Səhra və çöllüklər göz işlədikcə uzanırdı. Şərafətli ömründən qırx il keçən İmran oğlu Musa Mədyəni tərk edib, Misrə yola düşürdü. O, tənha və qorxulu vəziyyətdə Misirdən qaçmış və on il Mədyən torpaqlarında yaşamışdı. O, orada evlənmiş, özü üçün ailə qurmuş, qoyun sürülərinə sahib olmuşdu; indi isə qoyun sürülərini vətən torpaqlarına sarı sürərək geri dönürdü.

Musa səhraları qət edir və uzaqdan çox da hündür olmayan dağları müşahidə edirdi. Soyuqdan insanın üzünü yandıran qış küləkləri əsirdi. Musa öz əsası ilə qoyunları üçün ağacların artıq qalmış yarpaqlarını tökür və öz yoluna davam edirdi. Onun əynində yun paltar var idi. Çünki, o, zatən təvazökar olub, sadə həyat tərzini sevirdi. Ona görə də fironla düşmən idi. Minfitah əyninə nazik kətandan paltar geyirdi. Həmin paltar qızıl və cəvahiratla bəzədilirdi.

Musa yolun ortasında Sinay yarımadasında Tur dağının yaxınlığında dayandı. Soyuq qış küləkləri əsirdi. Hər yeri qaranlıq bürümüşdü. Musa heyran və sərgərdan durmuş, yolu itirmişdi. Yoldaşı soyuqdan titrəyirdi. Musa hər yana baxır, getməli olduğu yolu axtarırdı.

Qəflətən Tur dağı tərəfdən bir nur parladı. Musa uzaqdan şölələnmiş alov gördü. Ona görə də yoldaşına dedi:

-Mən bir alov görürəm; səbir edin, bir az ondan gətirim. Onun vasitəsilə qızışaq və yolu tapaq.

Musa bu sözləri dedi və qaranlıqların arasında şölələnən alova tərəf getdi. Get-gedə ora yaxınlaşırdı. Amma, o, ağacın yaxınlığında heç kəsi görmədi. Orada ondan alov şölələnən bir ağac var idi. Amma, yolu soruşmaq üçün heç kəsi görmədi.

Maraqlı bir hadisə idi. Musa hiss etdi ki, bu yer olduqca sakit və aramdır. Küləkdən və soyuqdan heç bir xəbər yoxdur. O hətta yerə dəyən əsasının səsini də eşidirdi.

Birdən onu səsləyən bir nida eşitdi:

-Ayaqqabılarını çıxart! Çünki, sən Müqəddəs Tuva torpaqlarındasan.

Musa qorxdu. Ayaqqabılarını çıxartdı. O, səs sahibini axtarırdı. Qəflətən eşitdi:

-Ey Musa! Həqiqətən mən Allaham, aləmlərin Rəbbiyəm!

Bu səs Musanın ürəyini ovsunladı. Musa Allaha səcdə üçün özünü yerə atdı. O sözlər saf suların dərinliklərinə gedən nur və işıq kimi Musanın ürəyinə oturdu.

-Ey Musa! Əsanı at!

Musa sözə baxdı və əsasını yerə atdı. O an qorxulu bir hadisə baş verdi. Birdən əsa sürətlə hərəkət edən bir əjdahaya çevrildi. Musa onun qorxusundan arxaya çəkildi. Qorxulu, dəhşətli bir əjdaha idi. Musa müqəddəs torpağın sağ tərəfindən bir səs eşitdi. O səs deyirdi:

-Ey Musa! Qabağa gəl və qorxma! Çünki, sən qorunursan. Ey Musa! Əsla özündə qorxuya yol vermə! Çünki, peyğəmbərlər heç nədən qorxmazlar.

Musanın ürəyi qəribə bir nura boyandı. Təhlükəsizlik və rahatlıq hiss etdi. O, Allahın elçisi idi.

-Ey Musa! Əlini cibinə sal. Çıxardanda görəcəksən ki, ağ və parlaqdır.

Musa əlini öz cibinə qoydu. Sonra çıxartdı. Birdən işıqlı bir rənglə parladı. Musa öz əlini yoxladı. Gördü ki, onda heç bir eyib və çatışmazlıq yoxdur. O sağlamdır.

Yenə də Allaha səcdə etdi. Çünki, Allah hər şeyə qadirdir. Onun qüdrəti tükənməzdir. Yeganə Allahın qüdrətinə iman gətirmələri üçün camaata bu əlamətlər kifayət idi. Musa çalışırdı ki, öz qorxusunu azaltsın. Amma, yenə də həmin səsi eşitdi:

-Əllərini sinənə qoy!

Musa bu işi də yerinə yetirdi və əllərini sinəsinə qoydu. Hiss etdi ki, ürəyi tamamilə rahatlaşmışdır.

Allah Musaya peyğəmbərlik verdiyi halda buyurdu:

-Fironun yanına get! O, tüğyan edib, yolunu azmışdır.

