On iki imam şiələri (tərəfdarları, ardıcılları) altıncı İmam Cəfər Sadiq(ə) –ın adıyla bağlı və Peyğəmbərimiz Muhəmməd(s) tərəfindən ilahi vəhyə əsasən ardıcıl olaraq təyin olunan on iki imama tabe olanlar əqidə və inanclarında, daha doğrusu, dinin üsul və fürusunda Qurana və İslam Peyğəmbərinin sünnəsinə əsaslanırlar və onların ardınca gedirlər. Cəfərilər və ya şiələr Peyğəmbər(s)-in sünnəsini və Quran hökmlərini bəyan edən Peyğəmbər(s)-in və Əhli-Beytinin topladığı hədisləri və rəvayətləri daha üstün sayırlar. On iki imam şiələri adlananlar bu inancdadırlar ki, müqəddəs İslam dinini qəbul edib müsəlman olmaq istəyən şəhadət verməlidir -əşhədü ənla ilahə illəllah və əşhədü ənnə Mühəmmədən əbduhu və rəsuluh. Əgər bir nəfər dili olduğu halda bu kəlmeyi-şəhadəti söyləməzsə, həmin şəxs müsəlman sayılmaz. Cəfəri məzhəbi kəlmeyi-şəhadəti sidq ürəkdən deyən hər bir kəsi müsəlman olaraq tanıyır. Məzhəbindən asılı olmayaraq bu hamıya aiddir. Bir şərtlə ki, İslam dininin zəruri hökümlərini inkar etməsin.

Cəfərilər əsasən İslam ölkələrində yaşadıqları kimi, müsəlman olmayan ölkələrdə də yaşayırlar. Bununla bərabər Cəfərilər hal-hazırda İran, Pakistan, Əfqanıstan, İraq, Livan, Azərbaycan, Suriya, Türkiyə, Misir və Hindistanda üstünlük təşkil edirlər. ''Məktəbi-İslam'' məcmuəsinin yazdığına əsasən dünyada 130 milyon Cəfəri məzhəbindən olan şiə müsəlman vardır.

Cəfəri məzhəbi İslamın ilk çağlarından Qurani-Kərim və İslam Peyğəmbəri(s)-in hədisləri ilə bərabər İslam elmini inkişaf etdirmişdir. Onların mühüm dini və elmi mərkəzləri vardır. Bunlardan ən əhəmiyyətlisi və ən qədimi Nəcəfül-Əşrəf elmi mərkəzidir. Bu mərkəz on əsr bundan əvvəl İraqın Nəcəf şəhərində böyük alimlərdən olan Şeyx Tusi adlı şəxs tərəfindən yaranmışdır. Hal-hazırda isə artıq yarım əsrə yaxındır ki, İranın Qum şəhərindəki dini və elmi mərkəz cəfərilərin elm mərkəzidir.

Şiə aləmində Əhli-Beytin Peyğəmbər(s)-dən nəql etdiyi hədislər, xüsusilə də İmam Cəfəri Sadiq(ə)-ın hədisləri böyük üstünlük təşkil edir. Cəfəri məzhəbi Quranın axirətə qədər Allah tərəfindən qorunacağı və heç bir dəyişikliyə məruz qalmayacağı inancındadır və bunu dəlillərlə də sübut edir.

Biz Cəfəri məzhəbi haqqında qısaca məlumat verdik. Bu məzhəblə maraqlanmaq istəyənlərə ''İslamda Cəfəri Məzhəbi və İmam Cəfəri Sadiqin buyruqları'' kitabını oxumağı məsləhət görürük, şiələrin tarixi ilə əlaqədar isə '' Tarixuş-şiə'' kitabına müraciət etmək məsləhətdir.

