Mədinə səması duru tər–təmiz Səhərin mehi də əsirdi səssiz. Yuxudan ayılıb Rəsuli–əkrəm özündə yüngüllük hiss edir bu dəm. Sübh namazına məscidə çıxdı Məscid əhli görüb onu karıxdı. Həzrətin gözlərin belə gülümsər Heç kim görməmişdi indiyə qədər. Üzündən gözündən sanki nur yağır Həddindən də artıq cazibədardır. Bu əlamətləri onda görənlər Allaha şükr edib dualar edər. Həzrət otağına döndüyü zaman Yaxın adamları gedir yanından. Aradan az keçmiş yenə ağrılar Onu əvvəlkidən artıq ağrıdar. Qızdırma da həddin aşıb–daşırdı Son dəqiqələri yaxınlaşırdı. Xidmətində onun dayanan qullar Tapşırığı ilə azad oldular. Evdə pulu vardı düz yeddi dirhəm Onu fəqirlərə verdirir bu dəm. Sonra da səmaya dikdi gözlərin Uca Dosta tərəf deyir sözlərin: – "Ya Rəbbim canımı asanlıqla al”! Dili "zikrillah” deyir dalbadal. Dərindən çox ağır nəfəs alırdı Yanındakı qaba əlin salırdı. Soyuq suda əlin o etdikcə yaş Mübarək üzünə çəkirdi birbaş. Göy üzü saf duru sakitlik idi İlk xilqət(Xilqət – yaradılış.) günündə olduğu kimi. Barmağın yuxarı işarə etdi Rəfiqi–əlaya deyərək getdi. Artıq nə bir səs var nə də bir nəfəs Dərin bir sükutda donmuşdu hər kəs. Gözləri səmaya dikili qaldı Əbədi aləmə ruhu ucaldı. Bu zaman Fatimə fəryad qopartdı Bu fəryad səsləri get–gedə artdı. Bunu eşidənlər duruxub durur Elə bil onları ildırım vurur. Eşidən hıçqırıb ağlayır bu dəm Mədinə üstünü bürüdü matəm: – Kim dilinə alsa ölmüş Peyğəmbər Boynunu vuraram! –deyirdi ömər: – And olsun Allaha o ölməyibdir! Qırx gecəlik bizi tərk eləyibdir. O da Musa kimi qayıdar yəqin.(Həzrəti Musanın Tur dağına vəhy üçün ibadətə getməsinə işarədir. Bəqərə–51) Ağlaya–ağlaya silir gözlərin. Acı hadisədən xəbər tutanlar "Peyğəmbər ölərmi?” sordular onlar. Dedilər: – Allahın elçisi ölməz. Dedilər: – Qətiyyən bu ola bilməz Belə bir Peyğəmbər köçsün dünyadan. Əbu Bəkr gəlib çıxır bu zaman: – Kim ki Mühəmmədə sitayiş edir Mühəmməd ölmüşdür! – ucadan deyir: – Kim ki Allahına sitayiş edir Allah ölən deyil! O əbədidir! Peyğəmbər öldüyü üçün məgər siz "Dininizdən geri dönəcəksiniz?”(Ali İmran (imran ailəsi) 144) "Peyğəmbər ölərmi” deyənlər ki var Ağlaya–ağlaya inanırdılar. Peyğəmbər vəsiyyət etmişdir: – əli Ona qüsl verib həm dəfn etməli. Buna əməl edib əmisi oğlu Qüsl verib tutdu kəfənə onu. Yaxın qohumlardan yardımçı aldı Onun cənazəsin qaydaya saldı. Dəfn olan yeri təklif edirlər Bəzisi Məkkə ya Qüds də deyirlər. Əbu Bəkr dedi: – Xatırlayıram Buyurub Peyğəmbər əleyhissəlam. Peyğəmbərlər üçün belə qayda var Keçindiyi yerdə dəfn olunarlar. Demək o demişdir qüvvədə qaldı Otağın içində qəbir qazıldı. Müqəddəs borcların verənə qədər Cənazə namazın qılır gələnlər. Kişilər qadınlar sonra uşaqlar Namaz qıldığı vaxt içində ağlar. Qılınan namazda görünmür imam Hər kəs növbə ilə edirdi tamam. Ondan ötrü namaz uzun sürmüşdü Onu dəfn etmək gecəyə düşdü. Mübarək cəsədin qəbrə qoydular Üstünü torpaqla etdilər hamar. Peyğəmbər məzara qoyulan zaman Həzrəti Fatimə eylədi fəğan. Qəbrindən bir ovuc torpağı aldı Onu qoxlayanda səsi ucaldı: – Başıma gör necə gəldi müsibət! Gündüzün başına gəlsəydi fəqət Üzü qaralardı olardı gecə. Belə müsibətə mən dözüm necə? Deyərək o ki var yazıq ağladı İçini çəkərək ürək dağladı. Altmış üç yaşın bitirən anda Qurani–kərimi tamamlayanda İslamiyyət vüsət aldığı zaman Gözlərini yumdu o böyük insan. Ürəkdən ağladı bütün camaat Həzrətin ruhuna verdi salavat. | 
HƏZRƏTİ PEYĞƏMBƏRİN VƏFATI VƏ DƏFNİ
