İbn Kəsirin verdiyi məlumata görə, o, Əhli-sünnə məzhəbinin böyük alimi və öndəri olmuşdur ("Əl-Bidayə vən-nihayə”, c. 10, səh. 316. Yəhya ibn Əksəm haqqında deyilən bu sِzlər bir nِv güzə؛t və iltifatdır. اünki İbn Əksəmin çirkin və dinə müvafiq olmayan i؛lər gِrdüyü hamıya bəllidir ("Siyəru əlamin-nübəla”, c. 12, səh. 10). O, dِvrünün ən fasiq (günahkar) qazılarından olmu؛dur ("Müstədrəkatu elmil-rical”, c. 8 səh. 189). ). Zəhəbiyə görə isə o, baş qazı, əllamə və öndər müctehidlərdən idi.

Məmun haqda isə deyirlər("Siyəru əlamin-nübəla”, c 1, səh. 2. Bəzilərinə gِrə, ədalət carçısı olmaq ؛ərabxorluqla, içki dü؛günlüyü ilə heç bir ziddiyyət tə؛kil etmir və Məmun bunun bariz nümunələrindəndir. Təəssüflər olsun ki, Mə`munun içki dü؛günlüyü kimi mənfi xarakterlərinin gِz qabağında olduğuna baxmayaraq, onu müdafiə etməyə çalı؛mı؛lar və bu, onların yazıçılarının daimi metodudur.): "O, ədalət carçısı, xoşxasiyyət, bilici və böyük alim olmuşdur”.

O, Peyğəmbərə (s) mənsub olan əşyaya təbərrük edir və bunu dinə müvafiq təbii bir əməl hesab edirdi. Maraqlı burasıdır ki, o, bu işi dövrünün tanınmış fəqihi Yəhyanın yanında görür və fəqih nəinki bu işin qadağan olduğunu bildirmir, əksinə onu təsdiq edirdi.

Yəhya ibn İbad deyir: "İmam Hüseynin (ə) qızı Fatiməni, həyat yoldaşı Həsən ibn Həsənlə birgə həzrət Fatimənin (ə) evindən çıxarıb evi dağıtdıqda Həsən öz oğlu Cəfəri həmin evə göndərdi və ona uçurulan divarların arasında müəyyən şəkilli daşın olub-olmadığına göz qoymasını tapşırdı. Cəfər ev uçurulduqda həmin daşı görüb atasına xəbər verdi. Həsən bunu eşidcək şükür səcdəsi etdi və bir zamanlar Peyğəmbərin (s) qızı Fatimənin (ə) evinə gəldikdə onun üzərində namaz qıldığını, yaxud həzrət Fatimənin (ə) onun üzərində namaz qıldığını bildirdi (son ehtimallar Yəhyanın şəkkini göstərir)”.

İmam Əli ibn Musa ər-Rza (ə) buyurmuşdur: "Həzrət Fatimə (ə) Həsən və Hüseyni (ə) o daşın üstündə dünyaya gətirmişdir”.

Yəhya deyir: "Aramızda ən fəzilətli şəxs olan Hüseyn ibn Abdullah ibn Abdullahı bədəninin bir yeri ağrıdıqda həmin daşdan azacıq qoparıb bədəninə sürtdüyünü gördüm”("Kə؛fül-irtiyab”, səh. 352.).

Sözügedən daşa göstərilən hörmətin səbəbi həzrət Fatimənin (ə) Həsən və Hüseyni (ə) onun üzərində dünyaya gətirməsi, Peyğəmbərin (s), yaxud da qızının onun üstündə namaz qılmasıdır. Belə olan halda, Peyğəmbərin (s) bədəni dәfn оlunаn torpağa nə üçün təbərrük edilməsin? O məzarın və ya torpağın yanında Allah-təaladan bir şey diləmək məqsədəuyğun olmazmı?

Əli ibn Abdullah ibn Abbasın Mövlası("Mِvla” sِzü hədislərin sənəd silsiləsində çox nəzərə çarpır və əsasən üç mənada i؛lənir; seyid, bəndə və əhd yolda؛ı. ) Rəzin deyir: "Həzrət Əli (ə) mənə məktub yazaraq buyurdu: "Mərvədən bir parça daş ayırıb mənim üçün göndər. Mən onun üzərində namaz qılıb, ona səcdə edəcəyəm”("Vəfaul-vəfa”, c. 1, səh. 115. ).

