 Həzrət Zeynəbin (ə) zəban hali (rövzə) Bu qədər bilməzdim bivəfadı kufəlilər, Əmiri fasiqilə həmsədadı kufəlilər. Dedim ki, hörmət edərlər görəndə mehmanı, Bu rahü-rəsmə yəqin aşnadı kufəlilər. Yeyiblər duz, sora sındırıblar nəməkdanı, Nə qədər pəst, nə çox bihəyadı kufəlilər. Dolandırıb üzünü baxdı mərdümə Zeynəb, Sitəmləriz dedi bi intihadı, kufəlilər. Peyğəmbər oğluna siz xarici xitab eylədiz, Bu töhmətiz bizə çox narəvadı, kufəlilər. Həna yaxıb əlizə gəlməsiz tamaşaya, Sizin də işrətiz axır fənadı, kufəlilər. Bu qədər dil yarası vurmayın Əli qızına, Ölübdü qardaşı qərqi-əzadı, kufəlilər. O baş ki,daş vurursuz nizədə dodaqlarına, Cida başında sizə rəhnümadı, kufəlilər. Verin mənə o başı, siz ki, bilmədiz qədrin, Cahanda dərdimə vallah dəvadı, kufəlilər. Əlim çataydı əgər qəhrəman Əbulfəzlə, Ürək sözün eləyərdim bəyan Əbulfəzlə. Deyərdim olsun iraq gözlərindən, ay qardaş, Gilayəmi eyləyərdim cəvan Əbulfəzlə. Bu dövri-bərdə əgər olmasaydı naməhrəm, Başın bəlasın edərdim əyan Əbulfəzlə. Açıb kürəkdə olan taziyanələr yerini, Verərdim həsrət ilə ta nişan Əbulfəzlə. Əgərçe bəsdi onun öz müsibəti özünə, Desəm də çarəsi yox mehriban Əbulfəzlə. Nə vardı əl bədəndə, nə başı peykərdə, Əza tutubdu anam canfəşan Əbulfəzlə. Salıblar bir hala başın deyəm dilim gəlmir, Gərəkdi saxlaya yas qüdsiyan Əbülfəzlə. Hamıdan artıq onu səsləyir Səkinə balam, Olubdu yol uzunu nagiran Əbulfəzlə. Elə ki,Şümrü-sənanın əlində qamçı görür, Edər təvəssül o şirinzəban Əbulfəzlə. Deyir bu cümləni ey əmirü-əşcəi-nas, Yubanma dadıma gəl, hardasan əmi Əbbas, Fəda olum sənə, tez gəl haraya, ya Əbbas. Diyari-Kufədə indi sən qiyamətə bax, Çıxıbdı zülmü-sitəm gör səmaya, ya Əbbas. Gələn-gedən verir axır bu zarə dil yarası, Dözüm nə qədər mən axır cəfaya, ya Əbbas. Denən ki, az başıma qamçı vur, evi dağılan, Amandı tapşır o Şümri-dəğaya, ya Əbbas. Haraya gəlməsən indi gedər bibim əldən, Salıblar çox onu rəncü-bəlaya, ya Əbbas. Əliyyü-Əkbər atmasın məni gözdən, Mənim ki, çatmır əlim Kərbəlaya, ya Əbbas. Öpəm o qanlı dodaqlarını məni xəstə, Əlim yetişmiri nuki-cidayə, ya Əbbas. Deynən ki, qardaş olar bacının havadarı, Eylə mənim tərəfimdən gilayə, ya Əbbas. Demirəm heç bacıyam, bir yetim xun ciyərəm, Gəl Allaha görə viran səraya, ya Əbbas. Həzrət Zeynəbin (ə) əhvalatı (rövzə) Nizə başında başın lalə əhmərdi, Hüseyn, Ya ki, on dörd gecəlik mahi-münəvvərdi, Hüseyn. O kəsik başına qardaş, bacının canı fəda, Əli əldən üzülən Zeynəbə rəhbərdi, Hüseyn. Əmr elə Zeynəbə qoy hökmünü icra eyləsin, Sənin hökmün mənə çün höccəti davərdi, Hüseyn. Qoymaram kufəlilər hqqını pamal eləsin, Dilim ağzımda bilirsən iti xəncərdi, Hüseyn. Gəlmişəm Kufəyə düşmənləri rüsva eliyəm, Dəvənin üstə kəcavə mənə səngərdi, Hüseyn. Gərçe ənsarım ölüb, yox mənə imdad eyləyən, Bir bölük qara ləçək qız mənə ləşgərdi, Hüseyn. Versələr başəvi zülfümlə gülün silim özüm, Görələr qəm günü Zeynəb necə xahərdi, Hüseyn. Oxu Quranı, bacın aləmə təfsir