Rəvayətlər və tarixi sübutlar onu göstərir ki, hәzrәt Peyğəmbərin (s) ata-anası imanlı və şirkdən uzaq olmuşlar. Hələ dünyayа göz açmazdan öncə ruhən sağlam nəsillərdən pak ana bətnlərinə keçdikləri bir halda, o iki böyük şəxsiyyətin müşrik olmasını dilə gətirmək düzgündürmü? Eləcə də "Səcdə edənlər (arasında) sənin (halətlərinin) müxtəlifliyinə nəzə salır” (Şüəra, 219) ayəsinin onların paklığına açıq-aydın, yaxud zahirən dəlalət etdiyi bir halda, onların müşrik olması mümkündürmü? Bu ayənin şərhində qeyd edilmiş hədislər də, həzrət Rəsulun (s) hörmətli valideyninin pak olmasını bir daha vurğulayır; о cümlədən:

1. Süyuti, Əbi Ömər Əl-Ədnidən, Bəzzar və İbn Əbi Hatəm, Fəbrani və İbn Mərdəviyyədən həmçinin Beyhəqi «Dәlаil» kitabında belə nəql edirlər: Bir peyğəmbərin belindən digər peyğəmbərə keçәrək bu minvalla nəhayət dünyayа gəldi. (Əlmizan, c. 15, səh. 367.  )

2. Süyuti, İbn Əbi Hatəmdən, Mərdəviyyə və Əbi Nəim isə "Dəlalətun-Nübuvvə” əsərində İbn Abbasdan belə nəql edirlər: Peyğəmbəri (s) anası dünyaya gətirənə kimi, həmişə bir peyğəmbərin belindən digər peyğəmbərin belinə keçirdi. (Təfsirul-Kəbir, c. 24, səh. 173.  )

3. İbn Mərdəviyyənin İbn Abbasdan nəql etdiyi rəvayətdə deyilir: Peyğəmbərdən (s) soruşdum: Atam-anam sənə qurban olsun! Adəm cənnətdəykən siz harada idiniz? Peyğəmbər gülümsədi. Belə ki, həzrətin arxa dişləri görsəndi. Sonra, isə buyurdu: Adəm behiştdə olarkən mən onun onurğasında idim. Gəmiyə minəndə atam Nuhun, oda atılanda isə, atam İbrahimin bel sütununda idim, atam-anam heç vaxt zina etməmişdir. Tanrı məni həmişə pak nəsillərdən təmiz bədənlərə ötürməklə saf şəkildə qoruyub saxladı. Mən həmişə iki qrupdan ən üstünün bel sütununda yerləşirdim. Allah-taala məni peyğəmbər seçməklə məndən əhd alaraq, İslam vasitəsilə məni doğru yola yönəltdi (hidayət etdi). Tovrat və İncildə bаrəmdə söz açdı. Tanrı, şərq və qərbdə olan bütün əşyaları mənim nurumla işıqlandırdı. Öz kitabını (Qurani-kərimi) mənə öyrətdi. Mənim məqamımı göylərdə ucaldaraq, adımı öz adının bir şaxəsi kimi ayırdı. O, Məhmud ərşinin (məqamının) sahibi, mən isə Mәhəmməd. Cənnət hovuzunun kənarında öz sevimlisi kimi məni qarşılamağı söz verdi. Mənә çoxlu xeyiri (kovsəri) bəxş etdi. Mən isə ən birinci şəfaət edənəm. Mənim şəfaətim qəbul olunacaq ilk şəfaətdir. Daha sonra ən gözəl adamları arasında məni (peyğəmbərliyə) seçdi. Yalnız uca Tanrıya sitayiş edən mənim ümmətim, yaxşılığa dəvət edən və insanları pisliklərdən çəkindirənlərdir.(Şiə alimlərinin Peyğəmbərin (s) babalarının (ata və ana tərəfdən) pak olmasına gətirilən dəlildən əlavə demək olar ki, аyədə bir neçə digər anlamın ehtimalı var: 1. Peyğəmbərin gecə yarısı gördüyü işlər (İbadətlə məşğul olmaq, eləcə də ibadət edənlərin durumlarını araşdırmaq) 2. Peyğəmbər (s) onun arxasında namaz qılanları öz gözləri ilə müşahidə edirdi; O həzrət özü bu barədə buyurur: Rüku və səcdələrinizi kamil şəkildə yerinə yetirin, çünki mən sizi arxadan da görürəm... )

Bu hədis həzrət Peyğəmbərin (s) ata-anasının və bütün əcdadının pak olmasını və onların şirkdən uzaq olmalarını, tam şəkildə aydınlaşdırır. Çünki, müşriklər nəcisdirlər. Elə bu səbəbdən Vəhəbin qızı Aminə (Allah ondan razı olsun) tövhid əhli, imanlı və pak qadınlardan olmuş, şirk və buna bənzər heç bir mənfi xüsusiyyətə aludə olmamışdır. Göründüyü kimi, Müslim və Nəsainin Əbu Hüreyrədən nəql etdikləri hədis, Allahın Rəsulunun (s) əziz valideyninə olan son dərəcə hörmətsizliyin bariz nümunəsidir. (Əl-Bidayəti və Ən-nihayə, c. 11, səh. 124 )

Şeyx Mənsur bu hədisi şərh edərkən yazır: O həzrətin (s), anasının imanlı olmaması, cənnətə daxil olmasına əngəl törətmir. Çünki o, "fasilə” (fətrət) dövründə yaşamışdır. Bilik sahibləri isə yekdilliklə fasilə dövründə yaşayanların nicat tapacaqlarını iqrar etmişlər... Hətta qeyb aləmi ilə təmasda olan ariflərin fikrincə, Allah-taala əziz Peyğəmbərin (s) valideynini o həzrətin Peyğəmbərliyə seçilməsindən sonra, yenidən diriltdi və onlar o həzrətin risalətinə iman gətirdilər. Bu səbəbdən deyə bilərik ki, onlar cənnət əhlidirlər. 

Yuxarıda qeyd etdiyimiz ayənin bu şəkildə analizə edilməsi, yalnız imamiyyə şiələrinə məxsus olmayıb və təkcə onlar bu barədə hədis nəql etməmişdir. Hətta sünnə əhlinin Süyuti kimi alimləri onu, İbn Əbi Hatəm, İbn Mərdəviyyə, Əbi Nəimdən həmçinin, Bəzzar və Fəbrani, Mücahid və İbn Abbasdan  nəql etmişdir. Bu üzdən Fəxri Razinin :”Ayənin hədislə bir növ təfsiri, yalnız şiə alimlərinə məxsusdur”,  deyərək, məsələni şiə aləmində məhdudlaşdırmasının heç bir əsası yoxdur.