Quran əsasında əfv İmam Səccadın (ə) kənizlərindən biri onun əlinə su tökdüyü vaxt aftabanı əlindən saldı və o imama toxunub yerə düşdü. İmam kənizə doğru baxdı. Kəniz dedi: "Allah-təala buyurur ki, onlar qəzəblərini udarlar.” Həzrət buyurdu: "Qəzəbimi uddum.” Kəniz dedi: "Allah buyurur ki, onlar insanlara güzəşt edərlər.” Həzrət buyurdu: "Səni bağışladım.” Kəniz dedi: "Allah-təala buyurur ki, xeyir əməl sahiblərini dost tutur.” Həzrət buyurdu: "Get, səni Allah yolunda azad etdim.”("Elamul-vəra”, 261 ) İmam Sadiq (ə) buyurur: Mədinədə təlxək və avara bir kişi vardı. Bir gün dedi: "Mən bu kişini (Əli ibn Hüseyni) güldürə bilmirəm.” Bir gün imam iki xidmətçisi ilə birlikdə onun yanından ötürdü. Təlxək onun ardınca gəlib onun çiynindən ridasını çəkdi. Həzrət ona əhəmiyyət vermədi. Amma camaat təlxəyi qovub ridanı ondan aldı. Ridanı gətirib imamın çiyninə saldılar. Həzrət camaata buyurdu: "O kimdir? " Dedilər: "İşsiz və təlxək bir adamdır. Onun işi Mədinə əhlini güldürməkdir.” Həzrət buyurdu: "Ona deyin ki, Allah boş işlərlə məşğul olanlar üçün zərər görəcəkləri bir gün təyin edib.”("İləluş-şərae”, 1-231, bab 165, hədis 8 ) İmam Sadiq (ə) buyurur: Əli ibn Hüseyn daim onu tanımayanlarla səfərə çıxar və şərt kəsərdi ki, ehtiyacları olduğu vaxt onlara kömək edəcək. Bir dəfə səfərdə olarkən onu tanıyan kişi ətrafdakılara dedi: "Bilirsinizmi o kimdir?” Dedilər ki, yox. Dedi: "Bu Əli ibn Həsəndir.” Adamlar imamın üstünə yüyürüb onun əlindən və ayağından öpdülər və dedilər: "Ey peyğəmbər oğlu! İstəyirsən dilimizdən-əlimizdən əziyyət görüb cəhənnəmə daxil olaq? Əgər xəbər tutmasaydıq bədbəxt olardıq! Nə üçün bu sayaq səfərlərə çıxırsan?” İmam buyurdu: "Bir dəfə məni tanıyanlarla səfərə çıxmışdım. Peyğəmbərə xatir mənimlə elə rəftar etdilər ki, mən o rəftara layiq deyildim. Qorxdum ki, siz də belə edəsiniz. Ona görə də kimliyimi bilməməyiniz daha məsləhətli oldu.”(Səduq, "Əmali”, 201 ) İmam Sadiq (ə) buyurur (ə) Əli ibn Hüseyn vəfatı zamanı oğlu imam Baqirə (ə) buyurdu: "Mən bu dəvəmlə iyirmi dəfə həccə getmişəm və bir dəfə olsun ona qamçı vurmamışam. O öləndə dəfn et ki, yırtıcılar onu parçalamasın. Çünki Peyğəmbər (s) buyurub: "Yeddi dəfə Ərəfatda saxlanan dəvəni Allah behişt nemətlərindən edər və nəslində bərəkət qərar verər.” Dəvəsi öləndə imam Baqir (ə) onu dəfn etdi.(Səduq, "Əmnali”, 220 ) İftar bəxşişi İmam Əli ibn Hüseyn (ə) oruc tutanda tapşırardı ki, bir qoyun kəsib onu bişirsinlər. Xörək hazır olanda imam qazanın başında dayanıb onun xoş qoxusunu alar və buyurardı: "Qablara xörək çəkin və ehtiyaclı ailələrə paylayın.” Beləcə xörək paylanıb qurtarardı. Sonradan imama orucunu açmaq üçün çörək və xurma gətirərdilər.("Üyuni-əbarur-Riza”, 2-145 ) İmam (ə) hava qaralanda evdə qalan ruzini torbaya yığıb çiyninə atar və üzü bağlı halda ehtiyaclılara paylayardı. İmam (ə) evdəkilərin qapıya çıxacağını səbirlə gözləyirdi. Onunla üzbəüz gələnlər pıçıldaşardı: "Torba sahibi gəldi!”("Səvabul-əmal”, 50 ) İmam Sadiq (ə) buyurur: "Əli ibn Hüseyn (ə) üzümü xoşlayardı. Bir gün Mədinəyə yaxşı üzüm gətirmişdilər. Bu üzümdən imam üçün alınmışdı. İftar vaxtı üzümü süfrəyə gətirdilər. Süfrəyə əl uzatmaq istədikləri vaxt bir yoxsul gəlib kömək istədi. Həzrət ümmü Vələdə buyurdu: "Ona üzüm apar.” Ümmü Vələd "Ona bir qədər versək bəsdir” dedi. Həzrət buyurdu: "Yox, and olsun Allaha! Üzümün hamısını apar.” Səhəri gün də imam üçün həmin üzümdən alındı. Yenə də yoxsul gəldi və süfrədə əyləşənlər üzümdən dadmadı. Üçüncü gecə yoxsul gəlmədi. Həzrət üzümdən dada bildi.("Kafi”, 4-68 ) Kiçik yaşlarında böyük əzəmət Abdullah ibn Mübarək deyir: "Məkkəyə getmişdim. Karvanın kənarı ilə hərəkət edən 7-8 yaşlı bir uşaq gördüm. Onun azuqəsi yox idi. Yaxınlaşıb ona salam verdim və dedim: "Bu yolu kiminlə gedirsən?” Dedi: "Xeyir sahibi Allahla!” Gözümə əzəmətli göründü. Dedim: "Övladım! Yükün haradadır?” Dedi: "Yüküm təqvadır, azuqəm iki ayağımdır, məqsədim mövlam!” Gözümdə daha da əzəmətləndi. Dedim: "Hansı ailədənsən?” Dedi: "Müttəlibiyəm.” Dedim: "Hansı qoldansan?” Dedi: "Haşimiyəm.” Dedim: "Hansı şaxədənsən?” Dedi: "Ələvi-Fatimi.” Dedim: "Ey mənim ağam! Şer də bilirsən?” Dedi: "Bəli.” Dedim: "Şerindən mənim üçün oxu.” Oxudu: Bizdən üz çevirən acı içində, Bizə əl uzadan haqqın köçündə. Bizə dost olanlar kövsər başında, Qəzəbləndirənlər od yağışında! |
Sonra onu görmədim. Məkkəyə gəldim. Həccimi başa vurub geri qayıtdım. Şəhərdə adamların dövrə vurub dayandığını gördüm. Qabağa gəldim ki, görüm nə məsələdir. Gördüm məni heyrətə gətirən həmin yeniyetmənin başına yığışıblar. Soruşdum ki, o kimdir? Dedilər: "Bu imam Zeynəlabidindir!”("Əl-mənaqib”, 4-163; "Biharul-ənvar”, 46-89, bab 5, hədis 77) İmam Baqir (ə) buyurur: "Atam qulamını bir iş ardınca göndərmişdi. Qulam yubanmışdı. Həzrət ona bir çubuq vurdu. Qulam dedi: "Ey ağam, məni iş dalınca göndərib, sonra kötək vurursan!” Atam ağladı və dedi: "Övladım! Get peyğəmbərin qəbrini ziyarət et və iki rəkət namaz qıl. Sonra de: "Pərvərdigara! Əli ibn Hüseyni Qiyamət günü bağışla.” Get səni Allah yolunda azad etdim!” Əbu Bəsir deyir: Həzrətə dedim ki, sənə fəda olum, məgər qamçının kəffarəsi azad etməkdir?” Həzrət susdu.("Əl-mənaqib”, 4-154; "Biharul-ənvar”, 46-90, bab 5, hədis 77) İmam Riza (ə) buyurur: "Əli ibn Hüseyn (ə) bir gün səhvinə görə qulamını vurdu. Sonra evə daxil olub əlində qamçı bayıra çıxdı. Köynəyini çıxarıb qulama dedi: "Al bu qamçını Əli ibn Hüseyni (ə) vur!” Qulam bu işə cəsarət etmədi. İmam ona əlli dinar pul bağışladı.(Əl-mənaqib”, 4-155; "Biharul-ənvar”, 46-91, bab 5, hədis 78 ) İmam Səccada (ə) dedilər: Siz insanların ən xeyirxahısınız. Amma ananız istədiyi halda onunla bir qabdan xörək yemirsiniz!” Həzrət buyurdu: "Qorxuram ki, anamın götürmək istədiyi tikəyə əl uzadım və nəticədə ağvalideyn olum.” Həmin vaxtdan başlayaraq anası ilə bir qabdan xörək yemək üçün qabın üstünü örtər və örtük altdan tikə götürərdi.("Biharul-ənvar”, 46-92, bab 5, hədis 79 ) Borca görə zəmanət İsa ibn Abdullah deyir: Abdullahın ölüm məqamı çatdı. Borclular qapıya yığışdı. Onlara dedi: "Sizə verməyə bir şeyim yoxdur. Əgər razılaşsanız borclarımı əmioğlanlarım Əli ibn Hüseyn və Abdullah ibn Cəfər ödəyər.” Borc sahibləri dedilər: "Abdullah ibn Cəfər uzun vəd verən və səhlənkar adamdır. Əli ibn Hüseynin bir şeyi olmasa da doğruçudur. Bu işi onun görməsi daha münasibdir.” Xəbər həzrətə çatdı. Buyurdu: "Mən zamin dururam ki, taxıl məhsul verəndə borcu ödəyərəm.” Həzrət vəd verdiyi vaxt Allahın tövfiqi ilə vədinə əməl etdi.(Əz-zöhd”, 45, bab 7, hədis 119 ) Bir şəxs imam Səccadı təhqir etdi. Ətrafındakılar həmin adamı cəzalandırmaq istədilər. Həzrət buyurdu: "Onu azad buraxın. Bilmədiyimiz səhvlər dilə gətirilən səhvlərdən çoxdur.” Sonra həmin kişiyə buyurdu: "Ehtiyacın var?” Kişi xəcalət çəkdi. Həzrət libasını ona bağışladı. Göstəriş verdi ki, ona min dirhəm pul versinlər. Kişi haray çəkdi. Şəhadət verirəm ki, sən Allah rəsulunun oğlusan!” İmam Səccad (ə) onun qeybətini edən bir dəstə adamla rastlaşdı. Onlara yaxınlaşıb dedi: "Əgər dedikləriniz doğrusa, Allah məni bağışlasın, əgər yalan deyirsinizsə, Allah sizi bağışlasın!”("Əl-mənaqib”, 6-162 ) İmam Səccadın (ə) bir neçə qonağı vardı. Həzrət xidmətçisinə göstəriş verdi ki, yubanmadan qızardılmış ət gətirsin. Xidmətçi qızarmış əti dəmir qabda gətirərkən onu əlindən saldı və qab aşağıdakı təbəqədə həzrətin övladına dəyib onu yaraladı. Nəticədə körpə dünyasını dəyişdi. İmam qorxudan titrəyən xidmətçiyə buyurdu: "Sən bu işi bilərəkdən görməmisən. Buna görə də səni Allah yolunda azad edirəm.” Sonra imam övladının dəfni ilə məşğul oldu.("Kafi”, 5-97 ) İmam Səccadın (ə) yoxsul bir əmioğlusu vardı. İmam gecələr tanınmayan bir qiyafədə onun qapısına gedib pul verərdi. Həmin şəxs adi vaxtlar deyərdi: "Əli ibn Hüseyn (İmam Səccad (ə)) mənə yardım əli uzatmır. Allah mənə görə ona xeyir verməsin.” Həzrət əmioğlusunun yersiz sözlərini eşidib səbr edər, gördüyü işi açıqlamazdı. İmam dünyasını dəyişərkən əmioğlusu gizli yardımların kəsildiyini görüb anladı ki, həmin şəxs imam Səccad (ə) imiş! O imamın qəbri üstünə gəlib hönkürtü ilə ağladı.("Əl-xisal”, 2-517, hədis; "Mənaqib”, 4-154; "Biharul-ənvar”, 46-96, bab 5, hədis 84 ) |