Cabir ibn Abdullah Ənsaridən rəvayət olunur: Həzrət Peyğəmbər (s) əsr namazını başa vurub camaatla üzbəüz əyləşdi. Əynində köhnə libas olan bir ərəb içəri daxil oldu. O zəiflikdən ayaq üstə dura bilmirdi. Həzrət ondan hal-əhval tutub xoş dindirdi. Kişi dedi: "Acam, məni doyur, çılpağam mənə libas ver, yoxsulam mənə əta et.” Həzrət buyurdu: "Özümün bir şeyim yoxdur. Amma xeyirə çağıran, xeyir iş görən kimidir. Get o adamın evinə ki, Allahı və peyğəmbəri sevir, Allah və peyğəmbər də onu dost tutur. Get Fatimənin (s.ə.) evinə!” Sonra Bilala tapşırdı ki, bu şəxsi Fatimənin evinə aparsın. Qoca kişi Bilalla birlikdə yola düşdü. Fatimənin evinə çatanda uca səslə dedi: "Salam olsun sizə ey peyğəmbər əhli-beyti! Ey mələklərin gəliş-gediş yeri, Cəbrailin nazil olduğu məqam...” Xanım Fatimə (s.ə.) onun salamını aldı, kimliyini soruşdu. Dedi: "Bədəvi ərəbəm. Atanın yanına uzaq yol gəlmişəm. Ey peyğəmbər qızı! Mən çılpaq və acam. Mənə lütf göstər. Allah sizin hamınıza mərhəmət buyursun!” Amma bir neçə gün idi ki, bu evdə yeməyə bir şey yox idi. Peyğəmbər (s) bu məsələdən xəbərdar idi. Xanım Fatimə (s.ə.) Həsən və Hüseynin üzərində yatdığı qoyun dərisini götürüb buyurdu: "Ey qonaq! Bu dərini al, get. Ümid var ki, Allah sənə daha yaxşısını nəsib etsin.” Ərəb dedi: "Ey peyğəmbər qızı! Mən aclıqdan sənə pənah gətirdim, sən mənə qoyun dərisi verirsən! Mən ac vəziyyətdə bu qoyun dərisini nə edim?! Xanım Fatimə (s.ə.) onun bu sözlərini eşidib əmisi qızının ona hədiyyə etdiyi boyunbağını açdı və ərəbə verdi. Buyurdu: "Al bu boyunbağını sat! Ümid var ki, Allah bundan yaxşısını sənə nəsib etsin.” Ərəb boyunbağını alıb peyğəmbərin yanına gəldi. Həzrət hələ də yaxınları ilə əyləşmişdi. Ərəb dedi: "Ey Peyğəmbər (s)! Bu boyunbağını qızın Fatimə verdi. Dedi ki, sat Allah işini sahmana salar. Peyğəmbər (s) ağladı və buyurdu: "Peyğəmbər qızı Fatimə (s.ə.), Adəm qızlarının xanımı sənə boyunbağı veribsə, işin necə sahmana düşməz?!

Əmmar Yasir ayağa qalxıb dedi: "Ey Allahın rəsulu! İcazə verirsinizmi o boyunbağını mən alım?” Həzrət buyurdu: "Al! Əgər cin və ins bunu almaqda şərik olsalar, Allah onlara cəhənnəm odunu daddırmaz.” Əmmar dedi: "Ey ərəb! Onu neçəyə satırsan?” Ərəb dedi: "Qarın doyuracaq çörək və ət, libas ala biləcəyim Yəmən daşı, məni evimə çatdıracaq bir dinar pul.” Əmmar Xeybər savaşında əldə etdiyi qəniməti satmışdı. Onun pulunu kişiyə vermək qərarına gəldi. Dedi: "İyirmi dinar, iki yüz dirhəm, bir Yəmən daşı və öz miniyimi sənə verirəm. Qarnını da çörək və ətlə doyururam.” Ərəb dedi: "Sən çox səxavətlisən.” O Əmmara qoşulub getdi. Əmmar vəd etdiklərini ona verdi.