1. Bir nəfər Sədin qəbrinin torpağından götürdü. Axtarışdan sonra ondan müşk iyi gəldiyini müşahidə etdilər("Ət-Təbəqatul-kübra”, c. 1, səh. 10; "Siyəru əlamin-nübəla”, c. 1, səh. 289. O, İbn Əmr Ənsari ləqəbli bِyük bir ؛əxisiyyət idi. Deyilənə gِrə, o ِldükdə ər؛ lərzəyə gəlmi؛dir ("Siyəru əlamin-nübəla”, c. 1, səh. 279). Bizə gِrə, o, bِyük səhabələrdəndir. Bax: "Mِcəmu ricalil-hədis”, c. 8, səh. 91; "Tənqihül-məqal”, c. 2, səh. 21; "Müstədrəku elmir-rical, c. 4, səh. 43. ).

2. Abdullah əl-Hərraninin qəbri:

O, 183-cü ildə "Tərviyə” günü qətlə yetirildi. Camaat onun qəbrinin müşk kimi xoşətirli torpağından götürüb libaslarına sürtdü("Hilyətül-ِvliya”, c. 2, səh. 258; "Təhzibut-təhzib”, c. 5, səh 310. ).

3. Kərxinin qəbri:

İbn Cоvzi deyir: "Onun qəbri Bağdadda, hamının görə biləcəyi yerdədir və hamı onun torpağına təbərrük edir”.

İbrahim Hərbi deyir: "Məlum qəbir dərdlərin dərmanıdır. Hansı ki, mən onu təcrübədən keçirmişəm”("Səfvətus-səfva”, c.2 , səh. 324. ).

4. Əhməd ibn Hənbəlin qəbri:

O, hənbəlilərin imamı olmuş və 241-ci ildə dünyasını dəyişmişdir. Onun qəbrinin yeri məlumdur. İnsanlar ziyarət məqsədi ilə oraya gəlir və ona təbərrük edirlər("Müxtəsəru təbəqatil-hənabilə”, səh. 14. ).

5. Əl-Xızr ibn Nəsrin qəbri:

O, Şafei məzhəbinin fəqihlərindəndir və hicri 567-ci ildə dünyasını dəyişmişdir. İbn Kəsir və İbn Xəllikan nəql edirlər: "Onun qəbri ziyarətgahdır və mən dəfələrlə onu ziyarət etmişəm. Orada çoxlu sayda insanın əzadarlıq mərasimləri keçirdiyini və ona təbərrük etdiyini gördüm("Əl-Bidayə və ən-nihayə”, c. 12, səh. 353; "əl-Qədir”, c. 5, səh. 203. )

Səhabələrin, tabeilərin və hədisçilərin həyat tərzinə nəzər saldıqda onların Peyğəmbərdən (s) yadigar qalan əşya və s. nişanələrə təbərrük etdiklərinin şahidi oluruq. Belə ki, onlar o, həzrətin (s) başının tükünə, su içdiyi tuluğun ağzına, ev ayaqqabılarına, dəvəsinin ayağının yerinə, o həzrətə (s) mənsub olan taxta parçasına və s. təbərrük edirdilər. Bu əməllərin sahibləri adi, sıradan bir insan deyillər. Bəziləri səhabə, bir çoxları isə tabei idilər. Onların arasında "Səhih” kitablarının müəllifləri, böyük hədisşünaslar və fəqihlər də az deyil. Bütün bunlardan sonra İbn Teymiyyə və tərəfdarları hansı əsasla Peyğəmbərin (s) qəbrinə təbərrük edənləri kafirlikdə ittiham edirlər? İbn Teymiyyə öz fətvalarına riayət etmişdirmi? Səhabə, tabei, "Səhih” müəlliflərini və fəqihləri kafirlikdə ittiham etmişdirmi?