Musa zülm və sitəmlə mübarizə aparmalı və firona nəsihət etməli idi ki, düşmənçilikdən və qürurdan əl çəkib, özünü aləmlərin Rəbbinə təslim etsin. Musa bu əmri yerinə yetirməkdə özünə həmkar və yoldaş istəyərək dedi:

-İlahi! Mən onlardan bir nəfərini öldürmüşəm. Onlar məni qətlə yetirərlər. Musa xatırlatdı ki, firon on il bundan qabaq baş verən hadisəni heç vaxt unutmayacaq. O, Musaya kin bəsləyir və onu öldürmək üçün fürsət gözləyir.

-İlahi! Qardaşım Harunun danışıq qabiliyyəti məndən daha yaxşıdır. Onu bu işdə mənə köməkçi və şərik et! Əgər oraya təkcə getsəm, məni yalançı adlandırarlar. Mənim yanımda olacaq, məni himayə edəcək və mənim peyğəmbərliyimin düzgünlüyünə şahid duracaq bir köməkçi istəyirəm.

Sübhan Allah onun duasını qəbul edərək buyurdu:

-Tezliklə sənin qollarını qardaşın vasitəsilə möhkəm edib qüvvətləndirərik, sizin üçün qüdrət və üstünlük verərik. Möcüzə və nişanələrə görə düşmənlər sizə toxuna bilməzlər. Siz və davamçılarınız qalibsiniz. Ey Musa! Əsla heç nədən qorxma! Mən hər yerdə sizinləyəm, eşidirəm və görürəm. Firona tərəf gedin. Çünki, o, tüğyan etmişdir. Onunla yavaş danışın. Ümid var ki, nəsihət alıb qorxa. Yenə də sükut müqəddəs torpağı bürüdü və alov itdi. Musa onu gözləyən ailəsinin yanına qayıtdı. O, bu dəfə qayıtdıqda artıq böyük ilahi vəzifənin məsuliyyəti də onun öhdəsində idi. Musa yolu tapdı. Ona görə də sürətlə addımlayır və əsasını səhranın qumlarına batırırdı.

Musa fironların paytaxtı olan Mumfis şəhərinin cənubuna doğru getdi. Yəqubun övladları orada yaşayırdılar. Bəni İsrailə qarşı zülm və işgəncələr artmışdı. Musa onlara tərəf qayıtdı, ilahi risalətini və onların zülmdən xilas olacaqlarını müjdə verdi. Onlar qorxurdular. Amma, həm də ümidvar idilər.

Harun qardaşının yanında idi. Musa daha artıq arxayınlıq hiss edirdi. Çünki, onun yanında onu himayə və kömək edəcək bir insan var idi.

Harunun gözəl nitqi var idi. Söz danışanda haqq və ədalətlə danışardı, Allahdan başqa heç kəsdən qorxmazdı. Ona görə də Musa Allahdan istədi ki, öz vəzifələrində onu şərik etsin. Onlar bir-birlərinin həmkarlığı ilə zülmü aradan qaldırmaq, fəsadı məhv etmək, xeyir, yaxşılıq və ədaləti yaymaq üçün çalışmalı idilər. Musa və Harun fironun şəhərin kənarında olan sarayına tərəf getmək qərarına gəldilər. Onlar Nil çayının sahili ilə şimala tərəf yola düşdülər. Musa əsasının köməyi ilə hərəkət edirdi və hər ikisinin əyinlərində yun köynəklər var idi.

Fironun sarayı uzaqdan göründü. Saray böyük idi. Onun daş-divarları saf və zərif taxtalarla örtülmüşdü. Yeri mərmər daşla döşənmişdi. Əsası mərmərdən, fil dişindən və qızıldan bina olunmuşdu. Musa və Harun saraya girdilər. Onlar şah otağına, fironun dörd dizi üstə Abnus ağacından düzəldilmiş və cəvahirlərlə bəzədilmiş taxtı üstündə oturduğu yerə girdilər. Onun əlində Abnus ağacından düzəldilmiş, cəvahir və qiymətli daşlarla bəzədilmiş qısa bir əsa var idi.

Musa öz ilahi ədəbi ilə firona ehtiram göstərdi. Firon da onun qarşısında məşhur qüruru ilə cavab verdi. O, parlayan nuru görməsin deyə Musanın gözlərinə baxmırdı.

Firon Musanın zahidliyinə və sadə yaşayışına baxmadı. İgidliklə onun qarşısında durmuş güclü şəxsiyyətinə baxmadı. Yalnız onun yun paltarına baxdı. O paltara və özünün geyindiyi kətandan tikilmiş zərli paltarına baxdı və özünün qızıl qolbağılarla dolu əlini müqayisə etdi.

