 QƏRİB HÜSEYN VAYMənim yaralı qardaşım, çəkibdi çox bəla başım Axır üzarə göz yaşım, qərib Hüseyn vay (2) *** Çəkir qətari sariban, gedir Dəməşqə karivan Ruqəyyə oldu bağrı qan, oyan dalımca ver əzan Qərib Hüseyn vay, qərib Hüseyn vay *** Hanı əmiri ləşgərim, hayanda qaldı Əkbərim Oyan yaralı sərvərim, sinəmdə qaldı əllərim Qərib Hüseyn vay, qərib Hüseyn vay *** Hərəmlər oldu dil kəbab, ediblər saçların niqab Tutub vücudum iztirab, tapammır Əsğəri Rübab Qərib Hüseyn vay, qərib Hüseyn vay *** Solubdu zülm ilə çəmən, edim sənə nə çarə mən Xəcalətəm bağışla mən, sənə tapammıram kəfən Qərib Hüseyn vay, qərib Hüseyn vay *** Yetişdi güllərin sənə, Əliyyi Əkbərin sənə Yaralı Əsğərin sənə, bu Ovnü-Cəfərin sənə Qərib Hüseyn vay, qərib Hüseyn vay *** Bir iddə bağrı qan mənim, Rübabi natəvan mənim Xərabə aşiyan[641] mənim, gülüb üzüm haçan mənim Qərib Hüseyn vay, qərib Hüseyn vay *** Gərək cəhanə od salam, xərabələrdə çox qalam Ölə bu nazənin balam, o qanlı köynəyin alam Qərib Hüseyn vay, qərib Hüseyn vay *** Haçan vüsalə əl çatar, bağun sirişki qan çatar Məgər bu qüssəni atar, danışmasam qanın batar Qərib Hüseyn vay, qərib Hüseyn vay *** Gərək öpəm bu həncərin,[642] bu parə-parə peykərin Yanır bu qəmli xahərin, gedibdi əldən əllərin Qərib Hüseyn vay, qərib Hüseyn vay Hər dəm deyərəm suz ilə ey vay Hüseyn vay (2) Meydanda olan qanına gülnar Hüseyn vay (2) *** Nə zülmüdü eylibdü sənə qövmi sitəmgər Bir bikəsə bu qədri vurub nizəvü-xəncər Sağ yer tapa bilməm öpüm ey sərvəri bikəs Öpdüm ayağın altını naçar Hüseyn vay! *** Bilməm bu nə sirdir anam oğlu məni bikəs Başuvi kəsib Şümr nə olmuş əlüvə bəs İstəkli bacun Zeynəbəm axər mənə ver səs Söylə əlüvə neyliyib əşrar Hüseyn vay *** İmdi məni səndən ayırır ləşgəri üdvan Qol bağlı çəkir zillətilə gözləri giryan Nəşün arada qaldı əya şahi ləbə tşan Qoymadı qılam dəfni bu küffar Hüseyn vay *** Qılmış sənilə qövmi cəfapişə ədavət Soymuş yaralı nəşivi bu qövmi rəzalət Qardaş çəkərəm həşrə kimi mən də bu zillət Qoydum yaralı cismivü mən xar Hüseyn vay *** Tərk etməz idim zülmilə bu vadiye şuri Görsəndi məni qəmzədəyə arizu nuri Olmuş bu gecə xabigəhin[643] Xuli tənuri Dalunca gəlir həsrəti didar Hüseyn vay *** Gəh Fatimə ağuşi sənin məhdi cəlalın[644] Gəh ərşi Xudavəndi olub cayi vüsalin[645] Gəh Xuli tənurində kül üstündə cəmalun Gün tək çıxır ey xazini əsrar[646] Hüseyn vay *** Ahim bacun ölsün bu gün aləmləri dağlar Əssaə[647] gəlib Şimri bizi qol-qola bağlar Başunlə məni Şamidə dərvazədə saxlar Çün tənə vurar qövmi bədəfkar Hüseyn vay *** Səndən necə mən ayrılım ey şahi Hicazım Ahim sənilə kəşf edəcək aləmə razım Var Şami yolunda sənilə razü-niyazım Gör Şümr edəcək onda nə rəftar Hüseyn vay *** Bu ərsədə nəşindən əlimi üzərəm mən Başə nə qədər qəmçi vurulsun dözərəm mən Başunla Hüseyn çöldə