1- Qutəbi deyir: "Əvvəllər məsciddə çəkilən şəkillər yalnız şəkili çəkilən şəxslərin çöhrələri ilə bağlı idi. Onlar çəkdikləri şəkillərlə onun sahibini həmişə xatırlamaq istəyirdilər. Xalq da o şəkilləri görməklə onların yaxşı əməllərini yada salır və onlar kimi saleh əməllər görməyə rəğbətlənir və bu saleh əməl sahiblərinin qəbri kənarında Allahа ibadət edirdilər. Lakin, onlardan sonrakı nəsil şəkillərin çəkilmə hədəfini bilməmədiklərindən və həm də şeytanın hiylәsinә uyaraq belə deyirdilər: "Babalarımız bu şəkilləri çəkməklə onlara ibadət və təzim edirdilər.”

Peyğəmbər (s) də belə bir əməli ümməti üçün qadağan edir və onları bu işdən çəkindirirdi. 

2- Nuri deyir: "Bina qəbr sahibinə məxsus olduqda bu işin icrası kərahətlidir. Yox, әgər vəqf edilmiş bir yerdə olsa haramdır. Şafei və onun səhabələri buna təkid etmiş və qəbrin suvaqlanmasını məkruh hesab etmişlər. 

3- Qəstəlani "بنو علي قبره مسجداً” ayəsinin şərhində yazır: "Bu ayə, qəbirləri məscid edən şəxsləri tənbih edir. Bu da bu işin haram olmasına görədir. Xususilə, bu işi icra edənlərin lənətlənməsi də isbat edilmişdir. Lakin, Şafei və onun tərəfdarları bu işin məkruh olmasına təkid etmişlər”. 

4- Bəndinci deyir: "Bu hədisdən məqsəd məscidlə qəbri üz-üzə tikib orаda namaz qılmaqdır”.

O, əlavə edərək deyir: "Qəbir kənarında məscid tikmək, orаda namaz qılmaq məkruhdur. Amma məhdud bir qəbristanlıqda məscid tikib, orаda namaz qılmağın heç bir iradı yoxdur. Çünki qəbirlər və məqbərələr vəqfdirlər və bir-birlərindən fərqlənmirlər.

5- Bəyzari deyir: "Yəhudi və Məsihilər peyğəmbərlərin qəbrinə ehtiram naminə səcdə edir, onları özlərinə qiblə təyin edirdilər. Digər ibadətlərini də qəbirlərə tərəf icra edirlər. Demək olar ki, qəbirlər onlar üçün bütə çevrilmişdi. Peyğəmbər (s) onlara lənət edir və müsəlmanları bu işdən çəkindirirdi. Lakin bir şəxs, saleh əməl sahibinin qəbri kənarında məscid tikərsə və bu işdən məqsədi yalnız ehtiram xarakteri daşıyırsa və qəbirə təzim etmək qəsdi yoxdursa və namaz qıldıqda diqqəti qəbirə tərəf deyilsə, Peyğəmbərin lənətinə tuş gəlmir”.

6- Sindi deyir: "Onlar peyğəmbərlərin qəbirlərini məscid etdilər. Yəni, namaz vaxtı onu qiblə sanaraq ona tərəf ibadət edirdilər. Ya qəbirlərin üzərində məscid tikib orаda ibadətlə məşğul olurdular. Bəlkə də bu işin kərahətli sayılması qəbrin özünə ibadət edilməsi ilə bağlı olsun. Çünki, bu peyğəmbərlərin, övliyaların və alimlərin qəbirləri haqqında çox ehtimal edilir”. 

7- Nәvә deyir: "Alimlər xatırlamışlar ki, Peyğəmbər (s) öz qəbrini və ya digərlərinin qəbirlərinin məscid edilməsini nəhy etdi. O, müsəlmanların onun qəbrinə ehtiram etməkdə israfa varacaqlarından qorxurdu. Çünki, bunun küfrlə nəticələnəcəyini bilirdi. Necə ki, keçmiş ümmətlər bu azğınlığa qurşanmışdılar.

Müsəlman cəmiyyətləri genişləndikdən sonra səhabə və tabeinlər Peyğəmbərin (s) qəbrinin genişlənməsini zəruri hesab etdilər. Nəticədə məscidin genişliyi Peyğəmbərin (s) xanımlarının evini, özünün, Əbubəkrin, Ömərin dəfn olunduğu yeri də əhatə etdi. Qəbrin görsənməməsi və namaz qılanda xalqın onunla üz-üzə dayanmaması üçün ətrafında hündür divar tikdilər. Belə ki, qəbrin Şimal tərəfindən iki bina tikdilər və bu binalar bir-birinə qovuşaraq qəbri tаmamilə ziyarətçilərin nəzərlərindən gizli saxlayırdı. Beləliklə, onlar qəbirlə üz-üzə namaz qıla bilmirdilər”,

Bu üzdən də hədisdə qeyd edilmişdir: Əgər Peyğəmbərin (s) qəbrinin məscid olma qorxusu olmasaydı, xalqla mübarək qəbir arasında divar tikilməzdi.