Firon təkcə deyildi. Vəziri Haman və dövlətin mühüm şəxsiyyətləri də onunla birgə idilər. Firon gözlərini on il qabaq Misirdən qaçmış və indi daha artıq qüdrət və əzəmətlə qayıtmış Musaya zilləmişdi. Firon dedi:

-Musa! Yenimi qayıtmısan?

-Hə! Dünya və axirətin xeyrini sənin üçün ərməğan gətirmişəm.

Firon dedi:

-Məqsədin nədir?

Musa dedi:

-Allah məni sənin tərəfinə göndərib ki, sən ona ibadət edəsən.

-Allah?!

-Bəli! Aləmlərin Rəbbi olan Allah. Sənin və ata-babalarının yaradanı olan Allah.

Firon təəccüblə ətrafına baxdı və dedi:

-Eşidirsinizmi bu kişi nə deyir?!

Musa dedi:

-Bəli, bilin ki, yerin, asimanların və onların arasında olanların Rəbbi Allahdır.

Firon öz dövlət işçilərinə baxdı və məsxərə ilə qışqırdı:

-Sizə doğru göndərilmiş elçi dəlidir.

Haman fironun qarşısında baş əyərək Musaya dedi:

-Sən böyük sözlər danışırsan. Bütün xalq firona ibadət və səcdə edirlər. Bəni İsrail də ona pərəstiş edir. O, Misrin Allahı və məbududur.

Harun sakitcə dedi:

-O, Allah deyil.

Musa dedi:

-İbadətə layiq olan yeganə Allah və Rəbb, varlığı yaradan Allahdır. Allah o kəsdir ki, buludları yaratmış, yağış göndərmiş və ağacları xəlq etmişdir.

Firon Musanı sıxışdırmağa çalışaraq dedi:

-Ey Musa! Çox şeyləri unutmusan. Unutmusan ki, südəmər körpə olduğun vaxt səni biz böyütdük.

Musa dedi:

-Sən Bəni İsrail körpələrinin başını kəsirdin. Onların kişilərinə işgəncə verib, qadınlarını xar edirdin. Ona görə də Bəni İsraili qul kimi işlədəndən sonra mənə qoyduğun bu minnət düzgün deyil.

-Bəs cinayət işlədib, Misirdən qaçmağın barəsində nə deyirsən?

-O işi səhvən etmişdim. Mən o kişini öldürmək istəmirdim və siz mənim qətl planımı çəkdiyiniz üçün Misirdən qaçdım. İndi Allah məni peyğəmbərliyə seçib, sənin tərəfinə göndərmişdir. İndi Bəni İsraili mənimlə göndər! Onlara əziyyət və işgəncə etmə!

Firon qəzəblə qışqırdı:

-Ey Musa! Ayağını yorğanından çox uzadırsan. Sən mühüm şeylər barəsində danışırsan. Heç bir ağıllı sənin sözlərinə inanmaz. Heç kəs belə bir yeganə Allahın olmasına və onun bütün işləri yerinə yetirməsinə inanmaz. Görəsən başqa allahlarından üz çevirəcək bir kəs tanıyırsanmı?! Özün barəsində nə fikirləşirsən? Köhnə paltarlarına bax. Elə paltarlar geyinmisən ki, heç baxmalı deyil. Ey Musa! Eşit! Sən əgər məndən başqa bir Allah seçsən səni qaranlıq zindanlara atacağam.

Musa dedi:

-Bəs əgər öz peyğəmərliyimin və sözlərimin düzgünlüyünə sübut gətirsəm necə?

Firon qürurla cavab verdi:

-Sübut?! Sübut nədir? Əgər doğru deyirsənsə gətir.

Musa heç bir iş görmədi. Yalnız əsasını fironun qarşısında yerə atdı. Birdən qəribə bir hadisə baş verdi. Firon çox qorxdu. Hamı qorxdu. Əsa qorxulu bir əjdahaya çevrildi. Əjdaha mərmər daşların üstündə hərəkət edirdi. Firon qorxusudan yerində qurudu. Rəngi limon kimi saralmışdı. Hər yeri qorxulu sükut bürümüşdü. Qorxulu əjdahanın fış-fış səsindən başqa bir şey eşidilmirdi. İlk dəfə olaraq hamısı gördü ki, məğrur firon qorxusundan qaçmağa üz qoydu. Amma, gördü ki, Musa əjdahanı tutmaq üçün qabağa gəlir. Musanın əli ona çatdıqda əsa qabaqkı halına qayıtdı.

Fironun kini daha da artdı. Öz taxt-tacına təhlükə hiss etdi. Çünki, Musanın qorxulu bir silahı var idi. O nə edə bilərdi?!

Burada firon hadisəni elə qabartdı ki, guya baş verən hadisə sehr və cadudan başqa bir şey deyildir. Musa bu məsələni anladı və öz əlini cibinə saldı. Sonra onu çıxartdı. Əli parladı və oranı işıqlandırdı. O, böyük bir nişanə idi.