6. Nurəddin Mahmud ibn Zinkinin qəbri:

İbn Kəsir deyir: "Onun qəbri Dəməşqdə ziyarətgahdır. Qəbrin ətrafı hasara alınmışdır və yoldan ötən hər kəs ona təbərrük edir”("Əl-Bidayə vən-nihayə”, c. 12, səh. 353; "əl-Qədir” c. 5, səh. 203. O, ھam əmiri idi. Deyilənə gِrə, o, Avropada gedən dِyü؛lərdə i؛tirak edirdi. İnsanları doğru yola yِnəldər və dünyaya heç bir əhəmiyyət verməzdi. Təqribən, əlli ؛əhəri kafir hِkmranlığından azad etmi؛dir... "Əl-Bidayə vən-nihayə” c .12, səh. 306. ).

7. Tərəfdarlarının İbn Teymiyyənin cənazəsinə təbərrük etmələri faktı:

İbn Teymiyyənin tərafdarları onun qüslünün suyuna təbərrük edirdilər. Qarşıya belə bir sual çıxır: İbn Teymiyyənin tərəfdarları müşrik və bidətçi idilərmi? Onun fətvaları tərəfdarlarına da aiddirmi? Onun dəfn mərasimində iştirak edənlər hamısı müsəlman deyil, müşrik idilərmi? Təbərrükün düzgünlüyü müsəlmanlar arasında geniş yayılmış ağıla müvafiq bir əməl ola-ola bunun əleyhinə fətva vermək aqillərin metoduna və dinə qarşı deyilmi?

Onun dəfn mərasiminə yığılan insanların yaratdığı çохluğа görə yollar bağlanmışdı və izdiham daha da artırdı. Cənazəsinin üzərinə mərasimə toplaşmış insanların təbərrük etməsi üçün xoşətirli ağaclar və əmmamələr qoyulmuşdu. Xeyli miqdarda sidr alıb öz aralarında böldülər. Cənazənin üzərinə bit-birəyə qarşı civələnmiş ip qoymuşdular. Hansı ki, sonradan həmin ip 150 dirhəmə alındı("Əl-Bidayə vən-nihayə”, c. 14, səh. 136; "əl-Kina vəl-əlqab”, c. 1, səh. 237. )

İbn Teymiyyənin və vəhhabilərin fikrincə bütün bunlar hamısı şirkin bariz nümunəsidir. Deməli, onun tərəfdarları da müşrik olmuşlar!

8. Buxarinin məzarının torpağına təbərrük olunması faktı:

Sübki, Buxarinin vəfatı və dəfn olunması haqqında yazır: "Camaat onun qəbrinin torpağından götürürdü. Belə ki, qəbrin içi görünür və onu qorumaq mümkün olmurdu. Buna görə də qəbrin üzərinə taxtadan hazırlanmış kiçik qapılı bir örtük qoyduq. Həmin kvadrat şəkilli taxta örtük qoyulduqdan sonra artıq kimsənin əli qəbrə çatmırdı”("Təbəqatu؛-؛afeiyyə”, c. 2, səh. 233; "Siyəru əlamin-nübəla”, c. 12, səh. 467. ).

9. Yəhya ibn Mübarəkə (vəfat-366) təbərrük edilməsi faktı:

İbn Beşikval deyir: "O, dövrümüzün zahidi, yaşadığı şəhərin abidi idi. Əhali ona təbərrük edir və dualarına sığınırdı”("Siyəru əlamin-nübəla”, c. 16, səh. 345. ).

1. Sübki deyir: "Atam Əşrəfiyyə darul-hədisində məskunlaşdığı zaman gecələr eyvana çıxar, oraya salınmış xalçanın üzərində ibadət edər və üzünü ona sürtərdi. Sözügedən xalça Əşrəfin (onu vəqf edən şəxsin) dövrünə aid idi və Nəvəvi dərs deyərkən onun üzərində əyləşərdi”("Təbəqatu؛-؛afeiyyə”, c. 7, səh. 396).

2. Davudiyə təbərrük:

Zəhəbi, Səmanidən nəql edir: "Davudi Xorasan vilayətinin görkəmli elm adamlarından idi. O, təbərrük edilmək üçün fərsənglərlə (mil) yol gedilməsinə layiq adamdır”("Siyəru əlamin-nübəla”, c. 18, səh. 223; "əl-Ənsab”, c. 2, səh. 448. ).

Son sözlər İbn Teymiyyə, İbn Əbdül-Vəhhab və onlara aid fətvaların rüsvayçılığının qarşısını almaq üçün "əl-Ənsab” kitabından götürülmüşdür.

