Ov müxtəlif yollarla həyata keçir. Ov şir, bəbir, quş, balıq, ceyran və ya pərvanə ola bilər. Şübhəsiz ki, hər bir canlı xüsusi bir vasitə ilə ovlanır. Əks təqdirdə, ovçu öz məqsədinə çata bilməz. Demək, eyni bir vasitə ilə müxtəlif canlıları ovlamaq olmaz. Dünya və axirətdə ilahi lütf və mərhəmətə ehtiyaclı olan bizlər elə bir yol seçməliyik ki, bu yolun sonu Allahın razılığı və behişt olsun. Bu həqiqətlərə çatmaq üçün münasib vasitələr əldə etməliyik. Belə etsək, Allahın lütf və mərhəmətinə, nəhayət behiştə çatarıq. Hər bir ovçu öz ov vasitələrini başqalarından daha yaxşı tanıdığı kimi, Allah da həqiqətə çatmaq vasitələrini hamıdan yaxşı bilir. Quran ayələrinə əsasən, həzrət Haqq həqiqətə çatmaq üçün yeganə vasitə olaraq Əhli-beyt (ə) məhəbbətini, onların göstərişinə itaəti tanıtdırır.

Məhəbbətə çatmaq üçün mərifətə ehtiyac var. İnsan Əhli-beytlə (ə) tanış olduqda mərifət gözü ilə onların gözəlliklərini seyr edir. Bu gözəlliklər onları məhəbbətə sövq edir.

Əhli-beyt məhəbbəti öz hərarəti ilə insanı istənilən bir şəraitdə Məşuqun rənginə boyanmağa vadar edir. Əhli-beyt (ə) isə haqla həmrəng olduğundan onlarla həmrənglik haqla həmrəngliyə aparır. Əməl, eşq və itaətlə müşayiət olunan bu yol bizi ilahi lütf və mərhəmətə, behiştə aparır.

Belə bir nöqtəyə diqqətli olmalıyıq ki, mərifət əldə etmədən eşq fəzasına daxil olmaq mümkünsüzdür. Bu qayda məcazi eşqlərdə də öz gücündədir. Bir şəxs məşuqun gözəlliyini görməmiş ona könül vermir.

Şübhəsiz ki, insanın qəlbində eşq alovu şölələndikdən sonra o istər-istəməz məşuqun istəklərinə təslim olur. Beləcə tədricən aşiq məşuqun rənginə boyanır. Hətta aşiq məşuqun kölgəsinə çevrilir. Hədisdə oxuyuruq: "Salman biz Əhli-beytdəndir (ə).("Kafi”, 8-11  )

Həzrət Peyğəmbərin (s) uyğun buyuruğu deyilənlərə ən yetərli dəlildir.

Əhli-beytə (ə) məhəbbət İslam peyğəmbərinin (s) risaləti müqabilində muzd təyin olunmuşdur. Allah-təala buyurur: "De ki, sizdən (risalətim müqabilində) Əhli-beytimə məhəbbətdən savayı əvəz istəmirəm.”("Kafi”, 8-11, rövzə kitabı, hədis 1 )

Ayədəki "qurba” sözü şiə və sünni rəvayətlərinə əsasən Əhli-beytə (ə) işarədir. "Məvəddət” dedikdə itaətlə müşayiət olunan məhəbbət nəzərdə tutulur.

Maraqlıdır ki, risalət müqabilində namaz və oruc, həcc və cihad, xüms və zəkat muzd kimi nəzərdə tutulmur. Yalnız Əhli-beyt (ə) məhəbbəti qeyd olunur. Məlum olur ki, Əhli-beytə məhəbbət, onların göstərişlərinə tabeçilik bütün başqa həqiqətlərin fövqündədir. Belə bir məhəbbət olmayan yerdə hansısa fəzilətdən danışmağa dəyməz. Məhəbbətlə müşayiət olunmayan əməl qəbul dərəcəsinə çatası deyil!

Həzrət Peyğəmbərdən (s) belə nəql olunur: Hər bir şey üçün əsas var. İslamın əsası Biz Əhli-beytə məhəbbətdir.”("Üyuni əxbarur-Riza”, 2-64, bab 31, hədis 282 )

Əmirəl-möminin (ə) buyurur: "Peyğəmbərdən belə buyurduğunu eşitdim: "Mən adəm övladlarının ağasıyam. Ey Əli sən və səndən sonrakı imamlar mənim ümmətimin ağalarısınız. Bizi sevən Allahı sevir, bizi düşmən bilən Allahı düşmən bilir. Bizə tabe olan Allaha tabe olub, bizə qarşı çıxan Allaha qarşı çıxıb.”("Şura”, 23 )