Firon nadan idi. Baş verənləri müşahidə edirdi. Amma, məğrur idi. Öz taxt-tacından və mənafeyindən başqa bir şey fikirləşmirdi. Ona görə də Musaya tərəf getdi və dedi:

-Musa, nə istəyirsən? Musa peyğəmbərlərin ədəbi ilə dedi:

-İstəyirəm ki, Bəni İsraili mənimlə göndərəsən. Bütün işgəncə, zillət və çəkdikləri əziyətlər onlar üçün bəsdir. Firon fikirləşdi ki, tezliklə əsir kimi pulsuz işlətdikləri fəhlələrin çoxunu əldən verəcəkdir. Bəlkə Musa onlardan böyük bir qoşun düzəltmək, onun hökumətini və taxt-tacını dağıtmaq istəyir?! Yaxşısı budur ki, onları əsir kimi saxlasın. Çətin və ağır işləri yerinə yetirmək üçün onlardan istifadə etsin.

Firon öz dövlət işçilərinin qorxu və həyəcanlarını aradan qaldırmaq istədi və onları Musanın əleyhinə təhrik edərək qışqırdı:

-Musa cadugardır. Öz sehri ilə sizi şəhər və diyarınızdan qovmaq istəyir. Dövlət işçiləri təəccüblə bir-birləri ilə məşvərət edirdilər və Haman sözə gələrək belə dedi:

-Bu torpaqda mahir və məşhur sehrkarlar çoxdur. Onlar maraqlı işlər görürlər. Sən qibtlilərin əleyhinə plan çəkir və onları Misir torpaqlarından qovmaq istəyirsən. Tezliklə sənin sehrin kimi bir sehr gətirəcəyik. İndi biz bu iş üçün vaxt təyin edib, vədə qoymalıyıq.

Musa rahatcasına və imanla dedi:

-Bizim vədəmiz bayram günü günortadır. Qoy, bütün Misir camaatı bu səhnəni müşahidə etsinlər.

Firon Musanı məğlub etmək üçün plan fikirləşirdi. Orada çox qəribə işlər görən cadugərlər var idi. O fasilədə firon Misir camaatının arasında elan etdi ki, zinət günü, misirlilərin milli bayramları olan gün cadugərlər arasında olan bənzərsiz bir müsabiqəyə tamaşa etmək üçün gəlsinlər.

Firon öz məmurlarını Misrin müxtəlif bölgələrinə göndərdi ki, hər yerdən böyük cadugərlər gətirsinlər. Firon uzaq və yaxından gəlmiş cadugərlərlə məclis qurdu. Sehrkarlar öz uzun saçları ilə və özlərinə doladıqları iplərlə, əllərində tutduqları əsalarla qorxulu bir mənzərə yaratmışdılar. Firon güman edirdi ki, bunlar onun taxt-tacını təhlükədən qoruyacaqlar. Ona görə də onlara dedi:

-Musa məndən başqa bir Allahın olmasını iddia edir və öz cadugərliyi ilə mənimlə mübarizə aparmaq istəyir. Əgər siz onu məğlub etsəniz hökumətdə sizə böyük məqamlar verəcəyəm. Siz Misirdə əmirlik məqamına yüksələcəksiniz.

Sevincindən gözləri oynayan bir sehrbaz firondan soruşdu:

-Əgər biz qələbə çalsaq bizə mükafat verəcəksənmi?

-Hə! Tezliklə sizi ləl-cəvahiratda qərq edəcəyəm. Sabah günəş doğan vaxtı camaat toplaşacaq. Zinət günü və bayramdır. Sizdən istəyirik ki, səhnəyə çox maraqlı bir sehr gətirin.

Sehrbazların böyüyü dedi:

-Sənin əzəmətinə and olsun, ey böyük firon! Biz ona qalib gələcəyik.

Firon güman edirdi ki, Musanı cadugərliklə məğlub edə biləcəkdir. Günəş doğdu və öz işığı ilə Nil çayını nura boyadı. Çayın şimala doğru hərəkət edən suları günəş nurunda parlayırdı. O gün şadlıq və sevinc günü idi. Çünki, bayram idi. Zinət günü idi. O gün camaat özlərinin ən gözəl paltarlarını geyinir və gəzmək üçün evdən çıxırdılar.

O gün həm də həyəcanlı bir gün idi. Çünki, cadugərlərin arasında yarış günü idi. Firon Misrin böyük cadugərlərini toplamışdı ki, Musa və Harunla mübarizə aparsınlar. Bəziləri də güman edirdilər ki, sehrbazların qələbəsi qibtlilərin Bəni İsrailə qələbəsi deməkdir. Zülm görmüş məzlum Bəni İsrail camaatı isə firondan və onun etdiyi zülmlərdən intiqam almaq üçün Musanın qələbəsini istəyirdilər.

Amma, Musa və Harun imanın küfrə qələbəsi barədə fikirləşirdilər; möcüzənin cadugərliyə, haqqın batilə qələbəsini.