piyadə gəzərəm mən Düşvarüdü[648] çox təneyi əğyar Hüseyn vay *** Başüvi vurub Şimri Sinan nuki cidayə Bir kimsənə qalmubdu gələ imdi hərayə Ümmid qalıb qardaş Hüseyn Zeynələbayə Yox onda da kim taqəti qoftar Hüseyn vay *** Ya Rəb bi həqqi xaliseyi zöhreyi Zəhra[649] Qıl hacəti məşrueyi hüzzari[650] Sən icra Tuti bu müsibətdə hər il səbt elə tuğra Qıl şiələri halidən əxbar Hüseyn vay Vidayi axərin edib (2) cənabi şahi övliya Üqabin aldı ləşgərə, qətari natiqi Xuda Zəmanədə mənəm İmam (3) Ölüb Əliyyi Əkbərim Zəmanədə mənəm İmam Rəva deyil ki sağ qalam Zəmanədə mənəm İmam *** Yetib səfayi ləşgərə, dəhani dür fəşan açıb İmami əsri vəzzəman, bu növ”ilə bəyan açıb Atamdır babi Xeybəri, Əmiri möminan açıb Vücudi baisi odur, zəmini asiman açıb Sərasimi əraqini, o şahi insü-can açıb Onun o tiği tizidir, şəriəti əzan açıb Fələk, mələk o sərvərə, edərlər hamı iqtida Zəmanədə mənəm İmam *** Mənəm hilali asiman, vücudi asiman mənəm Dəruni nari eyliyən, əliylə gülsitan mənəm Naməni atəşin edən, əmini mehriban mənəm Əzəldə çeşmə axtaran, o ərsədə əzan mənəm Çatıb müsibəti Xuda, rizayi insü-can mənəm Əli Vəli balasıyam, əzizeyi cahan mənəm Mən olmasam fəna olur, cahani şumi ma siva Zəmanədə mənəm İmam *** Dodaqlarım kəbabidir, gəlin edin səvabi siz Rizayi Həqqə su verin, bu şahə cür”ə abi siz Sitəm oduyla etməyin, bu sinəmi kəbabi siz Olaydı həşr ilahiyə, verərmisiz cavabı siz Nə qədri bilməyirsiniz, məadı siz, Kitabı siz Qəmim budur ki çəkməyin, cəza günü iqabı siz Verər əməl bizə görə, o gün Xudayi Həqq cəza Zəmanədə mənəm İmam *** Nəsihət eylədi nələr, o padişahi zülfirəng Cəvabi gəlmədi ona, o qövmidən rizayi Həqq Əl atdı Zülfüqarə ta, Yədullahı edib hərəm Vuranda hər kəsə qılınc, kəsib keçib edib qələm Qoşun dağıldı çöllərə, o dəştidə yatıb ələm Çıxartdı sövti mərhəba, səvabi ərşə dəmbədəm Fələk deyərdi mərhəba! Mələk deyərdi mərhəba! Zəmanədə mənəm İmam *** Əmini Cəbrəil də çün, baxırdı ərşidən yerə Hüseynə baxdı ağladı, xitabı vurdu Heydərə Gedəndə sən də ya Əli, mənimlə rəzmi Xeybərə Çəkəndə Zülfüqarini, vuranda zərbi Əntərə Nə növ”idir bu zövqilən, görüb çəkibdi dəftərə Axıtdı əşgi həsrəti, belə dedi Peyəmbərə: Əmoğlu Kərbəladı bu, Hüseyn haravü-mən hara!? Zəmanədə mənəm İmam *** Edəndə bəzmilən o gün, şücaət ilə Xeybəri Yanımda sən kimi kömək, dağıldı zuri Heydəri Hüseyn susuz bu gün özü, ölüb Əliyyi Əkbəri Cəfa oxuyla oxlanıb, o şiri xarə Əsğəri Təmami zülmüdən solub, bu çöldə qönçə gülləri Batıbdı qanə qardaşım, olub ziyadə qəmlərim Təmam olub köməkləri nə qövmü var, nə əqrəba Zəmanədə mənəm İmam *** Su deyib cümlə susuz verdilə can, 72 şiri jiyan Həzrət Əbbas Əbəlfəzlin iki dəsti qələm oldu Ələm yatdı, qoşun sındı, cavan Qasimə yas Tutdu Hüseyn qəmi Əkbər, rəbi ənvər, sözü şəkər Əli Əkbər Bədəni xəncər ilə, parələnib, xaki Susuz