11

Yol verin, əl çala-çala kuyi-nigarə gəlmişəm,

Rəqs edərək, qulaq asam nəğmeyi-tarə gəlmişəm.

Hasili ömrümün əgər bir ötəri baxışı da,

Qəlbim o bir baxış üçün gör necə parə gəlmişəm.

Can gətirər zərif əlin yazda verərsə cami-mey,

Yazdır, o badədən tamam ömri-dübarə gəlmişəm.

Fəsli-tərədə mütrübü-eşqin hara qoyub gedib,

Mən tərəf eşqinə düşüb, məst o diyarə gəlmişəm.

Meyxanədə açım ki, mən qətlgahımdan eşqimin,

Baxmaq üçün doyunca o laləvüzarə gəlmişəm.

Zöhd libasını cırıb, atmışam hər bəla toru,

Vəcd ilə valeh olmağa, sevgili yarə gəlmişəm.

Görməyə qəlb Kəbəmin gül üzünün səfasını,

Dal çevirib Səfaya mən, şəhri-nigahə gəlmişəm.

12

Üzümə meykdənin ki, qapısın bağladılar,

Qəmimi meysatana etməli oldum izhar.

Eşq peymanəsi, ol saqiyə qurban gedərəm,

O gözələ surətə qəlbi dolusu eşqim var.

Yanaram şəmi odunda necə bir pərvanə,

Məcnunam, bir dəli-divanə, yerim səhralar.

Kimə bu qəmli könül sirrini izhar eləyim?

Könlüm o köhnə sənəkdən qədəh ilə mey umar.

Mey dolu camı gətir, al kitabı qarşımdan,

Burda axtardığını bəlkə könül orda tapar.

Elmin, ağlın hörümündən mey içib ayrılıram,

Bəlkə zülfü hörümündən mənə yer versin o yar.

13

Kim onun kuyunə baş qoymasa azadə deyil,

Dərgahında canını verməsə, dildadə deyil.

Yoxluğu eşq yolunda elə ey dost qəbul,

Kimdə varlıq həvəsi var, o bəşərzadə deyil.

Biz və sən eşq yolu rəsmini hardan bilirik?

Huşu başında olan məsti-meyü-badə deyil.

Kuyuna qoymaq ayaq başa ayaq qoymaqdır,

Özünü var tanıyanlar buna amadə deyil.

Uzun illər tələb eylər tapasan yol eşqə,

Meyxana rindlərinə xas bu yol, sadə deyil.

Dərvişin xirqəsi şah tacı kimi bir şeydir,

Tac qoyan, xirqə geyən fərqi bu mənada deyil!

Rəngə, ətrə vurulan dilbər üzü görməyəcək,

Hər kimin var belə eybi, o, azadə deyil.

14

Bahar gəldi aparsın qəm, yeni qəmlər əyan oldu,

O qəddi sərv dərdindən ürək, can laxta qan oldu.

Sevənlər dəstə-dəstə bağlayıb yük köçdülər, amma,

Bizim əhvalımız, qaldıq geri, xeyli yaman oldu.

Gülün hicrində bülbül, bülbülünsə gül fərağında,

Gülüstanda hərə öz şivəsi ilə nəğməxan oldu.

Səba dildarımın gül çöhrəsindən örtüyü aldı,

Mənim tək döndü Məcnuna ona hər kim baxan oldu.

Bahar gəldi gülüstandan soyuq qaçdı, sarı getdi,

Günəşdən bac yaşıllandı, çəmən gülgun liqa oldu.

Bahar gəldi, bahar gəldi, gülüzlü növbahar gəldi,

De aşiqlər mey içsinlər, xumar qalmaq fəna oldu.

15

Ləzzətini eşqinin, mən tək ürəkdən sevən aşiqi-nalan bilər,

Təkcə o Məcnundu ki, hicrdə ləzzət duyar, vəsli də hicran bilər.

Olmamısan dağçapan hicranın şirinliyin dadmamısansa hələ,

Naz ilə kim bəslənər bağrıqan insanların möhnətin hardan bilər?