Misirin paytaxtından və digər şəhərlərdən gəlmiş minlərlə insan toplaşıb bu həyəcanlı yarışa tamaşa edirdilər. Əsgər və məmurlar sıra ilə düzülmüş və hər biri öz yerində yerləşmişdi. Bu vaxt cadugərlər daxil oldular. Əsgər və məmurlar sehrbazlara hörmət göstərdilər və camaat onların əzəməti qarşısında təzim etdi. Camaat o zaman cadugərliyə etiqad bağlamışdılar və sehrbazlar millətə görə ruhanilik qüdrətinə malik idilər.

Musa və qardaşı Harun daxil oldular. Onlar yun paltarlar geyinmişdilər və Musa öz qəribə əsasını özü ilə gətirmişdi. Onlar özləri ilə əsa və çoxlu iplər gətirmiş sehrbazlar dəstəsinin qarşısında durdular. Sükut hər yeri bürümüşdü. Cadugərlər mənalı nəzərlərlə bir-biri ilə fikir mübadiləsi aparırdılar. Tezliklə Musa və qardaşını məğlub edəcəklər, ləl-cəvahirata, məqam-mənsəbə nail olacaqlar.

Bu vaxt şeypur səsi sükutu pozdu. Fironun xüsusi karvanı çatdı. Minfitah əsgərlərin gətirdiyi və mühafizəçilərin mühasirəyə aldığı zərli taxtın üstündə oturmuşdu. Əsgərlər, camaat, sərkərdələr və cadugərlər hamısı Fironun qarşısında səcdə etdilər. Hamı səcdə etdi, iki nəfərdən başqa. O iki nəfər Musa və Harun idi. Onlar Allahdan başqasına heç vaxt səcdə etməmişdilər. Firon güman edirdi ki, haqladır və ürəyi o hisslə dolu idi. Fikirləşirdi ki, tezliklə Musadan intiqam alacaqdır və ona başa salacaqdır ki, necə firon üçün, Misir padşahı üçün səcdə etməlidir.

Yenidən sükut hər yeri bürüdü. Hamı Musa ilə cadugərlər arasında yarışın başlamasını gözləyirdilər. Sehrkarların gözləri məkr və hiylə saçırdı. Cadugərlərin rəisi Musaya dedi:

-Ey Musa! Sən əsanı atırsan, yoxsa biz öz alətlərimizi yerə ataq?

Musa cavab verdi:

-Mən sehrbaz deyiləm və sizi etdiyiniz işlərdən çəkindirirəm. Allah sizi küfr etdiyiniz üçün əzaba düçar edər.

Sehrbazlar dedilər:

-İndi hansımız birinci başlayaq?

Musa əsasını əlində sıxdığı halda dedi:

-Birinci siz atın.

Cadugərlər özləri ilə gətirdikləri çoxlu ip və əsaları yerə atdılar. Sehrli sözlər dedilər və qorxulu hərəkətlər etdilər. Qorxu və dəhşət hər yeri bürümüşdü. Hamı fikirləşdi ki, doğrudan da meydan ilan və əfi ilə dolmuşdur. Firon sehrbazların etdiyi böyük iş üçün gülümsünürdü. Musa qorxu hiss etdi, Amma, ilan və xəyali əfilərdən yox. Qorxurdu ki, olmaya camaat qabaqkından da artıq cadugərliyə və xürafata əqidə bağlayalar. Haman sehrbazlara ehtiram göstərdi və bu ordunun böyük fironun sehrbazlarına öz ehtiramını göstərməsinə işarə idi.

Qüdrətli Allah öz elçisini yalqız buraxmadı və bəndəsinin qəlbinə ilham etdi ki, qorxma, qələbə səninlədir, əlindəkini yerə at. Musa şəffaf mavi səmaya baxdı və əsasını atdı. Heç kəsin fikirləşmədiyi bir hadisə baş verdi. Qəflətən əsa qorxulu bir əjdahaya çevrildi. Əjdaha hərəkətə gələrək bütün ipləri, əsaları və bütün xəyali ilanları uddu.

Fironun topladığı sehrbazlar Misrin ən böyük cadugərləri idilər. Sehr və hoqqabazlıqda heç kəs onlardan üstün deyildi. Ona görə də sehr və caduya başqalarından daha varid idilər. İp və əsalar həqiqətən ilanlara çevrilməmişdilər. Görənlər belə güman edirdilər. Çünki, sehrbazlar yalnız insanların gözlərini sehr və cadu edirdilər.