Dünya statistikasına nəzər salsaq görərik ki, dünyada təqribən altı milyard yarım əhali var. Onun cəmi bir milyarda yaxını (15-18 %) müsəlman, 40 % kafir (qeyri səmavi dinlərə itaət edənlər və ya dinsizlər), 42-45%-i isə kitab əhli yəni xristian və yəhudilərdir. Belə məlum olur ki, dünyada müsəlman hamıdan azdır. Ancaq biz yəqin bilirik ki, haqq müsəlmanlarladır və bunda heç kəsin şübhəsi ola bilməz. Elə buradan da aydın olur ki, haqqı çoxluqda axtarmaq lazım deyil. Necə ki, Qurani-Kərim buyurur: ''Bəndələrimdən şükür edəni azdır.'' (''Səba'' surəsi, ayə-13) Bu ayədən açıq-aydın görünür ki, haqq çoxluqda deyil və bütün bəndələr şükür edən deyillər. Necə ki, Quranın başqa ayələrində də, buyurulur: ''Sən onların əksəriyyətini şükür edən görməyəcəksən.'' (''Əraf'' surəsi, ayə-17) ''Allahın övliyaları yalnız Allahdan qorxub pis əməllərdən çəkinənlərdir. Lakin onların əksəriyyəti (çoxu) bunu bilməz.'' (''Ənfal'' surəsi, ayə-34) İmam Əli(ə) buyurur: ''Haqq və batil qoşunun sayı ilə tanınmaz. Əgər haqq ilə batili tanısan, onların əhlini də tanıyacaqsan.'' Quran ayələri, hədis və məntiqlə düşüncədən aydın olur ki, haqq-ədaləti heç də çoxluqda axtarmaq düzgün deyil.

''Yunis'' surəsi 106-cı ayədə bütlər və tanrılar nəzərdə tutulur ki, bu da müşrüklər haqqında deyilmişdir. Şiələr isə bunu Allahın qüdrəti və möcüzəsi kimi qəbul edir, İslam Peyğəmbəri(s) və Əhli-Beyt(ə)-ın Allahın qüdrəti ilə şəfa verə bilməsində inkar edilməz dəlilləri var. ''Allahın izni ilə ölüləri dirildirəm.'' ''Ali İmran'' surəsi, ayə-49-da İsa peyğəmbərin dilindən belə buyurulur. Peyğəmbərimiz və Əhli-Beytin Allahın qüdrəti ilə şəfa verə bilməsinə gəldikdə isə bu hadisələr tarixdən bizə çox tanışdır və dəfələrlə bu kimi halların şahidi olmuşuq. Ancaq biz o misallarla deyil, Quran ayəsi və hədislərlə cavab verəcəyik: ''Bu köynəyimi aparın atamın üzünə sürtün və yenidən görməyə başlayar.'' (''Yusif'' surəsi, ayə-93) Başqa yerdə ''Muştuluqçu gəlib köynəyi Yəqubun üzünə sürtən kimi onun gözləri açıldı.'' (''Yusif'' surəsi, ayə-96) Yusif peyğəmbərin köynəyi Yəqub peyğəmbərin gözlərinə şəfa verdi. Göründüyü kimi peyğəmbərin köynəyi insan gözünə nur verə bilər və buna ancaq kafirlər inanmaz. İslam peyğəmbəri(s) buyurur: ''Mənə beş şey verildi … və şəfaət də əta edildi.'' (''Səhihi Buxari'' c. 1, səh. 91 (Misir çapı), Əhməd ibn Hənbəl ''Müsnəd'' kitabı c. 1, səh. 301) Göründüyü kimi Allahın izni ilə şəfaət verilə bilər.

Xeyr, bu günah deyil, əksinə onların hacətlərini vasitə ilə Allahdan istəməsinin xeyri daha böyükdür. Çünki, Allah Quranda buyurur: ''Biz hər bir peyğəmbəri, ancaq Allahın izni ilə itaət olun deyə göndərdik. Onlar (günahkarlar) özlərinə zülm etdikləri zaman dərhal sənin yanına gəlib Allahdan bağışlanmaq diləsəydilər və Peyğəmbər də onlar üçün əfv istəsəydi, əlbəttə Allahın tövbələri qəbul edən və mərhəmətli olduğunu bilərdilər.'' (''Nisa'' surəsi, ayə-64) ''(Oğlanları ona–Yəqub peyğəmbərə) Bizim üçün günahlarımızın bağışlanmağını dilə. Biz doğrudan da günahkar olmuşuq! Dedilər.'' (''Yusif'' surəsi, ayə-97) ''(Yəqub peyğəmbər ) Dedi:- Mən tezliklə Rəbbimdən sizin bağışlanmağınızı diləyəcəm. O həqiqətən bağışlayan və rəhm edəndir.'' (''Yusif'' surəsi, ayə-98) Ayələr açıq-aydın göstərir ki, əməli-saleh insanı Allaha vasitəçi seçmək heç də günah deyil. Bütün müsəlmanlar bir-biri üçün dua etməlidirlər. Ancaq əməli-saleh, pak Allahın əziz bəndəsinin duası daha tez qəbul olunar.

