İslamiyyət artıq vüsət alaraq Peyğəmbərə hörmət rəmzi olaraq Yəsribin dəyişdi əvvəlki adı Mədinətən–Nəbi(Mədinətən–Nəbi – Peyğəmbərin şəhəri) adın saxladı. İslam mərkəzinə çevrildi bura Namaz qılmaq üçün müsəlmanlara Yox idi bir geniş ibadət yeri. Dinə aid olan mərasimləri Keçirmək heç yerdə deyildi mümkün Məscid tikilməli ibadət üçün. Mədinədə vacib işlərdən biri Dəvənin ilk dəfə çökdüyü yeri On misqal qızıla satın aldılar Məscidi tikməyə qüvvə saldılar. Sadə bir tərzdə məscid hörüldü İçində səliqə–səhman görüldü. İlk dəfə məscidə girdi Peyğəmbər Odur ki "ən–Nəbi”(Ən–Nəbi – Peyğəmbərin məscidi) adın verdilər. Məscidin inşası çatanda başa Yanaşı otaqlar tikildi qoşa. Əyyubun evindən yığışıb Həzrət Öz otaqlarına köçdü nəhayət. Peyğəmbər Məkkədə olarkən hələ Nişanlanmış idi Aişə ilə. Həzrəti Aişə bir gözəl üzlü Ağıllı kəmallı həm şirin sözlü Həddi–büluğa o çatmışdı bu dəm Onunla evləndi Rəsuli–əkrəm. Həzrəti Peyğəmbər ötdü bir ara Namazın vaxtını müsəlmanlara Çatdırmaqdan ötrü Bilala bu an Tapşırdı ucadan oxusun əzan. Əzan dinin açıq bir dəvətidir Din azadlığının əlamətidir. Mədinə xalqına açılan səhər. Namaza çağırır: – "Allahu əkbər”. Bilal yüksəklikdən əzan verərdi Allahın birliyin elan edərdi. Məscidi–şərifin bitişiyində Günəşin şüası düşdüyü tində Üstünü örtərək yer düzəltdilər Evsiz–eşiksizlər axıb gəldilər. Bir iş tapan kimi çalışır onlar Belə yaşayışa alışır onlar. Həzrətə çox yaxın olduqlarından Hədislər öyrənər dinləyər Quran. Onlardan bir nəfər: – Ya Rəsulüllah İslamın mənasın et bizə agah. Buyurdu Peyğəmbər əleyhissəlam: – Allaha itaət etməkdir islam. Kəlam paklığıdır birdə ki ehsan İncəlməz üzülməz islam heç zaman. Heç nəyi olmayan yurdsuz adamlar Bir yerə cəm olub hər gün axşamlar Quranı–kərimi öyrənərdilər. Odur kihamısı bilirdi əzbər. Bura sayılırdı elm məbədi Mürşid(Mürşid:– yol göstərən, rəhbər.) adın onlar aldı əbədi. Dinləri uğrunda hicrət edənlər Ata–baba yurdun qoyub gedənlər Varını yoxunu qoyub gəldilər Əziyyət çəkirlər hamı sərasər. Həmzə kimi tanrı aslanı belə Gətirə bilmədi bir şey özüylə. Hicrətə əliboş çıxdıqlarından Ehtiyac içində oldular yanan. Bircə yoxsulluqdu onların dərdi Həzrət də onlara yardım edərdi. Ovsla Xəzrəcin varlı olanı Görür gələnlərin yoxdur imkanı. Verdikləri əhdə sadiq qalaraq Hicrət edənlərə kömək olaraq Onlara lazımi yardım verirlər Odur ki onlara "ənsar” deyirlər. Məkkədən köç edən müsəlmanlara Yerlilər "Mühacir”(Mühacir:– öz yerini tərk edib başqa yerə keçən (adam)) dedi onlara. İstər mühacirlər istərsə ənsar Bu dində zəhmətkeş onlar oldular. Həzrətin ən müdrik işlərdən biri O ənsarlar ilə mühacirləri. Birləşdirmək üçün düşündü tədbir Üzünü onlara tutaraq deyir: – "Mən istəyirəm ki qardaş olub siz Hər işdə səxavət göstərəsiniz.” Odur ki imkanlı hər bir ənsara Bir mühacir qardaş verdi onlara. Ənsarlar da verdi dolu ev–eşik Malına mülkünə eylədi şərik. Bir–birinə onlar tez alışdılar Birgə yaşadılar bir çalışdılar. Bu qardaşlıq yalnız mühacirləri Yurdları olmayan müsafirləri Yerləşdirmək üçün qurulmadı bu Bir ali məqsədi vardı doğrusu. Bir–birinə qardaş edib onları Hər sinifdən olan bu insanları Vahid din altında birləşdirərək İslam birliyini yaradır demək. Həzrəti Mühəmməd Həzrəti əli Bu iki mühacir – iki məkkəli Qardaşlıq əhdini imzaladılar İki əmioğlu qardaş oldular. | 
HƏZRƏTİ PEYĞƏMBƏRİN YƏSRİB ŞƏHƏRİNDƏ QARŞILANMASI