yerdə, olub qaninə qəltan, Hüseyn ol şəhi Dil xəstə Əli Əsğəri gül dəstəsi tək aldı əl üstə, gəlibən durdu o dəm Xəsmə bərabər, o mehri ənvər Hulqumuna vuruldu peykan Hərmələ kafər, qan içdi Əsğər *** Ağladı Heydər, fatehi Xeybər Qoşa gətirdi, Kərbübəlayə Hüseyni zari, firqeyi kafər Əqdimə bağlı, abi Fərati Məhşərə dindü, o dəşti vəhşət Xırda uşaqlar, mələşdi yeksər Şimr[651] irəli çıxıb həyasızcasına dedi: –Ey Hüseyn ibni Əli, nə istəyirsən? İstədiklərini bizə başa sal, sənin məqsədini dərk edək. İmam Hüseyn (əleyhis-salam) öz xitabəsini davam etdirdi: –Ey camaat, Allahdan qorxun və məni qətlə yetirməkdən əl çəkin. Bilin ki, mənim qanım sizə halal deyildir. Mənim hörmətimi sındırmaq rəva deyildir. Mən sizin Peyğəmbərin qızının oğluyam. Mənim nənəm Xədicə Peyğəmbərin arvadıdır. Siz o Həzrətin ki buyuruduğu "Həsən və Hüseyn behişt cavanlarının sərvəridirlər” sözlərini eşitmişdiniz. Şeyx Müfid yazır: "Sonra İmam Hüseyn (əleyhis-salam) öz atına minib uca səslə qoşunun hamısı, yaxud əksəriyyəti eşidən uca səslə buyurdu: "Ey camaat! Mənim sözümü eşidin, məni öldürməyə tələsməyin. İmakan verin, mən sizi vəzifəli olduğum şeylərə nəsihət edim və sizə höccəti tamam edim. Əgər insaflı olsanız, xoşbəxtliyə çatarsınız, yox əgər insanlıqdan əl çəkib məni təsdiq etməsəniz, ziyanını özünüz görəcəksiniz. Belə isə, öz məqsədiniz üçün bir yerə yığılın (ki gələcəkdə peşman olmayasınız). Sonra mənim barəmdə qəzavət edin və daha mənə möhlət verməyin. Şübhəsiz, mənim ixtiyar sahibim tək olan Allahdır ki O, yaxşı insanları himayə edəndir.” Bunu deyib Allah dərgahına şükür etdi, öz Allahına layiqincə həmd və sitayiş etdi. Sonra Onun Peyğəmbərinə, mələklərinə və sair peyğəmbərlərə salam göndərdi, daha sonra buyurdu: –Ey camaat, yaxşı-yaxşı baxın, görün mən kiməm, kimlə qohumam, sonra ağlınızı başınıza yığıb özünüzü məzəmmət edin. Baxın görün məni öldürmək sizin üçün rəvadırmı? Məni qətlə yetirmək etmək halaldırmı? Məgər mən sizin Peyğəmbərinizin qızının oğlu, onun canişini və əmoğlusunun oğlu deyiləmmi? Məgər mənim atam ilk mömin, Rəsulullahın pqyğəmbərliyinə şəhadət verən ilk şəxs deyildimi? Məgər seyyidüş-şühəda Həmzə mənim əmim deyildirmi? Məgər behiştdə iki qanadlı pərvaz edən Cəfər mənim əmim deyilmi? Peyğəmbərdən eşitdiyiniz "Həsən və Hüseyn behişt cavanlarının sərvəridir” kəlamı mənim və qardaşımın barəsində deyilmi? Əgər məni doğrudanışan bilsəniz elə–həqiqətdə də bu cürdür və Allaha and olsun ki, Onun yalan danışanlarla düşmən olduğunu eşitdiyim gündən, heç vaxt yalan danışmamışam–sözümü eşidin; yox əgər məni yalançı hesab etsəniz, onda sizin aranızda elə adamlar var ki, Peyğəmbərin bu sözü barəsində sizə xəbər verə bilər; Cabir ibni Əbdüllah Ənsari, Əbu Səid Xədəri, Səhl ibni Səd Samdi, Zeyd ibni Ərqəm, Ənəs ibni Malikdən soruşsanız, sizə