eləsin, Hamı bilsinlər bacın yaxşı süxənvərdi, Hüseyn. Oxu Quranı nənəm Fatimə qurban səsinə Uca nizə yaralı başına minbərdi, Hüseyn. Oxu xoş ləhnilə Quran rəcəz olsun bacına, Çarə yox, çubi-məhmil mənə xəncərdi, Hüseyn. Gözün olsun balalarda mənə heç fikr eləmə, Bağrıqan qızlara bu şəhri də məhşərdi, Hüseyn. Əl çalanların hələ fikrini çox eyləmirəm, Gərçe dil yarələri qəlbimə nəştərdi, Hüseyn. Daş atanlardadı fikrim, odu halım pozulub, Hər bəla gəlsə mənə zarü müqəddərdi, Hüseyn. Qorxuram daş dəyə birdən bu şirindil balaya, Sıxılıb qoltuğuma xırda kəbutərdi, Hüseyn. Dəysə daş taqəti yoxdur, dəvə üstdən yıxılar, Öldürər Zeynəbi axır bu qızın dərdi, Hüseyn. Həzrət Zeynəbin (ə) Kufədə zəban halı Sər nizədə Quran oxuyan başına qurban, Başdan tökülən qanına göz yaşına qurban. Ey Fatimənin ruhu, axan qanına qurban, Dindir məni canım o susuz canıa qurban, Həm qanına, həm canına, imanına qurban, Bu Kufənin əhli səni nə hala salıbdı, Sər nizədə başın, bədənin yerdə qalıbdı. Əfsus ola Zeynəb ürəyi yandı dubarə, Gördü yaralı başa vurublar yenə yarə, Şiddətlə xanım göz yaşını tökdü üzarə, Həsrətlə bacı əllərini bir-birə vurdu, Birdən dedi qardaş, başını məhmilə vurdu. Qanlı başına daş vuran aramımı aldı, İstəkli bacın ölmədi aya necə qaldı, Zeynəb də Hüseyncan, başına məhmilə çaldı, Qan süzdü başımdan o zaman ki, yerə qardaş, Az qaldı Səkinən özünü öldürə, qardaş. Bibi Zeynəbin (ə) əhvalatı Zeynəb kimi bəlalı görməz birin zəmanə Bir gündə yeddi qardaş birdən boyandı qanə Əlləri başında gəldi Zeynəb o gün fəğanə Zeynəb Zeynəb ya Zeynəb²! Kərbübəla çölündə Zeynəb düşüb bəlaya, Rəhm etməyibdi düşmən övladi-Müstəfaya, Öldürdülər Hüseyni, Zeynəb batıb əzaya, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb!² Ol şəhri bivəfada Zeynəb dübarə yandı, Görcək yaralı başı rüxsara qan rəvandı, Səsləndi qardaşım vay, Zeynəb qana boyandı, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Qardaş, yaralı başa düşmən veribdi yara, Yandırdılar Hüseynim, bu qəlbimi dübarə, Səbr eylərəm yolunda gər getsəm hər diyara, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Görcək bu Kufə şəhrin Zeynəb nə hala qaldı, Qəmlər alıbdı dövrün rəngi rüxi saraldı, Kərbübəlada yox-yox, bu Kufədə qocaldı, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Səsləndi düxti-Zəhra, ey dinlərin satanlar, Qəflətdə siz yatıbsız Qurana daş atanlar, Görmüsüz ağlayırlar şəhrizdə bu qonaqlar? Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Gəlmiş bu şəhrə mehman fərzəndi-şahi-mərdan, Kül yağdırır havadan adın qoyan müsəlman, Quran tilavət eylir rəsi şəhi-mərdan, Zeynəb, Zeynəb, ya Zeynəb²! Kufədə Zeynəbin (ə) zəban halı Dərbədərəm, gözləri giryan mənəm, Qəmləri dərya ürəyi qan mənəm, Ya Zeynəb, ya Zeynəb²! Yox anacan Zeynəbinin çarəsi, Saldı başa yeddi cavan qarəsi, Öldürəcək Zeynəbi dil yarəsi, Heyf ola bu Kufədə mehman mənəm. İndi bu Kufə dolanır başıma, Rəhm eləyən olmadı göz yaşıma, Ağlayıram nizədə qardaşıma, Çoxdu