3.Darqotninin Qəvvasa təbərrük etməsi:

Darqotni deyir: "Biz, Əbül-Fəth əl-Qəvvasa hələ uşaq olduğu zaman təbərrük edirdik”("Siyəru əlamin-nübəla”, c. 16, səh. 475; "Tarixi-Bağdad”, c. 14, səh. 327. ).

4. Ağaclara təbərrük edilməsi faktı:

Məhəmməd ibn Yusif Buxari deyir: "Həcc mərasimi zamanı, cümə axşamı Yəhya ibn Muinlə Mədinə şəhərinə daxil olduq. Həmin gecə Yəhya dünyasını dəyişdi. Sübh açıldıqda onun vəfat xəbəri şəhərə yayıldı və camaat oraya toplaşdı. Bu zaman Bəni-Haşimdən olanlar, üzərində Peyğəmbərə (s) qüsl verilmiş taxta parçalarının gətirilməsini tələb etdilər. Bir çoxları Yəhyanın buna layiq olmadığı üçün o həzrətə (s) hörmətsizlik olar - deyə taxta parçalarını gətirməklə razılaşmadılar. Bəni-Haşimdən olanlar isə Peyğəmbərə (s) olan yaxınlıqlarını önə çəkib Yəhyanın buna layiq olduğunu bildirdilər. Beləcə ona həmin taxtaların üzərində qüsl verildi və cümə günü (hicri 233-cü ildə) dəfn edildi”.

Abbas əd-Dövri deyir: "Bu şəxs (Yəhya ibn Muin) dünyasını dəyişdi və üzərində Peyğəmbərə (s) qüsl verilmiş taxta parçalarının üzərində qüsl verildi”("Siyəru əlamin-nübəla”, c. 11, səh. 91-95. ).

5. Quyuya təbərrük edilməsi faktı:

Qəzali Peyğəmbərin (s) ziyarəti və onun qaydalarından danışarkən deyir: "Çox yaxşı olar ki, ziyarətçi, "Üveys” quyusuna getsin. Çünki rəvayətə görə, Peyğəmbər (s) ağzının suyundan həmin quyuya atmışdır. O quyu məscidin yaxınlığındadır. Peyğəmbər (s) orada dəstəmaz almış və suyundan içmişdir. Mədinədə otuza yaxın məscid və ziyarətgah mövcuddur. Şəhər əhalisi bunları yaxşı tanıyır. Ziyatətçilərin mümkün qədər bu ziyarətgahlara, xüsusilə şəfa almaq və təbərrük etmək üçün Peyğəmbərin (s) suyu ilə dəstəmaz aldığı, qüsl verdiyi və suyundan içdiyi quyuya(Ehyaul-ülum”, c. 1, səh. 260. )getmələri tövsiyə olunur”(Həmin qaynaq. ).

6. Əhmədin köynəyinə təbərrük edilməsi faktı:

