 Əhli-beyt (ə) bəşəriyyət üçün bir ülgüdür
قَالَ الله تَعَالَى: لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِى رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ Həqiqətən Allahın Rəsulu (s) sizin üçün gözəl bir örnək və nümümunədir. (Əhzab surəsi, ayə 21) قَالَ الإمَام الحُسين (ع): فَلَكُمْ فِىَّ اُسْوَةٌ İmam Hüseyn (ə) buyurmuşdur: Mənim məktəbim sizin üçün bir ülgüdür. (Mosuətu kəlimati-l-imamil Hüseyn (ə), səh. 361) İmam Hüseyn (ə) başqa bir yerdə belə buyurub: قَالَ الإمَام الحُسين (ع): وَ لِى وَ لَهُمْ وَ لِكُلِّ مُسْلِمِ بِرَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ Allahın Rəsulu (s) mən və hər bir müsəlman üçün ülgüdür. (Vəq’ətut-təf, səh. 201) Həzrət Məhdi (ə) Fatimə (s)-ın şəxsiyyəti barəsində belə buyurur: قَالَ الإمَام المَهْدِى (عج): وَ فِى ابْنَةِ رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ Peyğəmbəri Əkrəmin qızı mənim üçün gözəl bir örnək və ülgüdür. (Bihar, cild 53, səh. 180) قَالَ الحُسَيْن (ع) فَمِثْلِى لاَ يُبَايِعُ مِثْلَهُ İmam Hüseyn (ə) buyurubdur: "Mənim yolumda və əqidəmdə olan şəxs heç zaman Yezid və Yezid kimilərdən bey’ət etməz.” (Məqtəli Xarəzmi səh. 184) Allah taala Fatimeyi Zəhranın fəziləti barəsində Peyğəmbəri Əkrəmə belə buyurub: قَالَ الله تَعَالَى: يَا اَحْمَدُ لَوْلاَكَ لَمَا خَلَقْتُ الاَفْلاَكَ وَ لَوْلاَ عَلِىٌّ لَمَا خَلَقْتُكَ وَ لَوْلاَ فَاطِمَةُ لَمَا خَلَقْتُكُمَا Ey Əhməd, əgər sən olmasaydın kainatı yaratmazdım, əgər Əli olmasaydı səni yaratmazdır və əgər Fatimə olmasaydı hər ikinizi də yaratmazdım. (Cünnətul-asimə, səh. 148)
Peyğəmbəri Əkrəmdən (s) imam Hüseyn (ə)-ın fəziləti barəsində hədislər قَالَتِ الفَاطِمة (س): دَخَلَ اِلَىَّ رَسُولُ الله (ص) عِنْدَ وِلاَدَة الحُسَينَ (ع) فَناوَلتُهُ إيَّاهُ فِى خِرْقَةٍ صَفْرَاءَ، فَرَمى بِهَا وَ أخذ خِرْقَةً بَيْضَاءَ وَلَفَعهُ فيها ثُمَّ قالَ: خُذِيهِ يا فَاطِمَةُ فَإِنَّهُ امامٌ ابنُ امامٍ أبو الأئِمَّةِ التِسعَةِ، مِن صُلْبِهِ ائِمَّةٌ ابرارٌ وَ التَّاسِعُ قائِمُهُم Həzrəti Fatimə (s) buyurub: Allahın Rəsulu (s) Hüseynin anadan olduğu gün mənim yanıma gəldi. Uşağı sarı parçaya bükülmüş halda həzrətə verdim. Allahın Rəsulu (s) sarı parçanı açıb kənara qoydu və ağ parça ilə Hüseyni bükdü. Sonra dedi: «Ey Fatimə, al (bu) uşağı. O, imam və imam övladıdır. Bu, doqquz pak və mə’sum imamların atasıdır, onların doqquzuncusu qaim (Həzrəti Məhdi əleyhis-salam) olacaqdır.» (Kifayətul-əsər, səh. 194)