Sehrbazlar Musanın etdiyi işi müşahidə etdikdə və gördükdə ki, əsa necə həqiqi əjdahaya çevrilir və nəinki hərəkət edir, həm də onların əsa və iplərini udur, Allah dərgahına tövbə etdilər və bildilər ki, Musa fironun onlara dediyi kimi deyil. Firon onları aldatmışdı. Musa sehrbaz deyildi. O, Allahın elçisi idi; aləmlərin Rəbbinin elçisi. Ona görə də bütün sehrbazlar Allaha səcdə edib, ürəkdən fəryad edirdilər:

-Biz Allaha, aləmlərin Rəbbinə iman gətirdik; Musanın və Harunun Rəbbinə. Firon az qalırdı ki, düşmənçilikdən, kin və qəzəbdən partlasın. Sehrbazların Allaha, ondan qeyrisinə səcdə etmələri onun Musaya məğlub olması demək idi. Bu, sehrin Musanın etdiyi qeyri-təbii iş qarşısında məğlubiyyəti idi.

Fironun taxt-tacı təhlükədə idi. Ona görə də qışqıraraq qorxulu səslə dedi:

-Ey sehrbazlar! Mən sizə icazə verməzdən qabaq Musaya iman gətirdinizmi? Mən sizin məkr və hiylənizi bilirəm. Musa böyük cadugərdir. Sizə sehr və cadunu o öyrətmişdir. Tezliklə sizdən intiqam alacağam. Sizi öldürəcəyəm. Xurma ağaclarının üstündə dardan asacağam və sizinlə başqalarına ibrət dərsi verəcəyəm.

Bir anın içində sehrbazların qəlbində Allaha qarşı çox dərin iman yerləşdi və hamısı bir nəfər kimi dedilər:

-Ey Firon! Biz sənin hədələrindən qorxmuruq. Sən bizi sehr etməyə məcbur etdin və indi biz öz gözlərimizlə Musanın möcüzəsini gördük. Anladıq ki, həqiqi Rəbb həmin Allahdır. Amma, sən bizim kimi bir insansan və bundan sonra sənə səcdə etməyəcəyik.

Firon qəzəbli və əsəbi halda dedi:

-Tezliklə biləcəksiniz ki, hamıdan güclü kimdir. Sizin hamınızı öldürəcəyəm.

Onlar qorxmadan dedilər:

-Biz yeganə Allaha imandan başqa bir şey istəmirik. Yerlərin və göylərin Rəbbi olan o Allah bizim günahlarımızı bağışlayacaqdır və sən bu ötəri dünyada heç bir iş görə bilməyəcəksən. Axirət bizim üçündür; imanlı insanlar üçün. Onların biri üzünü camaata tutaraq dedi:

-Musanın etdiyi iş cadugərlik deyildir. O, Allahın nişanələrindən biridir.

Firon öz məmurlarına fərman verdi ki, onu tutsunlar.

Beləliklə, imanlı insanlar edam meydanına aparıldılar. O möcüzəni müşahidə edən insanların bəziləri Allaha iman gətirdilər. Amma, öz imanlarını gizlətdilər. Musanın peyğəmbərliyinə iman gətirən şəxslərin biri də firon sülaləsindən olan Hizqil adlı bir kişi idi. Fironun həyat yoldaşı Asiya da iman gətirmişdi. O gün insanlar dağılışıb, öz evlərinə getdilər. Onlar gördükləri qəribə iş barəsində bir-birləri ilə söhbət edirdilər.

Misir və Bəni İsrail camaatı bildilər ki, Musa və Harun fironu mübarizəyə çağırmışlar və onu yeganə Allaha pərəstiş etməyə dəvət edirlər. Camaat onların şücaətinə və fironun onların qarşısında bir iş görməyə aciz qalmasına təəccüb edirdilər. Musanın istəyi bu idi ki, Bəni İsrail zillət, xarlıq və nökərçilikdən xilas olsunlar. Musa onları Misirdən çıxarıb, fironların zülm və sitəmindən uzaq bir yerə, Allaha pərəstiş etmək üçün münasib bir məkana aparmaq istəyirdi. Amma, bu məsələ ortaya çıxanda Minfitah onu qəbul etmirdi. Çünki, o, səhərdən axşama qədər onun üçün pulsuz-parasız işləyən minlərlə qulu əldən vermək istəmirdi.

O dövrdə Musa Bəni İsrailin rəhbərliyinə seçildi. Məzlum insanlar inanırdılar ki, o, tezliklə onları zülmdən, zillətdən və nökərçilikdən xilas edəcəkdir.

Musa öz qövmü ilə birgə paytaxt olan Mumfis şəhərinin cənubunda kasıblar yaşayan məhəllələrdə yaşayırdı və elə oradan insanların firon qarşısında müqavimət hərəkatına rəhbərlik edirdi.

O zamanlar çoxlu hadisələr baş verdi; çox həyəcanlı hadisələr. Amma, onların içində bənzərsiz bir hadisə var. O, Qarunun sərgüzəştini bəyan edən hadisədir; Musanın qarşısında tüğyan edən Qarunun. O Qarun ki, öz xəzinələri və qızılları ilə öyünürdü. Onun sərgüzəşti necə oldu və aqibəti nə ilə qurtardı?