deyərlər ki, onlar mənim və qardaşım barədə Peyğəmbərdən belə bir şey eşidiblər. İndi görün, bu qədər dəlil sizə, mənim qanımı tökməkdən əl çəkməyiniz üçün kifayət deyildirmi? Şimr yenə də dedi: –Əgər sənin nə dediyini bildimsə, qoy Allaha şəkk əsasında ibadət edim. (Demək istəyirdi ki, sizin sözləriniz bizim üçün dərk olunmazdır, nə dediyini dərk etmirik.) Həbib ibni Məzahir ona belə cavab verdi: –Ey Şimr! Allaha and olsun ki, sən Allaha 70 dolayısı yolla ibadət edirsən. Şəhadət verirəm ki, sən düz deyirsən və İmam Hüseyn (əleyhis-salam)-ın dediyini dərk etmirsən. Çünki sənin qəlbinə möhür vurulmuşdur, buna görə də qəlbində haqqa yer yoxdur. İmam Hüseyn (əleyhis-salam) sözlərini davam etdirərək dedi: –Ey Camaat! Dediklərimdə şəkkiniz olsa da belə, deyin görüm mənim Peyğəmbərin qızının oğlu olmağımda da şəkkiniz var? Allaha and olsun, məşriqlə məğrib arasında məndən başqa heç kim Peyğəmbərin oğlu deyildir; istər sizin aranızda olsun, istərsə də qeyrisində. Vay olsun sizə, məgər mən sizdən bir kəsi öldürmüşəm ki, onun qisasını məndən almaq istəyirsiniz? Yaxud sizin mal-dövlətinizi məhv etmişəmmi ki, onun əvəzində mənimlə vuruşursunuz? Yaxud bir kəsi yaralamışammı ki, qisasını məndən alırsınız? Sizinləyəm ey Şibs, ey Hüccar, ey Qeys və ey Yəzid! Məgər siz məktubda mənə yazmamışdınız ki, "Meyvələr yetişmiş, bostanlar yaşıllaşmışdır və əgər sən bizə tərəf gəlsən, biz sənin intizarındayıq”? Qeysə aşkar şəkildə xitab olunduqda, onun namərdliyi, vəfasızlığı hamının hüzurunda ifşa olunduqda tab gətirə bilmədi, İmam Hüseyn (əleyhis-salam)a dedi: –Biz sənin nə dediyini bimirik və sözlərini başa düşmürük. Sizin yalnız bir yolunuz var: Əmioğlun Yezid ibni Müaviyəyə tabe olun, o da sizə qarşı xoşagəlməz rəftar etməsin. İmam Hüseyn (əleyhis-salam) buyurdu: –Yox! Heç vaxt belə bir iş görmərəm! Allaha and olsun, mən heç vaxt zilləti, xarlığı qəbul etmərəm, sizdən də qulların öz sahiblərindən qaçdığı kimi qaçmaram![652]
İMAM HÜSEYNİN (əleyhis-salam) KUFƏLİLƏRƏ XİTABI İmam Hüseyn (əleyhis-salam) bir daha öz atına mindi, Kufə ordusuna doğru hərəkət edib onlara dedi ki, bir neçə anlığa sakit olsunlar. Kufəlilər səs-küy, qarma-qarışıqlıq salaraq o Həzrətin danışmasına imkan vermədilər. İş o yerə çatdı ki, İmam (əleyhis-salam) onlara qarşı qəzəblənib dedi: –Vay olsun sizə! Sizə nə olub ki, mənim sözlərimə qulaq asmaq istəmirsiniz? Mən sizi aydın hidayət yoluna çağırıram, hər kis mənə itaət etsə, yolu tapar, hər kəs mənə qarşı üsyankarlıq etsə, fəlakətə düçar olacaq. Və siz, ey camaat! Hamınız üsyankarsınız, haqq sözü eşitməkdən acığınız gəlir. Ürəkləriniz haramla dolmuş, qəlbləriniz möhürlənmişdir. Vay olsun sizə, niyə sakit olmursunsuz? Niyə sözlərimə qulaq asmırsınız? Alçaqsifət kufəlilər azacıq özlərinə gəldilər, bir-birini danlayıb sakit oldular, İmam (əleyhis-salam)-ın sözlərinə qulaq asmağa başladılar. İmam (əleyhis-salam) əvvəlcə Allaha həmd-səna etdi, sonra Həzrət Peyğəmbərə, mələklərə və sair peyğəmbərlərə salam göndərdi, sonra buyurdu: –Həlak olasınız, ey camaat! Bu kişilikdəndirmi ki, bizi özünüzə tərəf çağırıb bizdən kömək istədiniz, biz də sizin dəvəti qəbul edib özümüzü təcili olaraq sizə çatdırdıq, indi bizim üzümüzə qılınc çəkib od yandırmısınız? Halbuki, bu odu biz özümüzün və sizin düşmənlərinizə qarşı hazırlamışdıq. Bu gün siz öz dostlarınıza qarşı kinə bəsləyir, düşmənlərinizlə əlbir olmusunuz. Halbuki, onlar sizin aranızda ədaləti bərqərar etməmiş, dünya malından tamah gözü dikdiyiniz dəyərsiz həyatdan başqa bir şeyə ümid bağlamamısınız. Halbuki, bizim üçün nə bir hadisi baş vermiş, nə də zəifliyə, süstlüyə düçar olmuşuq. Vay olsun sizə ki, bizə kömək etməkdən əl çəkdiniz, bizə kömək etməyi xoşlamadınız, halbuki qılınclar qınında, qəlblər aram, düşüncələr möhkəm və qüvvətli idi. Amma siz fitnə odunu şölələndirib, çəyirtkələrin, kəpənəklərin o yana bu yana uçması kimi ona doğru tələsdiniz. Allahın rəhmətindən uzaq olasınız, ey ümmətin düşmənləri, ey cəmiyyəti tərk edənlər, ey Quranı özlərindən uzaqlaşdıranlar, ey şeytanın vəsvəsələrinə uyanlar, ey günahkarlar, ey Quranı təhrif edənlər, ey Peyğəmbər sünnəsinin nurunu söndürənlər, ey Peyğəmbərin övladlarının qatilləri, ey ilahi xilafət ailəsini məhv edənlər, ey zinakarların dəstəsinə qoşulanlar, ey möminlərə əziyyət verənlər, ey Quranı parça-parça edən zalım hökmdarlara kömək edənlər, necə də pis bir qədəm götürmüsünüz, necə də şiddətli əzab sizin intizarınızdadır! Doğrudan da zalımlarla əlbir olmaqdan, bizə kömək etməkdən əl çəkməyinizdən həya etmirsiniz? Bəli, Allaha and olsun ki, sizdə hiyləgərlik qədimdən vardır. Vücudunuzun kökləri hiylə ilə qarışmış, onun çirkin paltarı sizin əməllərinizin, rəftarlarınızın əndamına geydirilmişdir, qəlbləriniz onunla üns bağlamış, sinələriniz onunla dolmuşdur. Bəli, siz tamaşaçılar üçün ən pis meyvə, qəsbkar üçün ən dəyərsiz bir tikəsiniz. Allahın lənəti ilahi əhdi bağladıqdan sonra pozanlara, ayaq altına salanlara olsun. Siz özünüz Allahı öz işinizə ixtiyar sahibi seçdiniz, əhd bağladınız, amma onu pozdunuz. Siz elə əhd-peymanı pozanlarsınız. Ey camaat, agah olun ki, zinakar oğlu zinakar (Yezid) məni iki işin arasında qaymuşdur: ya qılınclarla doğranmaq, ya da xarlığı, zillətti qəbul etmək. Zillət bizdən uzaqdır. Allah, Onun Peyğəmbəri və möminlər bizi zilləti qəbul etməkdən çəkindirmişlər. Çünki bizim nəslimiz pak-pakizə, qəlblərimiz mənəvi inkişafdadır və heç vaxt alçaq, yaramaz və murdar adamlara tabe olmağı mərd-mərdanə şəhid olmaqdan üstün saymırıq. İlahi, mən höccəti tamam etdim, bunları pis aqibətdən çəkindirdim və indi öz azsaylı dostlarımla bu saysız düşmən