ALLAHIN NURU HEÇ ZAMAN SÖNMƏZ يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ Onlar Allahın nurunu (İslam dinini) öz ağızları (öz iftiraları və şər sözləri) ilə söndürmək istəyirlər. Allah isə kafirlərin xoşuna gəlməsə də öz nurunu (dinini) tamamlayacaqdır. (Səf surəsi, ayə 8) İmam Hüseyn (ə)-ın ziyarətlərinin birində İmam (ə)-a xitab edərək deyirik: وَ اَشْهَدُ اَنَّكَ نُورُ اللهِ الَّذِى لَمْ يُطْفَأْ وَ لاَ يُطْفَأُ اَبَدًا "Şəhadət verirəm ki, həqiqətən sən Allahın əbədi olan nurusan ki, heç vaxt sönməyib və sönməyəcəksən.” (Məfatihul-cinan, səh. 443) عن النبىّ (ص) اِنَّ لِلْحُسَيْنِ مَحَبَّةً مَكْنُونَةً فِى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: «Həqiqətən mö’minlərin qəlbində Hüseyn (ə)-ın gizli bir məhəbbəti vardır.» (Xəsaisul Hüseyniyyə, səh. 48) عن النبىّ (ص) قال: اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَين (ع) حَرَارَةً فِى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لاَ تَبْرَدُ اَبَدًا Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: Mö’minlərin qəlbində imam Hüseyn (ə)-ın qətlinə görə elə bir hərarət vardır ki, heç vaxt o hərarət soyumaz. (Xəsaisul-Hüseyniyyə, səh. 70) عن النبىّ (ص) قال: اِنَّ لِلْحُسَيْنِ فِى بَوَاطِنِ الْمُؤْمِنِينَ مَعْرِفَةً مَكْنُونَةً Peyğəmbəri Əkrəm (s) buyurub: «Həqiqətən mö’minlərin qəlblərində Hüseyn (ə)-dan ötəri gizli bir mə’rifət (agahlıq) vardır.» (Bihar, 43-cü cild, səh. 43) قَالَ رَسُولُ الله (ص): حُسَيْنٌ مِنِّى وَ اَنَا مِنْ حُسَيْنٍ اَحَبَّ اللهُ مَنْ اَحَبَّ حُسَيْنًا... Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hüseyn məndən, mən də Hüseyndənəm. Hər kəs Hüseyni istəsə, Allah da onu istəyər. (Əl-müstədrəku ələs-səhiheyn /177/2) قال رسول الله (ص)... حُسَيْنٌ مِنِّى وَ اَنَا مِنْ حُسَيْنٍ Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hüseyn məndən, mən də Hüseyndənəm.» (Bihar, 43-cü cild, səh. 261) قال رسول الله (ص)... اَنَا مِنْ حُسَيْنِ وَ حُسَيْنٌ مِنِّى Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Mən Hüseyndən, Hüseyn də məndəndir.» (Bihar, 43-cü cild, səh. 295) قَالَ رَسُولُ الله (ص): ... وَ هُوَ سَيِّدُ شَبَابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ وَ بَابُ نَجَاةِ الاُمَّةِ اَمْرُهُ اَمْرِى وَ طَاعَتُهُ طَاعَتِى مَنْ تَبِعَهُ فَإِنَّهُ مِنِّى وَ مَنْ عَصَاهُ فَلَيْسَ مِنِّى Allahın Rəsulu (s) buyurub: «... O (Hüseyn) behişt cavanlarının ağası və ümmətin nicat qapısıdır. Onun əmri mənim əmrimdir, Ona itaət etmək məndən itaət etməkdir. Hər kəs onun yolu ilə getsə məndəndir, hər kəs ona qarşı çıxıb üsyan etsə, məndən deyil.» (Əmali-(Səduq): səh. 101) قَالَ رَسُولُ الله (ص): مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَنْظُرَ اِلَى اَحبِّ اَهْلِ الاَرْضِ اِلَى اَهْلِ السَّمَاءِ فَلْيَنْظُرْ اِلَى الْحُسَيْنِ Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hər kəs yer əhli içərisində asiman əhlinə ən sevimli olan bir kəsə baxmaq istəsə, Hüseynə baxsın.» (Mənaqibi ibni ŞəhrAşub: 4/73) حُذّيفةُ بنُ اليَمَانِ: رَأيتُ النَّبِىَّ (ص) آخِذًا بِيَدِ الحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ (ع) وَ هُوَ يَقُولُ: يَا اَيُّهَا