Sehr və cadugərliyin peyğəmbər möcüzəsi qarşısındakı məğlubiyyəti iman ruhunun yayılmasında dərin təsirə malik idi. Bu işin nəticəsi bütün Misri sarsıtdı və söhbətlərin əsas mövzusuna çevrildi.

Tədbirli və kinli firon, Musanın tövhid dinini yaymaqda çəkdiyi səylərini puça çıxarmaq üçün plan hazırlayırdı. Sarayın içində, fironun öz sülaləsinin arasında da Musanın tərəfdarları var idi. Hətta onun həyat yoldaşı Asiya şücaətlə öz imanını aşkar etdi. Minfitah özünübəyənən və özündən razı olan bir insan idi. Ona görə də yoldaşına-Misirin xanımına ehtiram qoymur və ona rəhm etmirdi. Firon yoldaşını çağırıb, onu hədələdi. Amma, o, öz əqidəsindən əl çəkmədi. Ona görə də cəlladlara tapşırdı ki, ona ən ağır formada işgəncə versinlər. Amma, imanın şirinliyini dadan Asiya öz əqidəsindən qayıtmadı və məğlub olmadı. Göyə nəzər salaraq dedi:

-İlahi! Mənim üçün cənnətdə bir ev tik və məni fironun şərindən xilas et.

Asiya eləcə işgəncə və əzabların qarşısında müqavimət göstərirdi. Nəhayət o, dünyadan köçdü və «Mələkut» aləminə qovuşdu. Musa bu xəbəri eşidəndə çox narahat oldu. Həqiqətən Asiya Allaha iman yolunun şəhidi idi.

Firon Bəni İsrailə əzab edib, işgəncə verməyə başladı. O, imanlı insanları qətlə yetirirdi. Yoxsul və məzlumlar ağlaya-ağlaya Musanın yanına gəlib deyirdilər:

-Uzun illərdir ki, biz işgəncə altındayıq; sən bizim yanımıza gəlməzdən qabaq və gələndən sonra da.

Musa onları səbirli olub, dözməyə dəvət edərək deyirdi:

-Allahdan kömək istəyin və səbiriniz olsun. Yer Allahındır və bəndələrinin hansı birini istəsə ona varis edəcəkdir. Arxayın olun ki, son dövr və aqibət imanlı insanlarındır.

Firon Musanı qətlə yetirmək üçün plan hazırlayaraq də fikirləşirdi ki, əgər Musa öldürülsə, onun taxt-tacı təhlükədən xilas olacaqdır.

Orada, fironun ailəsində imanlı bir kişi vardı. O, imanını gizlətmişdi; fironun hökumətində böyük məqama sahib olan həmin qibtli kişinin Musaya iman gətirdiyini heç kim bilmirdi. Bu kişi zahirdə məbədlərin ziyarətinə gedirdi və fironların əleyhinə heç bir söz danışmırdı. Amma, bununla belə Musaya və Allahın dininə kömək etmək istəyirdi.

O, ilahi dinin və peyğəmbərin əleyhinə hiylə qurulduğunu gördükdə çox ağıllı bir üsulla onunla mübarizəyə başladı.

Firon dövlət işçiləri ilə məclis qurdu. İmanlı kişi də o məclisdə idi. Firon Musanın qətli barədə öz təklifini ortaya atdı. Onların bəziləri bu təklifi qəbul etdilər. Bəziləri isə hələ də düşünürdülər. Amma, imanlı kişi bu işin acı nəticələri barədə xəbərdarlıq edərək dedi:

-Siz Allaha imandan savayı bir günahı olmayan insanı necə öldürmək istəyirsiniz?! O, peyğəmbərlik vəzifəsində yalançı iddialar irəli sürməmişdir. O sizin üçün dəlil-sübut gətirmişdir. Siz əsanı unutmusunuzmu? Sehirbazların onun qarşısında məğlub olmalarını yaddan çıxartmısınızmı?! Sizin yadınızda deyil, ki, necə sizi xəndəklərdən, qurbağalardan və çəyirtkələrdən xilas etdi? Hər dəfə yalvararaq ondan istəyirdiniz ki, sizi xilas etsin və onun peyğəmbərliyinə iman gətirəsiniz. Bəla və müsibəti sizdən uzaqlaşdırdıqda isə yenə düşmənçiliyə və öz inadkarlığınıza qayıdırsınız? Mən sizin üçün Allahın intiqamından qorxuram. Qorxuram ki, sizin taleyiniz Nuh, Ad, Səmud və onlardan sonra gələn bəzi qövmlərin taleyi kimi olsun. Mən sizin üçün Qiyamət gününün əzabından və qayıdış günündən qorxuram. Bilmirəm Allahın dininə etdiyiniz bu şəkk-şübhələr nə üçündür? Siz Yusifin peyğəmbərliyinə də şəkk və tərəddüd etdiniz. O həzrət dünyadan köçdüyü zaman dediniz: "Allah daha heç vaxt peyğəmbər göndərməyəcəkdir”. Siz hidayət olmaq və düzgün yola gəlmək istəmirsiniz. Çünki, Allah zəlalət və azğınlıq ardınca düşən insanları heç vaxt hidayət etməz.