Şirinin şirinliyi, izzəti, ülviyyəti Xosrova çatmaz əli,

Ondakı ülviyyəti, izzəti Fərhad özü çəkdiyi ahdan bilər.

Dəhrdə Yusif gərə, taki Züleyxa quran hər tora aldanmaya,

Yoxsa necə Ay, Günəş hüsnü önündə onun özlərin heyran bilər.

Dəryada kim qərq olar, gördüyü ancaq sudur, cuşa gələn dalğadır

Eşq çölündə gəzən, qup-quru sahilləri bağü-gülüstan bilər.

Cilvəsinin əvvəli, axırı yoxdur mənim sevgili cananımın,

Necə, nə çün bilməyən eşqimiz əvvəl nədir, həm də nə payan bilər.

161

Getmə meyxanayə sən kor-korana, ey huşyar,

Eşq evində bu riya paltarını geymə çıxar!

O evin sakini aşiqlər, əliboşlardır,

Oraya basma ayaq, səndə əgər bir şey var!

Vermisən deyrə könül, təsbihin aludəsisən,

Umma ki, meyxanaçı sağərinə mey damızar!

İstəsən sirlərin sirrinə agah olasan,

Qır o təsbihi, bu deyrin qapısından qurtar!

Yoxsa aşiq tək əgər eşq yolundan xəbərin,

Yolu ver yolçusuna, öz başına sağlam apar!

Bu toru aç ayağından, parala, qır qəfəsi,

Aç qanad uç, sənə yurdunda verər yer dildar!

17

Hiyləgərlər bu cahanda nə sevir, bixəbərik,

Müstəqil fikri olanlar nə çəkir, bixəbərik.

Başısevdalıyıq, aqillərin olmaz xəbəri,

Bizsə, huşyarlar hədər nə deyir, bixəbərik.

Üzünə aşiq olanlardan alınmazsa xəbər,

Bixəbərlərdən əlac tək belədir, bixəbərik.

Gizlidir pərdə açanlardan eşqin sirri,

Sirriçin, pərdə carınlar nə edir, bixəbərik.

Sirr budur, aşiq olan məstü-xərabati alar,

Bilmirik kim bu yolu öndə gedir, bixəbərik.

Öz əlinlə bizə bir cam ötür, ey saqi,

Özgələr harda, necə keyf eləyir, bixəbərik.

18

Ətir dükanımı, ya ki, bu yerdən ötmüş yar?

Nigar surətimi, Aymı bəzmə nur saçar.

Onun yanından ötübsən səhər nəsimi, məgər,

Ki, ruha qüvvə verər, ətri aləmə dağılar.

Bu qəlbiparəyə lütfünlə qıl kömək, ey dost,

Ümid yolu üzümə aç nazınla ey dildar!

Hərif açıb qapını, yol veribdi meygədəyə,

Sən öz əlinlə mənə ver, ey gülüzlü nigar.

Şərab küpü sağ ikən, düşdü sağər əldən əgər,

Küp ağzını açaraq, qüssədən məni qurtar.

İcazə ver, soyunum mən bu hiylə xirqəsini,

Atım kənara, qoyum üz ayağına, ey yar!

19

Bağdan gül ətri yüksəlir, sanki yarım orda olub,

Yarın adıyla bağda bir şənlik günü bərpa olub.

Hər ölkədən etsən güzər, hər zümrəyə salsan nəzər,

Yüz dildə, yüz sözlə onun bəhsi gedər, qovqa olur.

Qəlboxşayan sərvindir, canım onunla ruhlanar,

Gəl, sayəsində lütfünün əyləş, bu yer nurla dolar.

Sən bu qıfıllar qır, at, çıx bu qəfəsdən aç qanad,

Son mənzilə ilk addım at, yardan soraq onda olar.

Bu bəndi parə-parə et, bu dərdlərə bir çarə et!,

Avarə ol, avarə et, kimsən, nəsən, ifşa olar.

Bil, bu rəqəmlər olmaz həll, xam xəyalatdan çək əl!