النَّاسُ هذَا الحُسَيْنُ بْنُ عَلِىٍّ فَاعرِفُوهُ، فَوَ الَّذِى نَفْسِى بِيَدِهِ إِنَّهُ لَفِى الجَنَّةِ وَ مُحِبِّيهِ فِى الجَنَّةِ وَ مُحِبِّى مُحِبِّهِ فِى الجَنَّةِ Hüzəyfət ibni Yəmani deyir: Peyğəmbəri Əkrəm (s) Hüseyn ibni Əli (ə)-ın əlindən tutub deyirdi: «Ey camaat, bu Hüseyn ibni Əlidir, onu tanıyın. And olsun Alaha ki, mənim canım onun ixtiyarındadır, həqiqətən o (Hüseyn) cənnətdədir, onu sevənlər və onu sevənləri sevənlər də cənnətdədir.» (Əmalis Səduq: səh. 478/4) قَالَ رسولُ الله (ص) ... وَ بِالْحُسَيْنِ تَسْعَدُونَ وَ بِهِ تَشْقُونَ ، اَلاَ اِنَّمَا الحُسَيْنُ بَابٌ مِنْ اَبْوَابِ الجَنَّة، مَنْ عَادَاهُ حَرَّمَ الله عَلَيْهِ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Hüseynin vasitəsi ilə insanlar (onun yolu ilə gedənlər) xoşbəxt və (ona qarşı çıxanlar) bədbəxt olurlar. Agah olun və bilin ki, həqiqətən Hüseyn Cənnət qapılarından biridir, hər kəs onunla düşmənçilik etsə, Allah cənnətin ətrini ona haram edər.» (Miətu mənqəbə, (İbni Şazan), səh. 47) قَالَ الإمامُ الحُسَيْنُ (ع): دَخَلتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ (ص) وَ عِنْدَهُ اُبَىّ بن كَعْبٍ، فَقَالَ لِى رَسُولُ اللهِ (ص) مَرْحَبًا بِكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ، يَا زَيْنَ السَمَوَاتِ و الأرضينَ، قَالَ لَهُ اُبَىُّ: وَ كَيْفَ يَكُونُ يَا رَسُولَ اللهِ (ص) زَيْنَ السَّمَوَاتِ وَ الأرضينَ اَحَدٌ غَيْرُكَ؟! قَالَ: أبَىُّ وَ الَّذِى بَعَثَنِى بِالحَقِّ نَبِيًّا إنَّ الحُسَيْنَ بنَ عَلِىٍّ فِى السَّمَاءِ أكْبَرُ مِنْهُ فِى الأرض، وَ إنَّهُ لَمَكتُوبٌ عَن يَمِينِ عَرْشِ الله (عزَّ وَ جَلَّ): مِصْبَاحُ هُدىً وَ سَفِينَةُ نَجَاةٍ İmam Hüseyn buyurur: Allahın Rəsulunun otağına daxil olduqda gördüm ki, Übəyy ibni Kə’b də onun yanındadır. Allahın Rəsulu mənə buyurdu: Ey Əba Əbdillah, xoş gəlmisən! Ey göylərin və yerlərin zinəti! Übəyy Peyğəmbəri Əkrəmə (s) dedi: Ey Allahın Rəsulu (s), necə mümkün ola bilər ki, səndən başqa bir şəxs göylərin və yerlərin zinəti olsun?! Allahın Rəsulu (s) buyurdu: Ey Übəyy, məni haqq olaraq peyğəmbərliyə seçən Allaha and olsun, Hüseynin göydə olan məqamı yerdə olan məqamından üstündür və həqiqətən ərşin sağ tərəfində «Hüseyn hidayət çırağı və nicat gəmisidir» yazılmışdır. (Üyunu əxbarir-Riza (ə), 1/59/29) وَ فى الحَدِيثِ: وَ الْحُسَيْنُ اَشْبَهُ النَّاسِ بِالنَّبِىِّ (ص) 15- Bir hədisdə gəlibdir ki: «Hüseyn (ə) Peyğəmbərə (s) hamıdan çox oxşayır.» (Əl-mu’cəmu li əlfazil-hədisin-Nəbəvi, 3-cü cild, səh. 64) البَرَّاءُ بْنُ عَازِبٍ: رَأيْتُ رَسُولَ الله (ص) حَامِلَ الحُسَيْنِ عليه السلام وَ هُوَ يَقُولُ: اَللّهُمَّ اِنِّى اُحِبُّهُ فَاَحِبَّهُ Bəra ibni Azib deyir: Allahın Rəsulu (s) Hüseyni qucağına götürüb deyirdi: «Pərvərdigara, mən onu çox istəyirəm, Sən də onu çox istə!» (Əl-bihar: 16/264/43)