Bir gün kor bir kişi Peyğəmbər(s)- in yanına gəlib dedi: ''Allahdan mənim şəfa tapmağımı dilə. '' Peyğəmbər(s) buyurdu ki, iki rəkət namaz qıldıqdan sonra belə dua et: ''İlahi mən səndən kömək diləyirəm və mehriban peyğəmbər olan Məhəmmədin vasitəsilə sənin qapına üz gətirirəm! Ey Məhəmməd, mən ehtiyacım haqqında və sənin vasitənlə Allaha üz tuturam ki, mənim hacətimi yerinə yetirəsən. İlahi onu mənə şəfaətçi qərar ver.'' (Əhməd ibn Hənbəlin ''Müsnəd'' kitabı c. 1, səh. 313 (Beyrut çapı), ''Sünəni İbni Macə'' c. 1, səh. 441 və İbni Teymiyyənin ''Ət-təvassül vəl-vəsilə'' kitabı, səh. 98 (Beyrut çapı))

Şiə təriqəti - Cəfəri məzhəbi insanın nə ölüsündən, nə də dirisindən hacət istəmir. Şiə Peyğəmbərə və imamlara xatir Allahdan istəyir. Allah həmişə duanı qəbul etməyə qadirdir. Bundan əlavə ''Allah yolunda öldürülənləri heç də ölü zənn etmə! Xeyr, onlar öz Rəbbləri yanında diri olub ruzi (Behit nemətlərindən) yeyirlər.'' (''Ali İmran'' surəsi, ayə-169) Ölüm sonluq və heçlik deyil, başqa bir aləmə keçiddir.

Əhli-Sünnə alimlərinin qəbri ziyarət etmək haqqında da hədisləri çoxdur, o cümlədən; ''Səhihi Müslüm'' c. 3 və ''Qəzali Əxbarul-uyun'' c. 1 kitablarında Həzrət Peyğəmbər(s)-dən belə nəql olunur: ''Hər kəs mənim qəbrimi ziyarət etsə mənim şəfaətim ona vacib olar.'' Bu hədisdən görünür ki, qəbri ziyarət edib şəfa tapmaq olar. Ancaq bilmək lazımdır ki, şəfanı qəbir vermir, qəbir sahibinin Allah yanında olan uca məqamına xatir Allah özü verir. Aydın olur ki, Allah Peyğəmbərinin qəbrini ziyarət etdiyinə və orada dua etdiyinə görə insanın duasını daha tez qəbul edir. ''Müsnədi Əbu Davud'' 1-ci c. səh. 12-də Peyğəmbər(s)-dən nəql edilərək yazılır ki, Peyğəmbər(s) buyurdu: ''Hər kəs mənim vəfatımdan sonra Həccə gələ və mənim qəbrimi ziyarət etməyə, əlbəttə ki, mənə cəfa etmiş olar.'' ''Hər kəs mənim vəfatımdan sonra məni ziyarət etsə, sanki məni dirilikdə ziyarət etmişdir.''

Bütün bunları əldə rəhbər tutaraq şiələr Peyğəmbər(s)-in və məsum imamların qəbrini ziyarət edirlər. Bu, ancaq Allaha xatirdir. Bu ziyarətlər Peyğəmbər və Əhli-Beytinin məhəbbətini qəlblərdə çoxaldır. Çünki, Peyğəmbər(s) və Əhli-Beyt(ə) Allahın hökmlərini qoruyanlar, ən yaxşı əməl edənlər və yayanlardır. Əhli-Sünnənin də dörd məzhəb (Hənəfi, Hənbəli, Şafei, Maliki) alimlərinin qəbri ziyarət etmək haqqında hökmlərin vardır. ''Hüsnüt-təvasül-fi adabi ziyarəti əfzəlür-rəsul'' kitabı yazır ki, Peyğəmbərin qəbrini ziyarət etməyə məhəbbət bəsləmək, evdən çıxıb ziyarətə gedərkən dua oxumaq, yol gedərkən Peyğəmbərə çoxlu salavat göndərmək, Mədinəyə çatanda dua oxumaq, Hərrə çayında qüsul edib Mədinəyə daxil olmaq, Cəbrail qapısından içəri daxil olmaq, Peyğəmbərin məscidini gördükdə təvazökarlıq edib, onu böyük tutmaq, ziyarət vaxtı ayaq üstə durmaq, ziyarətnamə oxumaq, əlləri şərif qəbrə sürtüb, öpmək əhli-sünnə alimlərinin fətvasına əsasən müstəhəb əməllərdir. Əhli-sünnə alimlərinin bildirdiyinə əsasən, Peyğəmbər(s) İslamın əvvəllərində qəbirləri ziyarət etməyi qadağan etmişdi. Çünki, onların əksəriyyəti müşrük və kafirlərin qəbri idi. Lakin İslam dini təkmilləşəndən sonra Peyğəmbər(s) buyurdu: ''Mən sizlərə qəbirləri ziyarət etməyi qadağan etmişdim. Lakin bu gündən etibarən sizləri qəbirləri ziyarət etməyə çağırıram.'' Hədislər ''Səhihi Müslüm'' c. 3, səh.65, ''Sünnəni Əbu Davud'' c. 2, səh.195, ''Səhihi Tirmizi'' c. 3, səh.274 kitablarından nəql edilmişdir. Hədisdən də göründüyü kimi, Peyğəmbər(s) bizi qəbirləri ziyarət etməyə çağırır.

Allah, müqəddəs şəxslərin qəbirlərini pir qərar verməyi, orada məscid tikməyi, namaz qılmağı bizlərə qadağan etməyib, Peyğəmbər(s) və Əhli-Beytin məzarlarının üstündə məscid tikməyin İslama heç bir ziyanı yoxdur. Məlumat üçün qeyd edək ki, təkcə şiələr yox, Əhli-Sünnə məzhəbləri də övliyaların qəbirlərinin üstündə məscid tikiblər. İstər şiələr, istərsə də sünnülər bunu özbaşına yox, Quran ayəsinə və Quran ayəsinin təfsirinə əsasən ediblər: ''Onların qəbirlərinin üstündə bina düzəltdik. Bu işdə qalib gəlmiş başqa dəstə (möminlər) dedilər. Onların qəbirlərini məscid qərar verəcəyik.'' yəni orada məscid tikəcəyik, ''Kəhf'' surəsi, ayə-21 də belə buyurulur. Bu ayədən açıq-aydın görünür ki, qəbri pir etmək (üzərində məscid tikmək) heç də haram deyil və bunu növbəti hədisdən də başa düşmək olar: ''Peyğəmbərimizin qızı Həzrət Fatimeyi Zəhra(s.ə.) cümə günləri əmisi şəhid Həmzənin qəbrinin yanına gedib namaz qılır və ona gözyaşı tökürdü. (''Səhihi Müslüm'' c. 3 və ''Sünəni Beyhəqi'' c. 4, səh.78) Əgər qəbrin yanında namaz qılmaq, oranı məscid - səcdə olunan yer qərar vermək haram olsaydı, Rəsuli Əkrəm bunu öz doğma qızına qadağan edərdi. Bunu da unutmayaq ki, Peyğəmbər(s)-in öz məzarı Mədinədə Məscidün-Nəbinin daxilindədir və bütün zəvvarlar orada namaz qılırlar, ziyarət edirlər.