Ərəb peyğəmbərin yanına qayıtdı. Həzrət soruşdu: "Qarnın doydumu, libasın düzəldimi?” Ərəb dedi: "Bəli, atam-anam sənə fəda olsun, ehtiyacım ödəndi.” Həzrət buyurdu: "Fatiməni gördüyü işə görə mükafatlandır.” Ərəb dedi: "Pərvərdigara! Sən bizim Rəbbimizsən. Səndən başqa məbuda pərəstiş etmirik. İstənilən vəziyyətdə bizə ruzi verənsən. Pərvərdigara! Fatiməyə (s.ə.) görünməmiş və eşidilməmiş bir şey əta buyur.” Peyğəmbər (s) onun duasına amin deyirdi. Sonra ətrafındakılara üz tutub buyurdu: "Allah həmin şeyi dünyada Fatiməyə (s.ə.) əta edib. Onun atası mənəm, dünyada kimsə mənim kimi deyil. Əli (ə) onun əridir, Əli olmasaydı Fatiməyə tay tapılmazdı. Ona Həsən və Hüseyn əta olunub. Bu peyğəmbər nəvələrinə tay yoxdur, onlar behişt əhli cavanlarının ağasıdırlar.

Miqdad, Əmmar və Salman peyğəmbərin hüzurunda əyləşmişdi. Həzrət buyurdu: "Zəhranın fəziləti haqqında bundan da artıq danışaq? Dedilər: "Bəli, ey Allahın rəsulu!” Həzrət buyurdu: "Ruhul-əmin Cəbrail yanıma gəlib dedi: "Fatimənin ruhu çıxarılıb dəfn olunanda qəbirdə iki mələk ondan soruşar: "Rəbbin kimdir?” deyər: "Allah mənim Rəbbimdir.” Sonra soruşarlar: "Peyğəmbərin kimdir?” Deyər: "Peyğəmbərim atamdır.” Sonra soruşarlar: "İmamın kimdir?” Deyər: "Qəbrimin kənarında dayanmış Əli ibn Əbi Talib mənim imamımdır.”

Eşidin, Fatimənin fəziləti haqqında bundan da artıq danışım. Həqiqətən Allah-təala mələklərdən bir dəstəsinə əmr edər ki, onu öndən, sağdan və soldan hifz etsinlər. Bu mələklər həyat boyu, qəbirdə və dünyasını dəyişən zaman onunladırlar. Daim ona, atasına, ərinə və övladlarına salam göndərirlər. Vəfatımdan sonra kim mənim ziyarətimə gəlsə həyatımda gəlmiş kimidir. Hər kəs Fatiməni ziyarət etsə, məni ziyarət etmiş kimidir. Hər kəs Əli ibn Əbi Talibi (ə) ziyarət etsə, Fatiməni ziyarət etmiş kimidir. Hər kəs Həsən və Hüseyni ziyarət etsə sanki Əlini ziyarət etmişdir. Hər kəs onların övladlarını ziyarət etsə sanki onların özünü ziyarət etmişdir.”

Əmmar bu fəzilətləri eşitdikdən sonra boyunbağını götürdü, onu müşklə ətirləyib Yəmən cəvahirinə bükdü və qulamına verib dedi: "Bu boyunbağını peyğəmbərə apar, özün də bundan belə onun ixtiyarındasan.” Qulam boyunbağını peyğəmbərin yanına aparıb Əmmarın dediklərini çatdırdı. Allahın Peyğəmbəri (s) buyurdu: "Get Fatimənin yanına, boyunbağını ona ver və özün də onun ixtiyarında ol.”