Hizqilin sözləri çox təsirli oldu. Bəziləri sükut etdilər. Bəziləri isə firona baxırdılar. Firon istehzalı etdiyi halda öz vəziri Hamana nəzər salıb dedi:

-Mənim üçün uca bir bina tikdir. İstəyirəm göyə baxım. Bəlkə Musanın Allahından bir xəbər əldə edə bildim. Amma, mən onu öz iddiasında yalançı bilirəm.

Haman Fironun əmrini icra etmək üçün oradan ayrıldı. Beləliklə toplantı dağıldı. Bütün dövlət işçiləri heyrət və sərgərdanlığa qərq olmuşdular. Firon isə başqa bir plan fikirləşirdi.

Qarun Bəni-İsraildən idi. Allah ona çoxlu sərvət və mal-dövlət əta etmişdi. O, Allaha ibadət etmək və məzlumlara kömək əlini uzatmaq əvəzinə qürur və təkəbbürə düçar olmuşdu.

Qarun çoxlu xəzinələrə malik olan bir mülkədar idi. Qızıl və gümüşləri onu qururlandırmış və başqalarına qarşı təkəbbürlü etmişdi. O, ləl-cəvahiratın qüdrət mənbəyi olduğunu düşünürdü. O, paltar geyinməkdə firona oxşayırdı.

İmanlı insanlar Qaruna nəsihət edirdilər ki, təkəbbür etməsin, qızıl, gümüş və xəzinələri ilə öyünməsin. Ona deyirdilər: «Qiyamət gününü unutma! Axirət dünyasını yaddan çıxartma! Axirətin üçün iş gör! Mallarının bəzisini kasıblara ver və verdiyi nemətlərə görə Allaha şükr et».

Ona deyirdilər: «Allah sənə yaxşılıq və ehsan etdiyi kimi, sən də insanlara yaxşılıq et. Yerdə fəsad törədib, pis işlərlə məşğul olma!»

Amma, Qarun təkəbbürlü halda cavab verirdi: «Mən sərvəti öz əlimlə toplamışam. Bilirəm ki, necə mal və sərvətə sahib olmaq olar. Mənim çoxlu ağıl və dərrakəm, mənim sərvətimin əsasıdır».

Bəzi insanlar Qarunun hiyləsinə aldanıb, onun sözlərini təsdiq edirdilər. Onlar öz peyğəmbərləri Musanın əleyhinə qiyama qalxdılar. Onlar mal-dövlətə sahib olmaq tamahı ilə baş qaldırmışdılar.

Bir gün Qarun zərli paltar geyinərək fəxr və təkəbbürlə camaatın qarşısında peyda oldu. Bəzi yoxsullar dedilər:

«Qarun həyatda nə qədər xoşbəxt və bəxtəvərdir. Kaş Qarunun sərvətlərindən bizdə də olaydı! Çünki, o çox xoşbəxt bir insandır».

Amma, imanlı insanlar onlara deyirdilər:

«İman gətirib, saleh işlər görənlər üçün Allahın verdiyi savab Qarunun mallarından daha yaxşıdır».

Musa Qaruna öyüd-nəsihət vermək məqsədilə ona dedi:

-Yerdə fəsada əl uzatma! Öz sərvət və malınla öyünmə!

Amma, Qarun eləcə məğrur idi və Musaya kin bəsləyirdi. Ona görə də Allahın peyğəmbəri üçün plan cızırdı. Bir dəfə onu pis və çirkin işlər görməkdə ittiham etdi. Bəni-İsraili toplayaraq onların arasında Musaya çoxlu töhmətlər vurdu. Allah təkəbbürlü Qaruna qəzəbləndi və bu hal Allahdan Qarunu cəzalandırmasını istəyən Musanın simasında aydın oldu.

Dəhşətli bir hadisə baş verdi. Yer Qarunun sarayının altında titrəməyə başladı. Qarun titrəyən sarayına baxıb, qorxdu. Qaçmaq istədi. Amma, yer onu udub, öz dərinliklərinə apardı. Bir neçə anın içində Qarun, onun saray və xəzinələri gözlərdən itdi.

Bu, ayrıları üçün də ibrət dərsi oldu. Qarun kimi olmalarını arzulayanlar öz sözlərinə peşiman oldular. Onlar anladılar ki, yaxşı iş və saleh əməl, qızıl xəzinələrindən daha yaxşıdır. Çünki, yaxşı iş dünya və axirətdə insan üçün faydalıdır. Amma, qızıl, təkəbbür, qürur və xəzinə, sahibi üçün bədbəxtçilik və ziyandan başqa bir nəticə verməyəcəkdir.