İmam Hüseyn (ə)-a ağlamaqlığın fəziləti كَانَ أبو عبد الله (ع) يقولُ: الحُسَينُ عَبْرَةُ كُلِّ مُؤْمِنٍ İmam Sadiq (ə) həmişə deyərdi: «Hər mö’minin göz yaşının tökülməsinin səbəbi Hüseyn (ə)-ın məzlumanə şəhadətə yetrilməsidir.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 280) منه الدعاءُ «اَللّهُمَّ ارحَم عَبْرَتِى وَ آمِنْ رَوْعَتِى» «Pərvərdigara, tökülən göz yaşıma xatir mənə rəhm et və qorxulu gündə (Qiyamət günündə) mənə əmin-amanlıq ver.» (Məcməul-bəhreyn) قَالَ الحُسَيْن عليه السلام: اَنَا قَتِيلُ الْعَبَرَةِ، لاَ يَذْكُرُنِى مُؤْمِنٌ اِلاَّ بَكَى İmam Hüseyn (ə) buyurub: «Mən elə bir qətlə yetrilənəm ki, insanların insani duyğularını təhrik edirəm. Elə bir mö’min yoxdur ki, məni xatırladıqda ağlamasın.» (Kamiluz-ziyarət: səh. 109) قَلَ رَسُولُ الله (ص) لِفَاطِمَة (س): كُلّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ القِيَامَةِ اِلاَّ عَيْنٌ بَكَتْ عَلَى مُصَابِ الحُسَيْنِ، فَإِنَّهَا ضَاحكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ Allahın Rəsulu (s) həzrəti Fatimə (s)-ya buyurub: «Hüseynin müsibətində ağlayan gözlərdən başqa bütün gözlər qiyamət günü ağlayacaq, (Hüseynə ağlayan şəxslər isə qiyamət günü behişt ne’mətlərindən bəhrələnərək) gülərüz və şad olacaqlar.» (Əl-Bihar, 44-cü cild, səh. 293) عن ابى عبد الله جَعْفَرِ الصَّادِق عليه السلام قال: كُلُّ الجزع وَ الْبُكاءِ مَكْرُوهٌ، سِوى الجَزَع وَالبُكَاءِ على الحُسَين عليه السلام İmam Sadiq (ə) buyurub: «İmam Hüseyn (ə) üçün ağlamaq və şivən salmaqdan başqa hər bir ağlamaq və şivən etmək məkruhdur.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 280) عن ابى عبد الله عليه السلام قال: نَظَرَ اميرُ المؤمنين إلى الحسينِ عليه السلام فقال: يَا عَبَرةَ كُلِّ مُؤْمِنٍ، فَقَالَ: أنا يا أبتاه؟ فقال: نَعَم، يَا بُنَىَّ İmam Sadiq (ə) buyurub: «Əmirəl-mö’minin Əli (ə) öz oğlu Hüseynə baxıb buyurdu: Ey mö’minlərin göz yaşı! Hüseyn (ə) soruşdu: Atacan məni deyirsən? İmam Əli (ə) buyurdu: Bəli, ey mənim əziz oğlum!» (Bihar, 44-cü cild/ Kamiluz-ziyarat, səh. 280) عَنْ اَبَى عَمَارَةَ الْمُنْشِدِ عَنْ اَبِى عَبْدِ اللهِ عَلَيْهِ السَّلاَم قَالَ: قَالَ لِى يَا اَبَاعَمَارَةَ اَنْشِدْنِى فِى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ (ع) قَالَ: فَاَنْشَدْتُهُ فَبَكَى ثُمَّ اَنْشَدْتُهُ فَبَكَى قَالَ: فَوَاللهِ مَازِلْتُ اُنْشِدُهُ وَ يَبْكِى حَتَّى سَمِعْتُ الْبُكَاءَ مِنَ الدَّارِ، قَالَ: فَقَالَ: يَا اَبَا عَمَارَةَ مَنْ اَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ شِعْراً فَأَبْكَى خَمْسِينَ فَلَهُ الْجَنّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَأَبْكَى ثَلاَثِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَاَبْكَى عِشْرِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَاَبْكَى عَشْرَةً فَلَهُ الْجَنَّة وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَاَبْكَى وَاحِدًا فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَبَكَى فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ شِعْرًا فَتَبَاكَى فَلَهُ الْجَنَّة (Bihar, 44-cü cild, səh. 282) قَالَ ابن طاوس: رُوِىَ عَن آل الرَّسول (ص) اَنَّهم قَالُوا: مَنْ بَكَى وَ أَبْكَى فِينَا مائَةً فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى خَمْسِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى ثَلاَثِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى عِشْرِينَ فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى عَشْرَةً فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ بَكَى وَ اَبْكَى وَاحِدًا فَلَهُ الْجَنَّة، وَ مَنْ تباكى فَلَهُ الْجَنَّة Seyyid ibni Tavus nəql edibdir: Alir-Rəsuldan (s) nəql olunubdur ki, buyurublar: «Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 100 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 50 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 30 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 20 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 10 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs (bizim müsibətimizə) ağlasa və 1 nəfəri ağlatsa behişt əhli olar. Hər kəs bizim müsibətimizə görə qəmgin olub hətta ağlamasa da belə, behişt əhli olar.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 288) عَنِ الصَّادِقِ (ع) قال: مَنْ بَكَى اَوْ اَبْكَى اَوْ تَبَاكَى وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ İmam Sadiq (ə) buyurub: «Hər kəs (bizim müsibətimizə) özü ağlasa və ya başqasını ağlatsa, yaxud da özünü ağlamağa vursa cənnət ona vacibdir.» (Cəlalul-üyun, səh. 463) وَ رَوَى الشَّيْخُ الصَّدُوقُ عَنِ الصَّادِق (ع)، عن اَبِيهِ عَن جَدِّهِ (ع): اَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِىٍّ دَخَلَ يَوْمًا اِلَى الْحَسَنِ فَلَمَّا نَظَرَ اِلَيْهِ بَكَى فَقَالَ لَهُ: مَا يُبْكِيكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ؟ قَالَ: اَبْكِى لِمَا يُصْنَعُ بِكَ فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ (ع) سَمٌّ يُدَسُّ إِلَىَّ فَاُقْتَلُ بِهِ وَلكِنَّ لاَ يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ Şeyx Səduq imam Sadiq (ə)-dan, o da öz atasından, atası da öz atasından belə nəql edir: «Bir gün imam Hüseyn (ə) qardaşı imam Həsən (ə)-ın yanına getdi və ona baxıb ağladı. İmam Həsən (ə) belə buyurdu: Ey Əba Əbdillah, niyə ağlayırsan?! İmam Hüseyn (ə) onun cavabında belə dedi: Sənin başına gətirilən bu müsibətə ağlayıram. İmam Həsən (ə) buyurdu ki, məni zəhərlədilər, amma sənin şəhadət gününün çətinliyi kimi heç bir gün ola bilməz.» (Nəfəsul-məhmum, səh. 484) عَن الصادِق (ع): وَ يَبْكِى عَلَيْكَ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الوُحُوشُ فِى الْفَلَوَاتِ وَ الْحِيتَانُ فِى الْبِحَارِ İmam Sadiq (ə) buyurub: «Cəddim imam Həsən (ə) imam Hüseyn (ə)-a xitab edərək buyurdu: Hüseyncan, bütün canlılar sənin müsibətinə ağlayacaqlar. Hətta səhra və dəryada yaşayan heyvanlar da.» (Nəfəsul-məhmum, səh. 484) عَنْ اَبِى عَبد الله عليه السلام قال: كَانَ قاتِلُ يَحْيَى بن زكريَّا وَلَد زِنا، وَ كَانَ قاتِلُ الْحُسَيْن عليه السلام وَلَد زِنَا، وَ لَمْ تَبْكِ السَّمَاءُ اِلاَّ عَلَيْهِمَا İmam Sadiq (ə) buyurub: «Yəhya ibni Zəkəriyyanın və Hüseynin qatili zinadan əmələ gələndir. Göylər bunlardan (Yəhya ibni Zəkəriyya və Hüseyn) başqasına ağlamayıb.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 302) عَنْ اَبى عَبْدِ الله (ع) اِنَّ الحُسَيْنَ بْنَ عَلِىٍّ (ع) بَكَى لِقَتْلِهِ السَّمَاءُ وَ الاَرْضُ وَ احمَرَّتَا وَ لَمْ يَبْكِيَا عَلَى اَحَدٍ قَطُّ اِلاَّ عَلَى يَحْيَى بْنِ زَكَرِيَّا (ع) İmam Sadiq (ə) buyurub: «Həqiqətən imam Hüseyn (ə)-ın qətlinə göylər və yerlər ağladı. Yer və göy qırmızı rəngə boyandı. Göylər və yerlər imam Hüseyn (ə)-dan əlavə Yəhya ibni Zəkəriyyaya ağlayıb.» (Bihar, 14-cü cild, səh. 183) وَ فِى زِيَارَةِ النَّاحِيَةِ يَقُولُ حُجَّةُ آلِ مُحَمَّدٍ عَجَّلَ الله فَرَجَهُ: فَلَاَنْدُبَنَّكَ صَبَاحًا وَ مَسَاءً وَلأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوع دِمَاءً «Nahiyə» ziyarətində oxuyuruq ki, imam Zaman (ə) cəddi Hüseyn (ə)-a xitab edərək buyurur: «Gecə və gündüz sənə əzadarlıq edib göz yaşı tökürəm. Əgər göz yaşım qurtarsa, onun yerinə qan ağlayaram.» (Məqtəlul-Hüseyn (ə), səh. 224) İmam Sadiq (ə) buyurub: «İmam Səccad (ə) 40 il atası Hüseyn (ə)-a ağladı. Bu müddətdə gündüzləri oruc tutur, gecələri də ibadətlə məşğul olurdu.» İftar vaxtı onun yanına xörək gətirib deyirdilər: Buyurun yeyin. Bu halda göz yaşı töküb deyirdi: قُتِلَ اِبْنُ رَسُولِ الله جَائِعًا، قُتِلَ اِبْنُ رَسُولِ اللهِ عَطْشَانًا «Peyğəmbərin balasını ac və susuz qətlə yetirdilər.» (Sugnameyi Ali-Muhəmməd (s), səh. 5)
عَنْ اَبَى عبد الله (ع): وَ اِنَّهُ لَيَنْظُرُ اِلَى مَنْ يَبْكِيهِ فَيَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ يَسْاَلُ اباهُ اَلإِسْتِغْفَارَ لَهُ وَ يَقُولُ اَيُّهَا الْباكِى لَوْ عَلِمْتَ مَا اَعَدَّ اللهُ لَكَ لَفَرِحْتَ اَكْثَرَ مِمَّا حَزِنْتَ وَ اِنَّهُ (ع) لَيَسْتَغْفِر لَهُ مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ وَ خَطِيئَةٍ
İmam Sadiq (ə) buyurub: «O həzrət (imam Hüseyn ələyhis-salam) ona ağlayan kəslərə baxıb, onun bağışlanmasını Allahdan istəyir və atası Əli (ə)-dan da onun bağışlanmasını istəyir. O həzrət onun üçün ağlayan şəxsə xitab olaraq deyir: Əgər bilsəydin ki, Allah sənin üçün nə mükafatlar hazırlayıb sevincin qəm-qüssədən daha çox olardı. Həqiqətən imam Hüseyn (ə) ona ağlayanın bütün günah və xətalarının bağışlanmasını Allahdan istəyir.» (Bihar, 27-ci cild, səh. 300) | 