Qulam boyunbağını həzrət Zəhranın yanına aparıb Peyğəmbərin (s) buyuruqlarını ona çatdırdı. Fatimə (s.ə.) boyunbağını götürüb qulamı azad etdi. Qulam gülümsündü. Həzrət buyurdu: "Nə üçün gülürsən?” Qulam dedi: "Mən bu boyunbağının bərəkətinə təəccüb edirəm. Acı doyurdu, çılpağı geyindirdi, yoxsulun ehtiyacını ödədi, qulu azad etdi, sonda da öz sahibinə qayıtdı!”("Məsnəde Əhməd ibn Hənbəl”, 1-236)

Həzrət Zəhranın (ə) yeddi bağı vardı. O bu bağları Bəni-Haşim və Bəni-Müttəllibə vəqf etdi. Seyyid Möhsin Əmin nəql edir: "Həzrət Zəhranın yeddi bağı vardı və bu bağları Bəni-Haşimlə Bəni-Müttəllibə vəqf etdi. Əlini (ə) onlara nəzarətçi qərar verdi. Əlidən (ə) sonra imam Həsən (ə), Həsəndən (ə) sonra imam Hüseyn (ə), beləcə ardıcıl şəkildə həmin vəqfə nəzarət etdilər.

Siqətul-İslam Kuleyni imam Sadiq (ə) və imam Baqirdən (ə) nəql edir: Fatimə yeddi bağ vəsiyyət etdi: Bu bağların adı: Əl-Əvan, Əl-Əddəlal, Əl-Bərqə, Əl-Müsəddəb, Əl-Hüsna, Əs-Safiyə, Malam İbrahin.("Biharul-ənvar”, 43-46, bab 3 )

Zeynül-ərəb "Şərhül-Məsabeh”dən nəql edir: Fatimə (s.ə.) bətul (seçilmiş) adlanırdı. Çünki fəzilət, dəyanət və alicənablıq baxımından heç bir qadın ona tay ola bilmədi.”

Hərəvi "Mənaqib”dən nəql edir: "Fatimə (s.ə.) bətul (ayrılmış) adlandı. Çünki oxşarı yox idi.”

Kəmaləddin Məhəmməd ibn Təlhə Şafei deyir: "Onun yalnız özünəməxsus olan fəzilətləri vardı. Bu fəzilət Peyğəmbər (s) buyuruqlarında təsdiqlənmişdir. Onun yalnız bir şərafətli sifətinə çatmaq üçün ömür boyu rəqabət aparılar...”

Şəmsəddin ibn Məhəmməd ibn Əhməd ibn Osman Zəhəbi: "Onun imtiyazları böyükdür. O səbirli, dindar, xeyirxah, qane və qədirbilən olmuşdur.”

Süleyman Kətani (məsihi yazıçısı) deyir: "Fatimə pak, peyğəmbər fəzilətlərinin daşıyıcısı idi. Onda üstün əxlaqi səciyyələr vardı.”

Ayişə: Atasından savayı Fatimədən üstününü görmədim.”

Misir alimi Bintuş-Şati: "O peyğəmbərin qızları arasında ən sevimlisi idi. Peyğəmbərə hər cəhətdən daha çox oxşayırdı... Peyğəmbər əhli-beytinin (ə) onun nəslindən olması Allahın təqdiridir...”

Ustad Əhməd Şəms Basi deyir: "Fatimə dünya qadınlarının ən üstünüdür. O axirətdə də qadınların xanımı olacaq.”

Doktor Əli İbrahim Həsən: "Fatimənin (s.ə.) həyatı tarixdə görünməmiş əzəmətli bir həyatdır. Biz dünyanı nuruna boyamış bir şəxsiyyətlə üzbəüzük. Onun fəziləti filosofların və alimlərin kitablarından qaynaqlanmır. Problemlərlə dolu təcrübələr onu ərsəyə gətirmişdir. Onun əzəməti məqam və ya var-dövlətindən yox, ruhunun dərinliyindən qaynaqlanır. Yalnız Fatimənin (s.ə.) əzəməti Ayişəni məcbur etdi ki, "Fatimədən üstününü görmədim” söyləsin.”("Bəşarətul-Müstəfa”, 137; "Biharul-ənvar”, 43-54, bab 3, hədis 50 )

İmam Sadiq (ə) buyurur: Atam öz atasından nəql edir: Həsən ibn Əli ibn Əbi Talib (ə) öz dövrünün ən abid, ən zahid və üstün insanı idi. Həccə piyada gedir, Kəbəyə doğru ayaqyalın hərəkət edirdi.