qarşısında dayanıb vuruşacağam. Bu vaxt İmam (əleyhis-salam) Fərvət ibni Müsəyk Muradinin şerindən bir neçə beyt oxudu: "Əgər qələbə qazansaq, elə qədimdən belə olmuşdur və əgər məğlub olsaq, yenə də qələbə bizimkidir. Qorxu, zəlillik və alçaqlıq bizim adətimiz deyildir, lakin alnımızda yazılıb ki, şəhadətə çataq və başqaları bizdən sonra hökumətə çatsınlar. Əcəl mənim tayfamın böyüklərini qətlə yetirdi, necə ki, qədimkilərlə də belə etmişdi. Bəli, əgər padşahlar əbədi olaraq dünyada qalsaydılar, biz də ölümdən xilas olardıq; və əgər böyük insanlar əbədi olsaydılar, biz də əbədi olaraq dünyada qalardıq. Belə isə sarsaq danışanlara de: "Ayıq olun ki, siz də bizim ona tərəf tələsdiyimizlə görüşəcəksiniz.” Sonra İmam (əleyhis-salam) belə buyurdu: "Allaha and olsun, siz (məni öldürəndən sonra) çox yaşamayacaqsınız, bir piyadanın ata minməsi müddətindən çox öz arzunuza çatmayacaqsınız və bunun ardınca zəmanənin çarxı tərsinə fırlanacaq, dəyirman daşının oxu kimi nigarançılıq da, iztirabda qalacaqsınız. Belə isə öz fikirlərinizi bir yerə yığıb bir-birinizlə məşvərət edin ki, bu iş sizə gizli qalmasın. Sonra isə məni öldürün və bir an da olsa, möhlət verməyin. Mən öz Allahıma, sizin Allahınıza ümid bağlamışam və bilirəm ki, hər şey Onun qüdrəti dairəsindədir. Mehriban Allahın istəyi düzgün, ədalətli yolda möhkəm qərar tutmuşdur. İmam (əleyhis-salam)-ın sözləri sona çatdı, Kufə qoşunu Rəsulullahın nəvəsinin son kəlamlarını –daş qəlbləri əridib suya döndərən sözləri eşitdilər, amma bu sözlər kufəlilərin qəsavət bağlamış qəlblərində əsla təsir buraxmadı.
TƏZMİN "Hüseynə yerlər ağlar, göylər ağlar” Bətulo Mürtəza, Peyğəmbər ağlar. (Dilriş) Hüseynin novhəsin (Dilriş) yazanda Müsəlman səhldir ki, kafər ağlar. Kor olmuş gözlərin qan tutdu Şimrin, Ki görsün öz əlində xəncər ağlar. *** Hüseynin köynəyi Zəhra əlində Çəkər qeyha-qiyamət, məhşər ağlar. Atanda Hərmələ ox Kərbəladə Görəydin düşmən ağlar, ləşgər ağlar. *** Rübab nisgil döşündə süd görəndə Əliyyi Əsğəri yad eylər ağlar. *** Başında kakili Əkbər həvasi, Yel ağlar, sünbül ağlar, ənbər ağlar. Yazanda Ali-Taha növhəsin mən, Qələm gördüm sızıldar, dəftər ağlar. *** Əli, şəqqül-qəmər, mehrab tilit qan, Qulaq ver, məscid oxşar minbər ağlar Əlidən, Şəhriyar, sən bir işarə Qucaqlar qəbri, Malik Əştər ağlar. Ey verən quru yerdə can Hüseyn Rahi həqqidə can fəşan Hüseyn İsti qumların üstə yarəli Peykəri qalan qüslü qan Hüseyn *** Tiğü-nizəvü-tiri düşmənə Ey hədəf olan yarəli bədən Hər yarəsinin qanı su kimi Çöllərə axan teşnə can Hüseyn *** Sən mənim Hüseynimsən aç gözün Ver nişan özün cismi bi kəfən Nitqə gəl soruş halimi əyan Dərdlərim edim ta bəyan Hüseyn *** Vurdu od cəfa ləşgəri Hüseyn Yandı xeymələr cövri kinədən Bali bəstə quş tək özüm gəhi Vermişəm oda gahi didədən Əşki tökmüşəm Abidin