HÜRRÜN TÖVBƏSİ Hürr əvvəlcə Ömər Sədin qoşununda idi, İmam Hüseyn (əleyhis-salam)-ın da yolunu bağlamış, istiqaməti Kərbəlaya tərəf döndərmişdi. Bunların hamısını Yezidin əmrinə tabe olmaqla görürdü. O heç vaxt inanmırdı ki, Ömər Səd İmamı qətlə yetirmək fikrində ola bilər. Amma hadisələrin tədiricən inkişşafından Hürr başa düşmüşdü ki, bu qoşun İmam Hüseyn (əleyhis-salam)ı öldürmək barədə qəti qərara gəlmişdir. Buna görə də Ömər Sədlə bir az danışıqdan sonra döyüş meydanından uzaqlaşdı, yavaş-yavaş İmam (əleyhis-salam)-ın xeymələrinə doğru hərəkət etdi. Mühacir onu gördü, elə bildi ki, o, İmam Hüseyn (əleyhis-salam)-ın qoşununa hücum etmək istəyir, ondan soruşdu: –Hücum etmək istəyirsənmi? Lakin cavab eşitmədi, yalnız görürdü ki, Hürrün bədəni lərzəyə düşmüşdür, dedi: –Mən sənin işindən təəccüb edirəm, sənin barəndə şəkkə düşmüşəm. Allaha and olsun, indiyə kimi səni heç vaxt bu halda görməmişdim. Məndən Kufənin ən şücaətli pəhləvanı barədə soruşsaydılar, yalnız sənin adını deyərdim. Bu nə haldır? Hürr dedi: –Mən elə bu andan etibarən behiştlə cəhənnəmin arasındayam, amma Allaha and olsun ki, hətta məni tikə-tikə doğrayıb odda yandırsalar da, heç nəyi behiştdən üstün saymayacağam. Bunu deyib atını çapdı; əllərini başına qoyan halda İmam Hüseynə (əleyhis-salam) tərəf getdi. Gözlərindən yaş axan halda, zümzümə edirdi: "İlahi, Sənə tərəf qayıdıram, ümidvaram ki, tövbəmi qəbul edəsən. İlahi, mən sənin dostlarının və peyğəmbərinin övladlarının qəlblərini qorxuya salmışam. Bu böyük günahımı bağışla. Elə ki, gəlib İmam (əleyhis-salam)-ın hüzuruna çatdı, dedi: –Mən həmin şəxsəm ki, sizin Mədinəyə qayıtmağınıza mane oldum, yolunuzu bağladım və sizi çöl-biyabanlarda dolandırdıb, bu diyara gətirdim. Mən heç də təsəvvür etmirdim ki, bu qövm sizə qarşı belə rəftar etsin, sizin təklifinizi rədd etsin və sizə qarşı hörmətsizlik etsinlər. Allaha and olsun, əgər bilsəydim ki, onlar işi bu mərhələyə gətirib çıxaracaqlar, heç vaxt bu işə əl atmazdım. İndi isə öz əməlimdən peşman olmuşam; Allahın dərgahına tövbə edirəm, sənin yolunda canımdan keçməyə, gözün önündə şəhadət feyzinə çatmağa hazıram. Görəsən mənim tövbəm qəbul olunacaqmı? İmam Hüseyn (əleyhis-salam) buyurdu: –Bəli, mehriban Allah tövbələri qəbul edəndir, atdan düş. Hürr dedi: –Əgər mən sizin yolunuzda at üstündə vuruşsam, piyada vuruşmaqdan daha yaxşıdır, baxmayaraq ki axırda işim atdan enməklə nəticələnəcək. İmam Hüseyn (əleyhis-salam) buyurdu: –Necə istəyirsənsə, o cür də et. Allah öz rəhmətini sənə göndərsin. Hürr İmam Hüseyn (əleyhis-salam)-ın gözləri önündə üzünü kufəlilərə tutdu, onlara nəsihət edib danladı. Kufənin namərdləri onun sözlərini eşitməyə tab gətirmədilər, ona ox atdılar. Hürr İmam (əleyhis-salam)-ın yanına qayıtdı. *** Mühəddis Cəzairi "Ənvari-nömaniyyə kitabında Hürr ibni Yəzidin qəziyyəsini nəql edir: Şah İsmail Səfəvi Kərbəlaya gəldiyi vaxt eşidir ki, (Kərbəlada Yezid qoşunundan üz döndərib İmam Hüseyn Əleyhissalamın yoldaşlarına qoşulan) Hürrə tənə edib, onun haqqında pis danışanlar var. Onun Allah-Tərəfindən bağışlanıb, sevimli bəndə olmasını sübut etmək üçün Şah İsmail qəbrin açılmasını əmr edir. Qəbri açıb, cənazənin təravətli qaldığına şahid olurlar. Sanki, yenicə şəhid olmuş Hürrün başında Həzrət Hüseyn (əleyhissalam)-ın dəsmalı bağlanmışdı (Tarixə görə Aşura günü bu dəsmalla İmam Hürrün yarasını bağlamışdı). Şah İsmail bu dəsmalı öz kəfəninə qoymaq üçün açdırır. Qan axdığını görüb, yaranı başqa dəsmalla bağladılar, amma qan dayanmadığından həmin dəsmalla bağlamağa məcbur oldular. Hadisə Hürrün haqqındakı pis fikirləri aradan götürdü. Şah İsmail burada məqbərə tikdirib, xidmətçi təyin etdi. HÜRRÜN TÖVBƏSİ Ey xosrovi-kovnü-məkan[475] əstəğfirullah, əttövbə-tövbə (2) Oldum peşiman əl-əman, əstəğfirullah, əttövbə-tövbə (2) Etdim cəsarət mən əzəl, ey sibti-Taha,[476] əfv et bağışla Mən rusiyəh[477] sən sahibi-ehsanü-əta, lütf eylə şaha Üsyanə qərqəm, gəlmişəm, çox dildə yarə, ey miri-Bətha[478] Rüxsarimə əşgim rəvan, əstəğfirullah, əttövbə-tövbə *** Əvvəldəki əfkarıma[479] dilxəstə[480] gəldim, halım pərişan Kirdarimə[481] rəftarimə qovma qapından, məhzunü-nalan[482] Oldum özüm əhvalimə dilgirü-giryan,[483] qəlbim olub qan Təpişi-dil[484] dildə nəhan, əstəğfirullah, əttövbə-tövbə *** Kəsdim səri-rahın[485] əzəl felimdə görrəm var iştibahım[486] Əl damənindən[487] çəkmərəm, ey dadixahim[488] yoxdur pənahım Titrir ayağım, əllərim, sinəmdə ahım, çoxdur günahım Olmuş mənə virdi-zəban,[489] əstəğfirullah, əttövbə-tövbə *** