Altıncı
fəsil
Fəqihlər məclisi
(xibrə) və vilayəti-fəqih
Vilayəti-fəqih
üsuli-idarəsinin zəruriliyi sübuta yetirildikdən və vəliyyi-fəqihin öz
səciyyələri baxımından məsum imama ən yaxın şəxs olduğu qeyd edildikdən sonra
belə bir şəxsin hansı yolla seçilməsi müəyyənləşdirilməlidir. Fəqihlər arasından
rəhbərliyə hansı fəqihin seçilməsi yolu aydınlaşdırılmalıdır. Bu mövzu nəzərdən
keçirilərkən müəyyən nöqtələri də aydınlaşdırmaq lazım gəlir. Bu nöqtələrdən
biri vilayəti-fəqih və fəqihlər məclisinin rabitəsdir.
Bu
gün İslam üsuli-idarəsində əsas məsələlərdən biri vəliyyi-fəqihin xibrə
(fəqihlər) məclisi tərəfindən təyin olunmasıdır. Bu məsələni elmi və nəzəri
baxımdan araşdırmaq fikrindəyik. Müəyyənləşdirməliyik ki, vəliyyi-fəqihin
fəqihlər məclisi tərəfindən seçilməsinin elmi əsası var, yoxsa yox?
Vəliyyi-fəqihin seçilməsi istiqamətində bir neçə yol nəzərdən keçirilə bilər.
Vəliyyi-fəqihin xalq tərəfindən seçilməsi, özündən əvvəlki vəliyyi-fəqih
tərəfindən təyin olunması, fəqihlər məclisi tərəfindən müəyyənləşməsi nəzərdən
keçiriləcək yollardandır. Bu istiqamətdə başqa yollar da ola bilər. Amma biz
nisbətən məntiqi görünən bu üç yolu araşdıracağıq. Qeyd etdiyimiz üç yoldan
birinci və ikinci yol daha çox müzakirə edilir. Bu yollardan hər birinin
mötəbərliyinin müəyyənləşdirilməsi o biri yolların da dəyərləndirilməsinə kömək
edir. Biz vilayəti-fəqih mövzusundan danışarkən xalqın rəyi barədə müəyyən
izahatlar verdik.
Öncə
vəliyyi-fəqihin xalq tərəfindən və fəqihlər məclisi tərəfindən təyin olunmasını
nəzərdən keçirək. Araşdırmaya kömək üçün bir misal göstərək:
Fərz
edin ki, ölkənin riyaziyyatçıları arasında ən üstününü seçməliyik. Bu
istiqamətdə ən məntiqi yol nədir? Ən üstün riyaziyyatçını xalqın rəyi əsasında,
digər peşə sahiblərinin mülahizələrinə istinad edərək seçə bilərikmi? Bu işdə
evdar qadınların, əkinçilərin, tələbələrin, həkimlərin nə kimi rolu ola bilər?
Ayrı-ayrı peşə sahibləri ən güclü riyaziyyatçını seçə bilərmi? Aydın məsələdir
ki, ən üstün riyaziyyatçını xalqın rəyi əsasında seçmək məntiqsiz addımdır. Bu
gün də dünyanın heç bir ölkəsində ən güclü riyaziyyatçı başqa peşə sahiblərinin
rəyi ilə seçilmir.
Aydın
məsələdir ki, ən güclü riyaziyyatçını eyni sahə üzrə mütəxəssislər
müəyyənləşdirə bilər. Hazırda belə bir seçim aparmaq üçün ölkənin hər bir təhsil
ocağı öz güclü riyaziyyatçısını müəyyənləşdirir. İkinci mərhələdə seçilmiş
riyaziyyatçılar arasından ən üstünü müəyyənləşdirilir. Son mərhələdə hər
şəhərdən seçilmiş riyaziyyatçılar arasında peşə ilə bağlı müsabiqə aparılır.
Peşakar riyaziyyatçılardan ibarət münsiflər heyəti ölkənin ən güclü
riyaziyyatçısını müəyyənləşdirir. İndi özünüz deyin, ölkənin ən güclü
riyaziyyatçısını bu sahədən xəbərsiz xalq müəyyənləşdirməlidir, yoxsa peşəkar
münsiflər heyəti?
Vəliyyi-fəqihin
təyinatında da eyni məntiqlə hərəkət olunmalıdır. Fiqh dinlə bağlı bir sahədir.
Vəliyyi-fəqih fəqih, təqvalı və müdiriyyət məharətli bir şəxs olmalıdır. Görən
belə bir seçimi mütəxəssis olmayan xalqa etibar etmək olarmı? Yoxsa bu seçimdə
fəqihlərin rəyi daha mötəbərdir? Nə üçün ən güclü rityaziyyatçını seçərkən
mütəxəssislərə, ən layiqli fəqihi seçərkən bu sahədən xəbərsiz xalqa müraciət
edilməlidir? Əlbəttə ki, vəliyyi-fəqih bu sahədə mütəxəssis olan fəqihlər
tərəfindən seçilməlidir. Bu gün də İslam respublikasının konstitusiyasında bu
prinsip əsas götürülmüşdür. Vəliyyi-fəqih, rəhbər fəqihlər məclisi tərəfindən
seçilir. Fəqihlər məclisinin tərkibi uzun illər boyu bu sahədə çalışmış
fəqihlərdən təşkil olunmuşdur.
Amma
xibrə məclisindəki fəqihlər iki yolla seçilə bilər: məclisdə iştirak edəcək
fəqihi həm fəqihlər, həm də xalq seçə bilər. Xalq bu sahədə mütəxəssis olmasa
da, fəqihlər çox olmadığından müəyyən araşdırmalarla rəy verilə bilər. Məsələn,
şəhərin yaxşı kordioloqunu müəyyənləşdirmək üçün xəstələr arasında sorğu
keçirmək olar.
Demək,
vəliyyi-fəqihin seçimində nəzərdən keçirdiyimiz iki yoldan mötəbəri xalqın
rəyinə yox, mütəxəssislərin rəyinə əsaslanmaqdır.
Üçüncü
yol rəhbərin özündən əvvəlki rəhbər tərəfindən təyin olunmasıdır. Bu yol
dəqiqlik baxımından daha mötəbər olsa da, ona münasibətdə iki irad nəzərə
çarpır. Əvvəla, düşmənlər vəliyyi-fəqihin bu yollla seçilməsindən sui-istifadə
edir, İslam hökumətini istibdad hökuməti kimi tanıtdıra bilərlər. Hətta iyirmi
il ərzində iyirmi seçki keçirmiş İslam məmləkəti diktatorluqda itdiham edilir.
İkinci
irad budur ki, öncəki rəhbər özündən sonrakı rəhbər seçimində qohumluq və
dostluq əlaqələri səbəbindən tərəfbazlığa görə itdiham edilə bilər. Necə ki
İslam peyğəmbəri (s) həzrət Əlini (ə) kürəkəni olduğu üçün canişin təyin
etdiyinə görə itdiham olunur. Demək, rəhbərin özündən sonra üçün rəhbər təyin
etməsi düşmənə bəhanə verməmək səbəbindən qeyri-münasib sayılır. Beləcə,
nəzərdən keçirdiyimiz üç yol arasından daha elmi və məntiqi görünəni rəhbərin
fəqihlər məclisi tərəfindən seçilməsidir. Bu üç yol haqqında lazımı
araşdırmalardan sonra nəzərdən keçirmədiyimiz yolları da dəyərləndirmək
olar.
Aydın
oldu ki, vəliyyi-fəqihin, rəhbərin təyinatında ən məntiqi və əsaslı yol fəqihlər
məclisinin qərarıdır. Amma fəqihlər məclisi ilə vəliyyi-fəqihin rabitəsində bir
nöqtə aydınlaşdırılmalıdır. Bir tərəfdən xibrə məclisi rəhbəri təyin edir, digər
tərəfdən bu məclis rəhbərin rəyi ilə etibarlı sayılır. Belə ki, xibrə məclisinin
nümayəndəsi nəzarət şurasının rəyi əsasında seçilir. Yalnız nəzarət şurasının
təsdiqi ilə nümayəndə səlahiyyətli sayılır. Nümayəndə nə qədər çox səs qazansa
da, nəzarət şurasının təsdiqi olmasa xibrə məclisinə seçilmir. Nəzarət şurasının
üzvləri isə konstitusiyaya əsasən vəliyyi-fəqih tərəfindən seçilir. Nəzarət
şurasının baxışı ona görə mötəbər sayılır ki, bu şura rəhbər tərəfindən
seçilmişdir. Xibrə üzvü nəzarət şurası tərəfindən, nəzarət şurası rəhbər
tərəfindən təyin olunursa, əslində xibrə məclisi rəhbərin imzası ilə
təsdiqlənir. Eyni zamanda, rəhbərin təyinatı xibrə məclisinin vəzifəsidir.
Demək, xibrə məclisi rəy verməsə vəliyyi-fəqihin hökmü etibarsızdır. Eyni
zamanda vəliyyi-fəqih dolayısı ilə təsdiqləməsə xibrə məclisi etibarsızdır.
Fəlsəfədə isbat olunmuşdur ki, belə bir dairəvi rabitə yanlışdır.
Bu
iradı cavablandırmazdan öncə onun demokratik üsuli-idarədən qaynaqlandığını
nəzərə almaq lazımdır. Demokratik üsuli-idarədə parlament tərəfindən tənzimlənən
qanun xalqın rəyi əsasında mötəbər sayılır. Əgər xalq parlament nümayəndələrinə
səs verməsə, parlamentin çıxardığı qanunlar etibarsızdır. Demək, xalqın rəyi
parlament tərəfindən tənzimlənmiş qanunlara mötəbərlik verir. Sual olunur ki,
demokratik-üsuli-idarənin təşkilində məclis və dövlət olmayan bir vaxt seçki
qanunları hansı əsasla hazırlanır? Məsələn, qanunların səsvermə hüququ var,
yoxsa yox? Seçki nəticələrinin mötəbər sayılması üçün hansı həd nəzərdə
tutulmuşdur? Namizədlər üçün hansı şərtlər mövcuddur? Bu sualların necə
cavablandırılmasından seçkilərin taleyi asılıdır. Demokratik üsuli-idarə
təsisində birinci olan qərb dövlətlərində ilk əvvəllər qadınların səsvermə
hüququ yox idi. Seçkilər qadınların iştirakı olmadan keçirilirdi. Əgər həmin
vaxt qadınlar seçkilərdə iştirak etsəydilər, onların səsi bu günkü tarixə təsir
göstərərdi. Hal-hazırda da İsveçdə səsvermədə qadınlar üçün məhdudiyyətlər
nəzərdə tutulur. Sual olunur ki, demokratik dövlət və parlament olmayan bir
vaxtda demokratik üsuli-idarə qurularkən seçki qanunları hansı əsasla
tənzimlənir? Əgər birinci dövlətin təşkilində qanunlar əsassız olarsa, bu hal
bütün sonrakı dövlətlərin qanuniliyini şübhə altına alır. Çünki ikinci dövlət və
parlament birinci dövlət və parlamentin qərarları əsasında təşkil olunur. Əgər
birinci dövlət və parlament qanuni əsaslar üzərində qurulmamışsa, onun qərarları
da mötəbər deyil. Beləcə, ikinci dövlət və parlamenti qanuni edən birinci dövlət
və parlamentin qanuniliyidir. Bu iradı aradan qaldırmaq üçün bir çox
siyasətbazlar birinci seçkilərin şərti qanunlar əsasında keçirilməsini qaçılmaz
sayırlar. Məsələn bu qəbil qanunlar yazılır: Seçicinin ən azı 16 yaşı olmalıdır;
qadınların seçim hüququ yoxdur; seçicinin təhsili şərt deyil; seçkinin qanuni
sayılması üçün üçdə bir səs toplanması vacibdir;
Birinci
seçkilərdən sonra birinci dövlət və parlament təşkil olunur. Göründüyü kimi,
birinci seçkilərin qanuni əsası yoxdur. İkinci seçkilərə qanunilik verən isə
birinci dövlət və parlamentdir. Qanuni əsası olmayan dövlət və parlament hansı
əsasla ikinci dövlət və parlamenti qanuni edə bilər?
Aydın
məsələdir ki, uyğun iradla bağlı verilən cavab qənaətbəxş deyil. Xalq tərəfindən
səs qazanmamış seçki qanunları üzərində qurulmuş üsuli-idarəni demokratik saymaq
olmaz. Bir daha qeyd edirik ki, birinci seçkilər birinci dövlət və parlamentə
qanunilik verir. Həmin seçkilərin isə qanuni əsası yoxdur. Bütün demokratik
üsuli-idarələr qeyd etdiyimiz qanunsuz bünövrə üzərində qurulmuşdur. Bütün
demokratik üsuli-idarələr bu yetərsizliklə üzbəüzdür. Onların uyğun sualla bağlı
heç bir məntiqi cavabı yoxdur. Hazırkı dövrün əksər siyasətçiləri bu iradı qəbul
edirlər. Xalqın rəyi əsasında qurulası olan demokratik dövlət əslində xalqın
xəbərsiz olduğu bir bünövrə üzərində bərpa olmuşdur.
Xibrə
məclisi ilə vəliyyi-fəqih arasındakı rabitələr də oxşar iradla hədələnir. Amma
bu irad vilayəti-fəqih üsuli-idarəsinin qanunsuz hesab olunması üçün məntiqi
deyil. Uyğun iradla xalqın rəyi əsasında qurulası üsuli-idarələrə qarşı çıxmaq
olar.
Söhbətimizin
əvvəlində qeyd etdik ki, vilayəti-fəqih üsuli-idarəsini xalqın rəyi yox, Allahın
iradəsi qanuniləşdirir. Allahın hökmü isə zatən etibarlıdır. Bütün prinsipləri
qanuniləşdirən səbəb olmalıdır. Allahın qanunu isə belə bir səbəbə ehtiyaclı
deyil. Varlıq aləmində iradəsini həyata keçirmək Allahın haqqıdır.
Vilayəti-fəqih nizamının qanuniliyi aşağıdakı ardıcıllıqla gerçəkləşir:
Allah-taala vəliyyi-fəqihə, vəliyyi-fəqih isə parlament və dövlətə ixtiyar
verir.
Müxaliflər
deyirlər: "Vəliyyi-fəqihə ixtiyar verən xibrə məclisidir. Hansı ki, xibrə
məclisi vəliyyi-fəqihin imzası ilə mötəbər sayılır. Nəzarət şurası rəhbər
tərəfindən təsdiqlənir, öz növbəsində xibrə məclisini təsdiqləyir, sonda xibrə
məclisi rəhbəri müəyyənləşdirir. Bu irada cavab olaraq bir daha bildiririk ki,
vəliyyi-fəqihə ixtiyar verən xibrə məclisi yox, məsum imam və Allah-taalanın
təyinatıdır. Xibrə məclisinin vəzifəsi rəhbəri təyin etmək yox, imam Mehdinin
(əc) təyin etdiyi rəhbəri üzə çıxarmaqdır. Təqlid mərcəsi seçərkən
mütəxəssislərə üz tuturuq. Mütəxəssis fəqihlər mərcəyə səlahiyyət vermir, sadəcə
onu üzə çıxarır. Əgər müctəhid ələmdirsə (daha elmlidirsə) ona ictihad və ya
ələmlik verən bizim araşdırmamız deyil. Yox əgər nəzərdə tutulan şəxs müctəhid
və ələm deyilsə, bizim araşdırmamız onu bu məqama qaldıra bilməz. Mütəxəssis
rəyinin rolu budur ki, onların şəhadəti pərdə arxasında olanı üzə çıxarır. Bizim
mövzumuzda da xibrə əhli rəhbəri sadəcə müəyyən edir. Onlar imam Mehdinin (əc)
hökmü ilə vəliyyi-fəqih sayılan şəxsi tanıtdırırlar.
Yada
salaq ki, İslam respublikasının banisi imam Rahil ilk nəzarət şurasını təyin
etdi. Nəzarət şurası xibrə məclisini müəyyənləşdirdi. Xibrə məclisinin
vəzivəfəsi növbəti rəhbəri təyin etmək idi. Demokratik quruluşa ünvanlanan iradı
bu ardıcıllığa tətbiq etmək olmaz. Əgər İmam Rahil hər hansı vasitə ilə xibrə
məclisi təyin etsəydi və həmin məclis imamı rəhbər olaraq təsdiqləsəydi, irad
yerli olardı. Belə bir misal göstərək: Əgər yanan şamdan kibrit çöpü alışdırsaq
və həmin çöplə başqa bir çöp yandırsaq, birinci şamın sonrakı şamdan yandığını
iddia etmək olmaz. Amma əgər birinci şam kibrit çöpü ilə yandırılardısa və
kibrit çöpü həmin şamdan yanmış olardısa bunu oxşar halla müqayisə etmək olardı.
İmam
Rahilin başlanğıcda xibrə məclisi ilə heç bir bağlılığı yox idi. Amma onun
rəhbərliyinin davamında xibrənin şəhadəti təsirli idi. İmam Rahilin
rəhbərliyinin birinci dövrü uyğun iradla itdiham oluna bilməz. Amma sonrakı dövr
haqqında sual vermək olar. Çünki rəhbərliyin davamı xibrə məclisinin təsdiqi ilə
gerçəkləşirdi. Hansı ki, xibrə məclisi imamın hökmü ilə etibarlı sayılmışdı.
Bu
irada cavab verərkən belə bir misal göstəririk: kibrit çöpü birinci şamla
alışdıqdan sonra həmin şam sönür və kibrit onu yenidən yandırır. Bu hlda kibrit
çöpünün odunu şamın ikinci oduna bağlı saya bilmərik. Şamın ikinci odu kibritin
oduna bağlıdır.
İmam
Rahil nəzarət şurasını təyin etdi. Həmin şura məclis nümayəndələrini
müəyyənləşdirdi. Xibrə məclisi isə imam Rahilin ilkin rəhbərliyini yox,
rəhbərliyinin davamını təsdiqlədi. İmamın rəhbərliyinin birinci dövrü xibrə
məclisi yox, imam Mehdi (əc) tərəfindən təsdiqlənmişdir.
Bir
daha aydınlaşdı ki, söhbətimizin əsas mövzusunu təşkil edən irad vilayəti-fəqih
yox, demokratik üsuli-idarəyə aiddir. Müxaliflər öz nöqsanlarını vilayəti-fəqihə
də aid etmək istəyirlər. Amma vilayəti-fəqihin Allahın iradəsi kimi bir
başlanğıcı var. Hansı ki, demokratik quruluş xalqın rəyinə əsaslanmalı olduğu
halda öz başlanğıcını qaranlıq bir mənbədən götürmüşdür.
Xibrə
məclisi və onun üzvlərinə ünvanlanmış iradlardan biri budur ki, bu məclisdə
müxtəlif mütəxəssislər yoxdur. Cavab olaraq bildiririk ki, konstitutsiyanın
özündə rəhbər üçün şərtlər müəyyənləşmişdir. Elm, təqva və müdiriyyət nəzərdə
tutulmuş əsas şərtlərdir. Xibrə məclisinin üzvləri isə fiqh baxımından
mütəxəssis olmalıdır. Amma həmin fəqihlərin müdiriyyət baxımından bir şəxsi
dəyərləndirməsi əsassızdır. Xibrə məclisinə irad tutulur ki, nə üçün bu məclisdə
digər səciyyələri dəyərləndirəcək mütəxəssislər yoxdur. Rəhbərin hərbi
qüvvələrin ümumi komandanı, siyasi və iqtisadi hakim kimi səlahiyyətləri var.
Rəhbərdə bu xüsusiyyətlərin olub-olmamasını müəyyənləşdirmək üçün hərbi
mütəxəssislərə, siyasi siyasətçilərə və iqtisadçılara ehtiyac var. Yalnız bu
mütəxəssislər müəyyənləşdirə bilər ki, rəhbərdə həmin keyfiyyətlər mövcuddur
yoxsa yox.
Hazırkı
irad xülasə şəkildə bundan ibarətdir ki, fəqihlər yalnız fiqh sahəsində
mütəxəssisdirlər, hansı ki, vəliyyi-fəqih fiqhdən kənar bir sıra səlahiyyətlərə
malikdir. Vəliyyi-fəqihin həmin səlahiyyətlərə qadir olub-olmadığını
müəyyənləşdirmək üçün mütəxəssislərə ehtiyac var.
Bu
irada cavab olaraq bildiririk ki, əvvəla, xibrə məclisinə üzvlük üçün şərt təkcə
ictihad deyil. Bu nümayəndələr ictimai-siyasi fəaliyyətlər üçün zəruri olan
səciyyələri yalnız həmin sahələrlə tanışlıqları əsasında dəyərləndirə bilərlər.
Bu məsələ xibrə məclisinə nümayəndə seçimində əsas meyarlardandır.
Xibrə
məclisinə üzv seçimində ictimai-siyasi məsələlərlə tanışlıq fəqih üçün şərt
sayılır. Fəqih ən azı orta həddə bu məsələlərlə tanış olmalıdır. Bu məclisdə
fiqhdən xəbərsiz mütəxəssislərin iştirakı digər sahələrdən xəbərsiz fəqihlərin
iştirakı kimi yetərsizdir. Xibrə məclisi ictimai-siyasi məsələlərdən xəbərdar
fəqihlərdən təşkil olunmalıdır. Məclis üzvünün həm fiqh, həm də siyasətlə
tanışlığı zəruridir.
İkincisi,
fəqih üçün elm, təqva və müdiriyyət şərt sayılsa da, bu şərtlər əhəmiyyət
baxımından bir-birindən fərqlənir. Vilayəti-fəqih nizamında bünövrə İslamdır.
Digər ölkələrdə müdiriyyət və siyasət bacarığı əsas sayıldığı kimi
vilayəti-fəqihdə də bu şərtlərin ödənməsi mühümdür. Sadəcə, vilayəti-fəqih
üsuli-idarəsində əsas prinsip İslam və onun dəyərlərinin yayılmasıdır. Bu
səbəbdən də, bu nizamın birinci şəxsi həm elm, həm də əməl baxımından İslam
ölçülərinə münasib olmalıdır. Ona görə şərt qoyulur ki, bu nizamın rəhbəri
ədalətli fəqih olmalıdır. Biz şərtlər arasında fiqhi ədalətdən önəmli sayırıq.
Fəqih İslamı dərindən bilən şəxsdir. İslam üsuli-idarəsinin başında belə bir
şəxs dayanmasa dini hökumətin gerçəkləşməsi mümkün olmaz. Dünyəvi
hakimiyyətlərin əsas məqsədi cəmiyyətin idarə olunmasıdır. Həmin müdiriyyətdə
İslam prinsiplərinin qorunub-qorunmaması əhəmiyyət daşımır.
Bu
səbəbdən də vilayəti-fəqih üsuli-idarəsində rəhbər üçün ən önəmli şərt İslam və
İslam hökmləri ilə tanışlıqdır. Bu xüsusiyyət həyati əhəmiyyət kəsb edir. Həmin
xüsusiyyətə isə hamıdan öncə fəqihlər və müctəhidlər malikdir. Qeyd olunduğu
kimi, təqva, ədalət, ictimai siyasi məsələlərlə tanışlıq həm xibrə məclisində,
həm də vəliyyi-fəqihin seçimində rol oynayır.
Amma
rəhbərin hərbi, iqtisadi və digər sahələrlə tanışlığı dünyanın heç bir
məmləkətində prinsip kimi qəbul olunmur. Bir şəxsin həm hərbi, həm iqtisadi, həm
ictimai-siyasi sahədə mütəxəssis olması mümkün deyil. Dünya ölkələrində rəhbər
seçimində daha çox müdiriyyət bacarığı və ictimai-siyasi məsələlərlə tanışlıq
nəzərə alınır. Digər sahələrlə bağlı sual yarandıqda həmin sahələr üzrə
müşavirlər rəhbəri məlumatlandırır. İslam üsuli-idarəsində də rəhbər üçün əsas
şərt siyasi bacarıq və müdiriyyətdir. Əlbəttə ki, bu üsuli-idarə İslami
olduğundan fəqihlik və İslamla tanışlıq önəmli şərtlərdəndir. Digər sahələrlə
tanışlıq isə zəruri şərtlərdən deyil. Müxtəlif sahələr üzrə mütəxəssis olan
müşavirlər rəhbərə öz vəzifəsinin icrasında yardım göstərir.
Demək,
istər xibrə məclisində, istərsə də rəhbər seçimində hərb və iqtisadiyyat kimi
sahələrlə tanışlıq zəruri sayılmır. Həmin sahələrlə orta həddə tanışlıq bəs
edir. Əgər xibrə üzvləri məmləkətdəki ictimai durumla və beynəlxalq vəziyyətlə
orta həddə tanışsa, bu tanışlıq rəhbər seçimində bəs edir.
Söhbətimizin
sonunda başqa bir iradı da nəzərdən keçirməyimiz yaxşı olar. Bəziləri irad
tuturlar ki, nə üçün İslam təfsir, kəlam, fəlsəfə kimi sahələrdən ibarət olduğu
halda. Rəhbər seçimində yalnız fiqh İslami bilik kimi qəbul olunur. Əgər
seçilmiş rəhbər İslam üsuli-idarəsinə başçılıq etməlidirsə, onun fiqhdən əlavə
təfsir və fəlsəfə kimi sahələrlə də tanışlığı zəruridir. Ləyaqətli rəhbər seçmək
üçün xibrə məclisində təkcə fəqihlər yox, həm də təfsirçilər və filosoflar
iştirak etməlidir.
Yuxarıdakı
irada cavab olaraq bildiririk ki, İslam üsuli-idarəsində icra işləri əsasən
fiqhlə bağlıdır. İslam təlimlərindəki bir sıra sahələr mənəviyyatla, ailə ilə,
paklıqla, ibadətlə bağlıdır. Cəmiyyətə müdiriyyətdə isə İslamın ictimai-siyasi
hökmləri ilə tanışlıq zəruridir. Fəqih məhz bu sahələrdə o birilərindən bilikli
olmalıdır. Əlbəttə ki, İslamın digər sahələri də mühümdür. Fəqih və fəqahət
sözlərində o biri sahələrlə tanışlıq da nəzərdə tutulur.