Qurana nəzər salaq və görək səmavi kitabımız bizə Allahdan qeyrisinə and içməyi haram bilirmi?! Lakin biz Allah kitabına baxdıqda görürük ki, Allah-təala təkcə ''Şəms'' surəsində doqquz məxluqa and içir. Ancaq bir ayədə rast gəlmirik ki, Allah-təala bunu bizə haram bilsin. Allah-təala buyurur: ''And olsun əncirə və zeytuna. And olsun Tur Sinaya. And olsun bu əmin şəhərə (Məkkəyə).'' (''Tin'' surəsi) ''Ey Peyğəmbər! Sənin canına and olsun ki, onlar öz şəhvət sərxoşluqlarında sərgərdandırlar.'' (''Hicr'' surəsi, ayə-72) ''And olsun qələmə və mələklərin yazdığına.'' (''Qələm'' surəsi, ayə-1) Yox əgər deyilsə ki, ancaq Allah-təala and içə bilər. Cavab olaraq demək lazımdır ki, Allahın heç bir şeyə ehtiyacı yoxdur, o cümlədən and içməyə də. Quran bəşərə ona görə göndərilib ki, biz ondan ibrət götürək və ona uyğun hərəkət edək. Hədislərə baxsaq görərik ki, Peyğəmbər(s) də məxluqa and içir. Peyğəmbər(s)-in and içməyinə dair məhşur sünnə aliminin öz kitabında qeyd etdiyi hədis var, ''Səhihi Müslüm'' Zəkat kitabı 3-cü c. səh.93-94 Misir çapı. Peyğəmbər(s) öz səhabələrinə atalarının canına and içməyi həqiqətən də qadağan etmişdi. Çünki onların ataları müşrük kimi dünyadan köçmüşdür. Müşrük və kafirlərin canına and içmək həqiqətən də olmaz. Ən azı ona görə ki, müşrük və kafirlər buna layiq deyillər. ''Səhihi Müslüm'' 3-cü c., səh.93-94,bir şəxs Peyğəmbərdən soruşur ki, ya Rəsuləllah, hansı sədəqə daha fəzilətlidir? Həzrət cavabında buyurur: And olsun atanın canına! Bil, o sədəqə daha əzəmətlidir ki, sağlam olasan, pula ehtiyacın ola, fəqirlikdən qorxasan, gələcəyinin fikrində olasan və eyni halda sədəqə verəsən. ''Müsnədi Əhməd'' 5-ci c., səh.224-225, Peyğəmbər (s) buyurur: And olsun öz canıma ki, əmr be-məruf və nəhy əz-münkər etməyin sakit oturmağından yaxşıdır.

Şiələr səcdəyə gedərkən alınlarını təmiz yerə qoymaq məqsədilə torpaqdan olan möhürə qoyurlar.''Peyğəmbərin(s) səhabələri səcdə zamanı alınlarını torpağa qoyurdular.'' Bu hədis böyük əhli-sünnə alimlərinin kitabında gəlib, o cümlədən, ''Əs-sünnənül-Kübra'' (c. 2, səh.105), ''Müstədrəki Hakim'' (c. 1, səh.270), ''Sünnəni Beyhəqi'' (c. 2, səh.103). Hədisdən açıq-aydın görünür ki, Peyğəmbərin(s) yaxınları da səcdə zamanı alınlarını torpağa qoyurdular. Əgər Peyğəmbər(s) və səhabələri alınlarını torpağa qoyurdularsa, bizlər də onlardan ibrət götürməliyik. Peyğəmbər(s) buyurur: ''Torpaq mənim üçün səcdə yeri və pak qərar verilmişdir.'' Bu hədis isə ''Kənzül-ümmal'' (c. 7, səh.465), ''Əl-Müsənnif'' (c. 1, səh.392), ''İrşadus-Sari'' (c. 1, səh.405) kitablarında gəlmişdir. Peyğəmbər(s) buyurur: ''Allahdan ötrü alnını torpağa qoy.'' Bu hədisi də ''Səhihi Müslüm'' (c. 1, səh.371), ''Səhihi Buxari'' (c. 1, səh.91), ''Sünnəni Beyhəqi'' (c. 1, səh.212), ''Sünnəni Nəsai'' (c. 1, səh.210), ''Sünnəni Tirmizi'' (c. 2, səh.131) kitalabrında rast gəlmək olar. Əhməd İbni Şüeyb Nəsai Peyğəmbər (s)-in səhabəsi olan Əbu Səid Xidridən nəql edir ki, iki gözümlə gördüm namazdan sonra torpağın izini Peyğəmbərin alnında və bundan əlavə burnunda da, müşahidə etdim. Bu hədisi də, ''Sünnəni Nəsai'' (c. 2, səh.208), ''Səhihi Buxari'', ''Sünnəni Əbi Davud'' kitablarında görə bilərik.

Sübh namazının vaxtı, sübhün açılmasından günəşin doğmasına qədərdir. Zöhr və Əsr namazının vaxtları günorta çağının başlanmasından günəşin batmasına qədər olan müddətdir. Məğrib və İşa namazlarının vaxtı günəşin qürubundan gecə yarısına qədərdir. Quranın ''İsra'' surəsinin 78-ci ayəsində buyurulub: ''Gün batandan gecə qaranlıq düşənədək namazını qıl və habelə səhər (sübh) namazını (da qıl)…'' İslam Peyğəmbəri(s) müsəlmanlara rahat olsun deyə zöhr və əsr namazlarının, məğrib və işa namazlarının birlikdə qılına biləcəyinə izn vermişdir. Ərəfatda günəş batarkən camaat ''namaz, ya Rəsuləllah!'' dedi, lakin Peyğəmbər(s) belə buyurdu: ''Məşərül-həramda Məğrib namazını gecikdirdilər və İşa namazıyla birlikdə qıldılar ki, bu da əda idi, qəza deyildi.'' Şiələrin namazı birləşdirib qılması göründüyü kimi, özbaşınalıq deyil, ümumiyyətlə şiələrin bütün əməlləri Allahın əmri, Peyğəmbərin buyruğuna əsasəndir. ''Peyğəmbər(s)-lə birlikdə səkkiz rükət Zöhr və Əsr namazlarını və yeddi rükət Məğrib və İşa namazlarını birlikdə qıldıq.'' (''Müsnədi Əhməd'' c. 1, səh.221)