vəli Çəkmişəm özüm çölə xeymədən Va əba deyib xırda qızların Mən də va əxa əl əman Hüseyn *** Bir yanan çadır oldu mənzilim Vurdu kufiyan qəmçi başıma Ləşkəri cəfa taziyanələr Vurdular əxa Ali Haşimə Bir nə rəhm edən olmadı baxan Ruyimə axan didə yaşimə Tutdu qəlbimi qüssə nagəhan Olmuşam odur natəvan Hüseyn *** Gəlmişəm sənə dərdimi deyəm Ver səsimə səs ey şəhi zaman Ey yarasının məlhəmi turab Təşnə su kənarində can verən Çöllərə axan hər yarasının Qanı su kimi yarəli bədən Qəmli qəlbini cövri şamiyan Kufiyan edib ləxtə qan Hüseyn *** Ləşgəri cəfa qövmi əşqiya Dövrəvi sənin aldı hər tərəf Səngü-şəmşirü-tirü-nizəyə Etdilər sənin peykərin hədəf Yarə üstünə yarə vurdular Nəzmilə nizamilə çəkdi səf Yaralı sinən misli gülsitan Oldu oxlara aşiyan Hüseyn *** Xeymələr yanan vəqtə gəlmişəm Dadə ya Hüseyn çox vurulmuşam Gahi qaçmışam xeyməgahivə Gahi məqtələ çox yorulmuşam Gahi düşmənə nifrin eyləyib Gah dayanmışam, gah yıxılmışam Başıma vurub gahi kufiyan Taziyanə gah şamiyan Hüseyn *** "Qəmkeşə nəzər eylə ya Hüseyn Qərqidir bəla içrə ver nicat İzni Xaliqi Zülcənah ilə Həm həyatü-həm aləmi məmat[653] Mövc edir bəla bəhri dadə gəl Qıl xilas əya fülki sahiman Rusiyahdı ərz eylər əl əman Ey ümidi çarə cuyan Hüseyn *** Zeynəbin qurbanların qardaş oyan dur sal yola (2) Eyləmə məyusi dur başə dolandır sal yola (2) *** Rahi eşqə yox bulardan qeyri zadi rahiləm[654] Zeynəbi məzlumənin gəl naümüd etmə belə Bəndəqani Əkbərə[655] ver izni cəng azad elə Zeynəbə bu mərhələ xoş imtahan dur sal yola *** Bunlara məşqi cidalü-cəngi mən öyrətmişəm Məktəbi dəva seçib çox fəslü-fən öyrətmişəm Hər birinə dərsi cəngi tənbətən öyrətmişəm Yatmayıbdır sübhə tək dərsi rəvan öyrətmişəm *** Bu iki gül yadigari Cəfəri Təyyaridir Fi səbilillah həmişə talibi peykaridir[656] Gər bular nəvvadeqani[657] Heydəri Kərraridir Bunlara şəhdi şəhadət nuşi can dur sal yola *** Şənivə gərçi bular layiq deyillər ya Hüseyn Töhfeyi dərvişi şah rədd eyləməz əmma Hüseyn Sərbülənd eylə məni sən bil anam Zəhra Hüseyna Qıl ta sandıq başə sal az yuban dur sal yola
641.Sübh və axşam 642.Xaraba yuva 643.Boğazın 644.Yataq yerin 645.Gözəl beşiyin 646.Vüsal yerin 647.İlahi sirlərin xəzinədarı 648.Bu saat 649.Çətindir 650.Zəhranın gülünün həqqinə 651.Hazır olanların şəri hacəti 652.Tarixin qəribəliklərindən biri budur ki, Şimr, vaxtilə Siffeyn müharibəsində Həzrət Əli əleyhissalamın qoşununda Müaviyəyə qarşı vuruşurdu, Həzrət İmam Hüseyn (əleyhis-salam) da onu bir dəfə zindandan azad etdirmişdi. Amma Aşura günü İmam Hüseyn əleyhissalamın başını kəsdi. və onun azad etməsini də xatırlatdı, amma o qədər qəsavətli, daşürəkli idi ki, bu ehsanların heç bir təsiri olmadı. 653.Şeyx Müfid, "İrşad” 654.Ölüm dünyası 655.Səfər azuqəsi 656.əkbərin qullarına 657.Həmişə Allah yolunda döyüşü istəyən
| 
