdi ki, Ayətullah Ejeyi dünyasını dəyişib.

Əvvəllər ağanın vəziyyəti yaxşı olanda cümə axşamları məğrib və işa namazından sonra Kisa hədisini oxuyardı. Nəql edir ki, bir gün vəziyyətim yaxşı olmadığından məscidə getməmək qərarına gəldim. Halım dəyişdi, İmam Mehdini (əc.) gördüm. Buyurdu ki, şeyx, sən ayağa qalx, biz güc verərik.” Ağanın güclü hafizəsi vardı. Bir şəxsi görsəydi, heç vaxt unutmazdı. O bütün insanlarla mehriban davranar, xoş rəftar edərdi.

Ağanın məscidində Şeyx Əli adlı bir xidmətçi vardı. Bu şəxs özü hal əhli idi. Bir dəfə ondan ötən il ağanın məclisdə olub-olmadığı barədə soruşduq. Dedi ki, üç ehya gecəsindən ikisində iştirak etdi və mərasim çox gözəl oldu. Gecə haqqında belə buyurdu: "Həmin gecə ağanın halı çox dəyişdi və huşunu itirdi. Bir müddət sonra ayılıb buyurdu: "Camaata deyin ki, hamı ehtiyacını istəsin.” Sonra yenidən huşunu itirdi. Ayılandan sonra nə baş verdiyini soruşduq. Buyurdu ki, imam Mehdi (ə) həmin vaxt məclisdə idi.

Höccətül-İslam hacı Şeyx Əhməd Fəal buyurur ki, hacı Şeyx Əli Məhəmməd Ejeyinin xidmətində olduğumuz vaxt bir şəxs gəlib ondan istixarə etməsini xahiş etdi. Cənab ağa Əbdəli ( hazırda famili Hamidiniyadır) nəql edir ki, bir dəfə gördüyüm yuxudan narahat olub Ayətullah Molla Hüseynqulu Siddiqinin yanına getdim. Ustad yuxumu təbir etdi. Sonra Ayətullah Ejeyinin yanına gəlib ondan da yuxuma təbir istədim. Alim buyurdu ki, yuxunuzun Ayətullah Siddiqinin buyurduğundan başqa təbiri yoxdur!

Cənab Fəal nəql edir ki, bir gün dostlardan biri ilə İsfahanın Darul-hikmə elmi mədrəsəsində idik. Bu vaxt mədrəsəyə bir şəxs daxil oldu. Mən həmin adamla bağlı zehnimə gələn iradı dostuma dedim. Həmin gün Ayətullah Ejeyinin məscidində namaz qılmaq qərarına gəlmişdik. Namaza getdik. Namazdan sonra alimin görüşündə olduq. Ondan bir nəsihət istədim. Ağa buyurdu: "Əgər bir şəxsdə nöqsan görsəniz, onu dilinizə gətirməməlisiniz.” Alim dediyini izah etmək üçün bir misal çəkdi. Onun çəkdiyi misal mənim zehnimdən ötən irad idi. Əhli-beytin (ə) nurani kəlamlarında buyurulduğu kimi, həqiqətən də, mömin ilahi nurla baxır, hər şeyin həqiqətini dərk edir.

Cənab ağa Fəal nəql edir ki, şəban ayının on beşi idi. Həmin gün ilk dəfə əmmamə qoymaq qərarına gəlmişdim. Ayətullah Ejeyinin yanına gedib istixarə etdirdim. O istixarədən sonra mənə buyurdu: "Bu iş sizin üçün vacibdir. İstixarədə gecə namazı ayəsi gəldi. Bu isə həm dünya, həm də axirət xeyirini bildirir.” Həmin gündən əmmamə qoyub ağanın xidmətində işə başladım. O mənə xeyli ehtiram göstərirdi. Ona ərz etdim ki, bir tövsiyə versin. Ağa buyurdu: "Bu libasda xalqa xidmətçi ol. Onların pis sözündən narahat olma, salamından sevinmə. Vəzifəni yerinə yetir.”

Bir gün Şeyx Məhəmməd Təqi Gərivani Ayətullah Ejeyinin görüşündə olur. Ayətullah məni nəzərdə tutub Şeyxə buyurur: "Mənim salamımı dostuna çatdır və de ki, xanımla belə rəftar etmək olmaz.”

Doğrudan da, həmin vaxtlar mən evdə xanıma qarşı kobudluq etmişdim. Ayətullah Ejeyi bundan xəbər tutub mənə tövsiyə ünvanlamışdı.