O gün Ali Əbayə edib çün nəzər Əbbas Düşüb şövqi qitalə o miri hünər Əbbas * * * * * * * * * * Hüzuru şahi dinə, yetişdi çun Ələmdar Edib busə əyağin dedi: Ey şəhi Əbrar! Mənə izni ver axir, əya aləmə Sərdar! Gətirdi məni təngə, bu gün firqeyi əşrar Fəda qəddinə Əbbas, əya şahi kərəm kar! Rəvadür mənə teşnə, qıla qövmi dil azar Uzun qollarım aya, görürsən nə zaman kar! Gərək gəlsün əlimdən, bu gün təngə bu kuffar Edib nalə Səkinə, deyir su əmi zinhar! Bu dəm ver mənə rüsxət, amandür məni qurtar! Edə indi qitalə, gərəkdür səfər Əbbas! * * * * * * * * * * Hüseyn baxdı bu halə, olub gözləri giryan Dedi: Nazlı bəradər, olum qəddinə qurban Necə rüsxəti dəva, verim mən sənə əl an Qalıb teşnə əyalım, bu gün bi kəsi heyran Tökür əşqi gözündən, olur cümlə pərişan Eşitdi bu kəlamı, çu ibni şahi mərdan. * * * * * * * * * * Gəlib qeyzi qəvavə, olub qeyrəti ğəlyan Atıb açdı belindən, yerə xəncəri bir an Ələmdən götürüb əl, o sərdari ləb ətşan Nəcəf sari tutub üz, dedi ey məhi dövran Əcəb şah qapısında, olub bəxtəvər Əbbas. * * * * * * * * * * Çu Əbbasi dilavər, Əlamdari İmamət Tutub rahi biyaban, o şahbazi şərafət Nəcəf şahinə etsin, gedib taki şikayət Hüseyn gördü bu halı, gedib mədəni qeyrət Edib Zeynəbə izhar, ki ey gülşəni İsmət! Amandır bacı qoyma, gedə miri şücaət Hüseyndən əl üzübdür, ələmdari vilayət Səda eylədi Zeynəb, ki ey mayeyi Rəhmət Hüseyn qalmağa yalquz, degil bəsdi mürüvvət Edə xeyməni qarət, bu gün əhli şərafət Yavaş get sənə qurban, məni didətər Əbbas! * * * * * * * * * * Qayıtdı ginə Əbbas, hüzuru şahi dinə Dedi izni ver axir, edib ərzi Hüseynə Yanır nari cəfayə, bu gün teşnə Səkinə Gəlir camu əlində, susuzdur o həzinə Gedim su gətirim mən, bu əhli hərəminə Qərəz etdi mürəxxəs, o sərdari Mədinə Minib atına tutdu, üzün ərseyi kinə Düşüb lərzə görəndə, Əduvvun bədəninə Gəlir şiri qəzəbnak, alıb nizə əlinə Ola yüz belə leşkər, edər dərbədər Əbbas! * * * * * * * * * * Edib ərsədə cövlan, o gülzari vəcahət Dedi qövmi cəfayə, mənəm sahibi qüdrət Atamdır şahi mərdan, bil ey qövi şərarət Hüseynə məni nökər, verib ol şahi izzət Ağamdür mənim Əbbas, əya əhli şərafət Mənəm naibi Heydər, mənəm miri şücaət Mənəm sədd çəkən oğlu, mənəm babi kəramət Atam fatehi Xeybər, özüm mayeyi qüdərt Ələmdari Hüseynəm, mənəm kani səxavət Qərəz kimdür ki, gəlsün, edib ərşinə cürət Onu göndərə ol dəm, be suyi səqir Əbbas! * * * * * * * * * * Çu Əbbasi dilavər, edib ərsədə cövlan Görüb qövmi sitəmgər, olub xeyli hərasan Qədəm qoymadı bi kəs, qalıb cümləsi heyran O dəm Maridi bi din, olub azimi meydan Vurub lafi kəzafi, o bi ari bəd ərkan Yolun tutdu o dəmdə, çu ibni şahi Mərdan Yetim Marid əlində, gəlib xəncəri bürran O şahabzi rəşadət, çəkib başına qalxan Dübarə əmi oğul, cesan zey qəmü yezdan Vurub tiği şərür bar, edib xakilə yeksan İki parə yer üzrə, salıb şiri nər Əbbas! * * * * * * * * * * Sürüb suyi Fəratə, o dəm atın Ələmdar Qaçıb muri mələk tək, hami qövimdi azar Düşüb xofi hərasə, təmam leşkəri kuffar Özün vurdu fəratə, çəkib tüqü şərürbaz Görüb zərbəti tiqin, fərar etdi nə kin var Yetib ta ki, Fəratə, o sərdari kərəmkar Suya saldı çu atın, edib məşqini ubrar Gətirdi bir içim su, o səqqayi vəfədar Düşüb yadə Səkinə, olub didəsi xun bar Suyu tökdü əlindən, o dəmdə yerə naçar Dedi teşnə Səkinə, necə su içər Əbbas! * * * * * * * * * * Salıb çiyninə məşqin, o sərdari dilavər Sudan çıxdı kənarə, o səqqayi hünərvər Vurub atına məhmiz, alıb dəstinə xəncər Xəbər aldı bu halə, o dəm Sədi bədəxtər Dedi durmun amandır, əya firqeyi kafər Əyər ki, bir içim su içə ali peyənbər! Bərabər ola bilməz, ola yüz belə leşkər Yolun tutdu o şahi, təmamam firqeyi əbtər Hücum etdi sərasər, olan qövmi sitəmgər Vurub tiqini guya, gəlib heydəri Səftər Töküb başları xakə, cesan bərxitar Əbbas! * * * * * * * * * * Dəvam etmədi leşkər, qaçıb qövmi şərarət Çəkib düşməni tiqə, o vecami şücaət Dəxi kimsə bərabər dura olmadı cürət O dəm Nofili bi din, özün eylədi xəlvət Vurub qafil o məlun, Əli oğluna zərbət Düşüb sağ qoli təndən, ginə etdi cəsarət Alıb sol ələ tiqin, o dəm mədəni qeyrət Gəlib hər nə ki vardır, qoşun durdu hərarət Necə ərz edim Allah, yetib sol qola növbət O dəm xarici millət, cesan Cəfəri Təyyar Açub balu pər Əbbas. * * * * * * * * * * Hüseyn söylədi Əbbas, ki ey xakilə yeksan Düşən qollari təndən, olan peykəri şan-şan Mənidə salacağdur, bu gün torpağa üdvan Qalıb teşnə ayalım, susuz didəm giryan Edib canini Əbbas, o dəm ünbətə qurban Düşüb xakə yaralı, qum üstündə verib can Tuta təziyə hər kəs, edə ol şaha ehsan İlahi Sən Özün ver, ona əcri firavan! Bağışla bizi Allah, bi həqqi şahi Mərdan! Düşüb xofə Məhəmməd, dəxi olma hərasan! Sənə ruzi cəzadə, şəfaət edər Əbbas! | 
ALTINCI KƏRAMƏT