qəmi qəmkeşi dövran mənəm. Kufəlilər saxlamadı hörmətim, Öldü Hüseyn, oldu Səkinəm yetim, Qəmlər əlindən bükülüb qamətim, Yanam ana dərdi hezaran mənəm. Yeddi qara başıma saldım, nənə, Ölmədim axır necə qaldım, nənə, Ta ki, Hüseynin səsin aldın, nənə, Səslədim onda bacı qurban, mənəm. Girəndə Kufəyə Zeynəb baxıb cüda başına, Deyərdi dərdi-delin öz yaralı qardaşına. Gəlibdi nizədə qanlı başın dilə, qardaş, Kəlam həqqi oxur əhli-batilə, qardaş. Dübarə yara vurublar axar başın qanı, Yanar bəlalı bacın ölsün kül üstə yatmışdın, Məhasinin bələşib torpağa, külə qardaş. O qan dolan gözün aç dərbədər əyalüvə bax, Vurubdu boynumuza Şümr silsilə, qardaş. Bəlalı başının eşqi salıb bəlaya məni, Bu hali-zarimi bir kimsə yox bilə, qardaş. O qədər qamçı vurub Şümr qollarım göyərüb, Bu qəmlər ilə bacın ölməyib hələ, qardaş. Həzrət Zeynəbin (s) zəban halı Vaxt o vaxt oldu qoyub məclisi-əğyar qədəm, Başda bir iddə ürək dağlı ğəzəlani-hərəm, Hamı xəstə ənduhü-qəmü-dərdü-ələm, Ali-ətharı görüb durdu ayaq üstə Yəzid, Başladı söhbətə ol zalımü-bişərmü-pəlid. Dedi Zeynəb sizi Allah necə gör xar elədi, Alıb ənsarini əldən səni biyar elədi, Gözlərində gününü həmçu şəbi-tar elədi, Öldürüb qardaşını qəlbini yandırdı fələk, Məhzərimdə səni qolbağlı dayandırdı fələk. Zeynəbə gətdi Yezidin sözü şuru-həyəcan, Qanı az qaldı dayansın özünə verdi təkan, Dedi zalım, nə dedin, lal olasan bircə dayan, Vurma töhmət bizə ey fərdi-kəsifi-əməvi, İftiradan bilirsən pakidi nəsli-Ələvi. Hübbi-dünya necə həqdən səni gör dur e,ləyib Belə məlum olur qüdrət səni məğrur eləyib, Beş günün səltənəti gözlərini kor eləyib, Fəxr edirsən görürəm baxdıqca hər tərəfə, Belə fikr eyləmə dünyada çatıbsan hədəfə. Xarici biz deyilik şərm elə, ey şumi-dəni, Bu qədər tiri-şəmatətlə nişan etmə məni, İzzətin zillət olar dəhridə bir gün ələni, Dəsti-həqq qardaşımın qanını səndən alacaq, Qara məcərilə Səkinəm səni təxtdən salacaq. Rəvişin ziddi-Xudadır, əməlin mayei-nəng, Ələnən dini-Xuda ilə varındı səri cəng, Sitəmilən eliyibsən bu cahanı bizə təng, Bu qədər bəsdi inad üstə dəxi durma, Yezid, Qızlarının qabağında o başı vurma, Yezid. Doğranıb dəşti-bəla içrə Peyəmbər balası, Qan edib hicrinə göz yaşını Zəhra anası, Vardı qəlbində Əli Əsğərü-Əkbər yarası, Gülşənü-güllərinə badi müxalif əsilib, Zülmilə qardaşımın başı qəfadan kəsilib. Yandırar nisgili dünyada məni qəm zədəni, Gəzir əllərdə onun qana batan pirəhəni, İsti qum üstə qalıb üç gecə-gündüz bədəni, Bağrıqan qızları cari eləyib göz yaşını, Nizəyə vurduz onun zülmilə qanlı başını. Çoxdu bu yarəli başın qəmü-dərdü-kədəri, Nizə üstə dolanıb kuçə və bazariləri, Qəlbimi yarələyib qissə təlxi səfəri, Xeyziranı yerə qoy,qan eləmə göz yaşımı, Yarmışam Kufədə bir yol ona xatir başımı. Yeddi qardaşımın hicrində ürək dağlamışam, Seyli-əşki üzümə həsrətilə bağlamışam, Ağlayan vaxtı yetimə balalar ağlamışam, Gecələr sübhə kimi vay Hüseyn vay demişəm, Yatmayan vaxtı Səkinə ona lay-lay demişəm. | 