Əhmədin oğlu atasından yadigar saxladığı köynəyi geyinərək namaz qılar və ona təbərrük edərdi("Siyəru əlamin-nübəla”, c. 11, səh. 212. Vəhhabi təliminin tarixini, onların fətvalarını ara؛dırdıqca bu təlimin çox təhlükəli olan digər bir təlimə – əməvilərin fikir sisteminə dayanıqlı olduğunun ؛ahidi oluruq. Hansı ki, Quran bu nِv təlimlərin yayılacağını xəbər verir. "İsra” surəsinin 60-cı ayəsində oxuyuruq: Birinci hissə: وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ İkinci hissə: وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلاَّ فِتْنَةً لِّلنَّاسِ ـçüncü hissə: وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي القُرْآنِ Dِrdüncü hissə: وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلاَّ طُغْيَانًا كَبِيرًا "(Ya Rəsulum!) Yadına sal ki, bir zaman sənə: "Rəbbin (ضz əzəli elmi və qüdrəti ilə) insanları ehtiva etmi؛dir", - demi؛dik. Sənə gِstərdiyimiz rِya və Qur’anda lə’nətlənmi؛ ağacı insanlar üçün yalnız bir imtahan etdik. Biz onları qorxuduruq, lakin bu qorxutmaq onların tüğyanını artırmaqdan ba؛qa bir ؛eyə kara gəlmir!” Quranda sِzügedən "rِyanın” nə olduğu, Allahın imtahan üçün gِndərdiyi lənətlənmi؛ ؛əcərə (sülalə) hansı sülalə olduğu açıqlanmamı؛dır. اünki, Quranda adı çəkilərək lənətlənən heç bir sülalə, nəsil ağacı (؛əcərə) yoxdur. Ayə yalnız məsələyə qısa ؛əkildə toxunur. Lakin konteksə, mِvcud ümumi vəziyyətə nəzər saldıqda ayənin izahı və sətiraltı mənası anla؛ılır. Ayənin ikinci hissəsinə diqqət yetirdikdə "Quranda lənətlənmi؛ ؛əcərə” ifadəsindən belə bir nəticəyə gəlirik ki, məlum ؛əcərə indi də Quranın lənətlədikləri sırasındadır. اünki ayənin ilkin zahiri (ibtidai) mənası hal-hazırki dِvrə aiddir. Deməli, Quranda nələrin və kimlərin lənətləndiklərini ara؛dırmaq lazımdır. Quranda İblis, yəhudilər, mü؛riklər, münafiqlər, kafir olaraq dünyasını dəyi؛ənlər, Allahın ayələrini gizlədənlər və Peyğəmbərə (s) əziyyət verənlər lənətlənmi؛lər. "ھəcərə” sِzünün mənasına da diqqət yetirdikdə gِrürük ki, məqsəd gِvdəli ağaclardan ba؛qa qol-budaq ataraq geni؛lənən (etiqadi və məzhəbi qollar) ağaca da deyilir. "Lisanül-ərəb” kitabında deyilir: "Filankəs mübarək ؛əcərədəndir dedikdə onun nəcib nəsildən olduğu nəzərdə tutulur”. İslam peyğəmbəri (s) dəfələrlə buyurmu؛dur: "Mən və Əli bir ؛əcərədənik”. Ayələrə diqqət yetirdikdə gِrürük ki, lənətlənmi؛ "؛əcərə”, lənətlənmi؛ sülalələrdən, nəsillərdən biridir. Hansı ki, bir kِkdən ayrılaraq qol-budaq atmı؛, İslam ümməti bu yolla imtahan edilmi؛ və edilməkdədir. Bu xüsusiyyətlər adətən üç qrupla؛maya aid edilir; mü؛riklər, münafiqlər və əhli-kitab. Dəlillər gِstərir ki, onlar kِk üzərində qurulmu؛, qol-budaq ataraq tِrəmi؛, müsəlmanların içində ya؛ayaraq onlar üçün ilahi imtahan vasitəsi olmu؛lar. Lakin ayənin nəzərdə tutduğu lənətlənmi؛ ؛əcərə dəqiq ؛əkildə bunların hansıdır? Mü؛riklər və əhli-kitab ayənin nəzərdə tutduğu xüsusiyyətlər xaricindədir. اünki onlar nə hicrətdən ِncə, nə də hicrətdən sonra ayədə qeyd olunan ِzəlliklərə malik olmamı؛lar. اünki Quranda müsəlmanların onlara qar؛ı təhlükəsizliklərinin təmin olunduğu sِylənilir (Maidə, 3). Belə olan halda ayə yalnız münafiqlərə aid ola bilər. Hansı ki, amansız fikirləri ilə İslama qar؛ı daim dü؛məndirlər. Bütün bunları nəzərə aldıqda məlum olur ki, lənətlənmi؛ "؛əcərə” Peyğəmbərə (s) yuxuda gِstərilmi؛ və sonra Quranda buyurulmu؛dur. Hər iki tərəfin qəbul etdiyi hədislər də bu izahı dəstəkləyir və doğru olduğunu açıqca gِz ِnünə qoyur. Hədislərdə deyildiyinə gِrə, ayədə sِzügedən "rِya”da məqsəd Bəni-ـməyyədir. اünki Peyğəmbər (s) bu sülalə haqqında gِrdüyü yuxudan sonra bu ayə nazil olmu؛dur. Əlbəttə, hal-hazırda bu sülalə müsəlmanlar arasında mِvcud deyil. Syuti, "əd-Dürrül-mənsur” əsərində İbn ـmeyrin Səhl ibn Səddən nəql etdiyi bir rəvayət qeyd edir. Rəvayətdə deyilir: "Bir gün Peyğəmbər (s) yuxuda Bəni-ـməyyənin onun minbərinin üzərində meymunların ağac üzərində atılıb-dü؛dükləri kimi atılıb-dü؛düklərini gِrdü. Bu yuxudan sonra Peyğəmbər (s) çox narahat oldu. Belə ki, onu gülən gِrmədilər. Bu zaman sِzügedən ayə nazil oldu”. "Əd-Dürrül-mənsur” kitabında İbn Hatəmin İbn ضmərdən nəql etdiyi digər bir rəvayətə gِrə, Peyğəmbər (s) buyurur: "Mən yuxuda Həkəm ibn Asın ِvladlarını gِrdüm. Onlar meymun ؛əklində minbərlərin üzərində gəzi؛irdilər. Allah-təala bu ayəni (İsra, 60) nazil edərək onların lənətlənmi؛ ؛əcərə olduğunu bildirdi”. Həmin qaynaqda İbn Mərdəvinin Ayi؛ədən nəql etdiyi bir rəvayətdə deyilir: "Bir gün o, Mərvan ibn Həkəmə dedi: "Mən ِzüm Peyğəmbərin (s) sənin ata-babana: "Quranda qeyd olunan "lənətlənmi؛ ؛əcərə” sizsiniz”, – dediyini e؛itdim”. "Məcməul-bəyan” kitabında İmam Sadiq (ə) və Əbu Cəfərdən (ə) nəql olunduğu rəvayətdə deyilir: "Bütün bunlar gِstərir ki, lənətlənmi؛ ؛əcərə Bəni-ـməyyədir”. Əlavə məlumat üçün bax: "Əl-Mizan”, c. 13, müvafiq ayənin təfsiri. ).