Saqi əlindən cami al, bir cam ki, onda «la» olar.

19

Evi, kaşanəsi yox, kim ona aşiqdir əgər,

Quş qanadsızsa, nə dinə, nə də bağ dərdi çəkər.

Hüsnünə yarın əsirsənsə, yox ol, ol kəpənək

Varlığa bağlana bilməz kəpənək zərrə qədər.

Var-yoxu tərk eləmək mey içənin adətidir,

Əhli-meyxanə edər sahibi-sərvətdən həzər.

Oxşamaz əql elmin yolu divanəliyə,

Demə divanə bu tor, bu danə kim salsa nəzər.

Məstü divanə ol, öz nəfsinə qal biganə,

Təkcə bu yolla gedən dost vüsalın yetər.

20

Meyxanəni açmaq gərək, gül fəslidir gəlmiş bahar,

Baş endirək ol səmtə ki, aşiq onu qiblə sayar.

Sübhün nəsimi bağdakı aşiqlərə müjdə verər,

Könlümdə yer vermə iki dünyada hər nemət ki, var.

İndi ki, sərvin yam-yaşıl əndamına əl çatmayır,

Məcnun söyüd baş endirib, aşiq əli ondan tutar.

Könlüm əgər gülüzlülər eşqində qəm dəryasıdır,

Meydə əlac axtarmalı, sağər meyə çarə tapar.

İndi əgər əl çatmayır gül bağının damanına,

Bir sərvqamət dilbərə bax şövq ilə, ləzzət apar!

21

İstərəm bir elə qəm ki, mənə qəmxar olasan,

Könül istər ki, mənə yari-dilazar olasan.

Aləmin qiyməti qalmaz mənə bir zərrə qədər,

Gər bu aləmdə mənə yar olasan, yar olasan.

Öpərəm dar ağacından, ölərəm şad, aram,

Sən əgər o ağac altında negəhdar olasan.

Verərəm can, başımın ağrısına «uf» demərəm,

Sən əgər xəstə bu canıma pərəstar olasan.

O gün ki, ey yar cahanda olaram bayraqdar,

Ki, cahan içrə mənə sevgili sərdar olasan.

«Tabə qövseynə» çatar başım, əgər ey günəşim,

Bir qaranlıq gecə nurunla havadar olasan.

Çəkərəm qəmli bu könlümdə əmanət yükünü,

Nə əmanət verirəm hafizi-əsrar olasan.

22

Varsa əfsanə cahanda dili-divanəmdir,

Eşq şəminə yanan qəlb, özü pərvanəmdir.

Zülfü aşiqlərinin qəlbinə tordursa, əgər,

Dodağı üstə qara xalı mənim danəmdir.

Nazlı dilbərlərin aşiqlərinin qovğası,

Həll edən rəmzü-niyazları mənim xanəmdir.

Meykədə guyi ilə eşq səfası çəmənin,

Üzümün taqü-rəvaqı hamı kaşanımdir.

İldırım nərəsi yanmış canımın naləsidir,

Eşq dəryası mənim qətreyi-məstanəmdir.

Şanəmin dişləri yar zülfünə kim həmdəm olub,

Səcdəgahı mələyin indi mənim şanəmdir.

23

Könlümü verdim sənə, yox kimsəm səndən səva,

Sənsən ey cani cahanı tək çatan imdadıma.

Ey misilsiz gül, sənin rüsxarına mən aşiqəm,

Sənsiz Allaha qəsəm, canım da düşməz yadıma.

Mən sənin həmrahınam, bir an belə ayrılmaram,

Neyləyək, bir zəng səsi bizdən yetişməz yanına.

Pərdəni qaldır üzündən təkcə rüsxarın görüm,

Bundan özgə istəyim yox, and o şirin canına.

Olmasan qoynumda sən ey pərdəli canan mənim,

Almaram Qüdsü, satarlarsa əgər bir arpaya.

Cənnət, huri, qəsrlərdən söhbət açma gəl mənə

Dost üzündən başqa sınmaz bir gözəllik canıma.