Ölümü, qəbri, Qiyamət günü oyanışı, siratı yada salanda ağlayardı. Allah qarşısında hesabı yada saldıqda fəryad çəkib özündən gedirdi. Namaza dayananda bədəni əsirdi, behişt və cəhənnəmi xatırlayanda ilan çalmış kimi qıvrılırdı, Allahdan behişt diləyir, cəhənnəmdən ona pənah aparırdı.("Əlamun-nisa” )

İmam Sadiq (ə) buyurur: Osman ibn Əffan məsciddə oturduğu vaxt bir şəxs yaxınlaşıb ondan kömək istədi. Osmanın göstərişi ilə on beş dirhəm verdilər. Kişi Osmana dedi: "Məni dərdimə şəfa tapacağım yerə göndər.” Osman Əli (ə) ilə məscidin bir guşəsindəki gənclərə işarə edib dedi: "Get onların yanına.” Osmanın işarə etdiyi yerdə imam Həsən (ə), imam Hüseyn (ə) və Abdullah ibn Cəfər dayanmışdı.

Kişi onlara yaxınlaşıb salam verdi. Onlardan kömək istədi. İmam Həsən (ə) buyurdu: "Yalnız üç halda başqasına ağız açmaq olar: Can yandıran diyə üçün, könül qıran borc üçün, dözülməz yoxsulluq üçün. Bu üç şeydən hansından əziyyət çəkirsən?” Kişi dedi: "Bir çətinliyim var.” İmam Müctəba göstəriş verdi ki, ona əlli dinar versinlər. İmam Hüseyn qırx doqquz, Abdullah ibn Cəfər qırx səkkiz dinar verdi. Kişi dinarları alıb Osmanın yanına döndü. Osman dedi: "Nə oldu?” Kişi dedi: "Səndən kömək istədim, mənə beş dinar verdin. Bir şey də soruşmadın. Amma sıx saçları olan gənc mənə sual verdi və sonra əlli dinar əta etdi. İkinci şəxs qırx doqquz, üçüncü şəxs qırx səkkiz dinar verdi.” Osman dedi: "Bu gənclər kimi kim sənə kömək edə bilər?! Elm və agahlıq onlara məxsusdur, xeyir və hikmət onlarda cəmlənmişdir.”("Elamun-nisa” )

İmam Həsən (ə) misilsiz təvazöyə malik idi. Bir gün imam yoldan ötərkən yoxsulların yerə əyləşib quru çörək yediyini gördü. Onlar imamı süfrəyə dəvət etdilər. İmam tələsik minikdən düşdü və dedi: "Allah təkəbbür əhlini sevmir.” Həzrət onlarla əyləşib çörək kəsdi. Sonra onları hamılıqla qonaq çağırıb, yedirtdi və geyindirdi.(Səduq, "Əmali”, 178 )

Bir şəxs öz istəyi ilə imam Həsənə (ə) müraciət etdi. İmam buyurdu: "İstədiyini yaz və mənə ver.” Kişinin yazdığını oxuyub, istədiyindən iki qat artıq ona əta etdi.

Oradakılardan biri dedi: "Bu məktub onun üçün çox bərəkətli oldu!” O bizim üçün daha bərəkətli idi. Çünki bizi xeyir əhli etdi. Bilmirsənmi ki, istənilmədən yerinə yetirilən iş yaxşılıqdır. Ağız açıldıqdan sonra istəyin yerinə yetirilməsi ağız açanın abır-həyası müqabilində bir şey deyil. Bir şəxs iztirab keçirib, istəyinin yerinə yetib-yetməyəcəyini bilmədiyi halda titrəyə-titrəyə sənə ağız açırsa, ona istədiyi həddə əta etməyin qarşında əskilməyi ilə müqayisədə bir şey deyil!”("Əl-xisal”, 1-135, hədis 149; "Biharul-ənvar”, 43-332, bab 16, hədis 4 )

Bir şəxs imama ağız açdı. İmam ona əlli min dirhəm beş yüz dinar əta etdi. Sonra buyurdu: "Bu yükü aparmaq üçün bir adam tap.” Yükü daşıyacaq kəsə ridasını bağışladı.("Əl-mənaqib”, 4-23; "Biharul-ənvar”, 43-351, bab, 16, hədis 28 )