256-cı ildə dünyasını dəyişən Məhəmməd ibn İsmayıl Buxarinin qəbrinin torpağına təbərrük edən səmərqəndlilər kafir və müşrik idilərmi? Ona qüsl verib kəfənləyənlər, dəfn mərasimində iştirak edərək dəfn edənlər kafir idilərmi? Bütun bu tarixi nümunələr onların tövhid yolunu azdıqlarınımı göstərir? Siz hansı haqla bütün müsəlmanlara hücum çəkir və əsassız ittihamlarla çıxış edirsiniz? Sizin təqvanız haradadır? Bu düşüncə və fətvaların harası İslam və Peyğəmbər (s) sünnəsi ilə üst-üstə düşür? Biz, Peyğəmbər (s) dövründən günümüzə qədər müsəlman ümmətinin qəbrə təbərrükünün İslam cəmiyyətində geniş yayıldığını isbatlayan bütün bu bariz tarixi nümunələri diqqətinizə çatdırmaqla kifayətlənir və bir daha bildiririk ki, heç bir müsəlman fəqihi bu növ əməlləri haram hesab etməmiş, əksinə onun icazəli, müstəhəb əməllər sırasında olduğunu etiraf etmişlər. Zəhəbinin nəql etdiyinə görə, Abdullah ibn Əhməd deyir: "Atam Əhməd ibn Hənbəlin Peyğəmbərin (s) saçından bir tük götürüb, üzərində gəzdirərək öpdüyünü görürdüm. Zənnimcə, həmin tükü gözünün üzərinə qoyar, suya salar və həmin sudan şəfa üçün istifadə edərdi. Peyğəmbərin (s) kasasını yuyar, sonra suyunu içərdi”. Zəhəbi deyir: "Hansı inadkar insan Əhməd ibn Hənbəlin bu əməlini inkar edə bilər? Halbuki, oğlu Abdullah ondan Peyğəmbərin (s) minbərinin ətrafını ləms edən bir kişi haqqında soruşduqda, o: "Bu işdə bir nöqsan görmürəm”, – demişdi. Özümü və sizi bu xəvaricyönlü və bidətçi fikirlər qarşısındа Allaha tapşırıram("Əl-Hidayətus-səniyyə”, səh. 40. Daha çox təəccüb doğuran iddialardan biri İbn Teymiyyənin Quran və sünnədə imdada çağırmaq haqqında heç bir ayə olmadığını, müsəlmanların bunu yekdilliklə qəbul etmədiklərini və Peyğəmbərin (s) bu əmələ qar؛ı bir ؛irk kimi mübarizə apardığını iddia etməsidir. ).