''Əbu Şəsaya dedim ki, fikir edirəm, Allahın Peyğəmbəri Zöhr namazını təxirə saldı və Əsr namazını vaxtından əvvəl qıldı və həmçinin Məğrib namazını gec qıldı. Əbu Şəsa isə cavab verdi ki, mən də bu cür düşünürəm.'' Hədislərdən açıq-aydın görünür ki, Peyğəmbərimiz(s) namazları birlikdə qılmışdır. (''Müsnədi Əhməd'' c. 1, səh.251) İbni Abbas Bəni-Təmim qəbiləsindən olan bir kişiyə hirslənib dedi ki, sən Peyğəmbərin sünnəsini mənə öyrətmək istəyirsən? Mən Allah Peyğəmbərinin Zöhrlə Əsr, Məğriblə İşa namazlarını birlikdə qılmasına şahid olmuşam. Abdullah deyir: ''Bu məsələ mənim üçün şübhə yaratdı və ona görə də mən Əbu Hüreyra ilə görüşərkən bu barədə soruşdum. O, da İbni Abbasın sözünü təsdiq etdi.'' (''Səhihi Müslüm'' c. 2, səh.151, Misir çapı) ''Peyğəmbərimiz(s) Mədinədə heç bir düşmən qorxusu olmadan və səfərdə olmadığı halda zöhr ilə əsr namazını birlikdə qıldı. Sonra İbni Abbas Peyğəmbərin məqsədini bəyan edir ki, o Həzrət ümmətindən heç kimin zəhmətə düşməsini istəmirdi.'' (''Səhihi Müslüm'' c. 2, səh.152) ''Peyğəmbər(s) Mədinə şəhərində heç bir düşmən qorxusu olmadan və yağış yağmadığı halda Zöhr ilə Əsr və Məğrib ilə İşa namazlarını birlikdə qıldı. Səid İbni Cəbir deyir ki, İbni Abbasdan soruşdum ki, nə üçün Peyğəmbər belə edir? İbni Abbas isə cavab verdi ki, ona görə ki, istəmirdi öz ümmətini zəhmətə salsın.'' (''Səhihi Buxari'' c. 1, səh.110) ''Peyğəmbər yeddi rükət Məğrib və İşa namazını və səkkiz rükət Zöhr və Əsr namazlarını Mədinə şəhərində birlikdə qıldı.'' (''Mütəqqi Hindi'', ''Kənüzul-ümmal'' c. 8, səh.246)Abdullah ibn Ömər deyir: ''Peyğəmbər(s) öz vətənində olarkən səfərdə olmadığı halda, Zöhr ilə Əsr namazını və həmçinin Məğriblə İşa namazlarını birlikdə qıldı. Sonra bir kişi İbni Ömərdən soruşdu ki, nə üçün Peyğəmbər namazları belə qıldı? İbn Ömər cavab verdi ki, Ona görə ki, o öz ümmətini əziyyət və çətinliyə salmaq istəmirdi. Əgər bir kəs istəsə bu namazları birlikdə qıla bilər.'' (Kənzul-ümmal'' c. 8, səh.247) Cabir ibni Abdullah deyir: ''Peyğəmbər(s) Zöhr ilə Əsr namazlarını birlikdə bir azan və iki iqaməyə qılırdı.'' Hədisləri oxuduqdan sonra bu namazların birlikdə qılınmasının caiz olduğu su kimi aydındır. Məlumdur ki, Allahın Rəsulu ilahi əmri gecikdirməzdi. Peyğəmbərimizin məqsədi bu namazları bir vaxtda qılmağın mümkünlüyünü bildirmək idi.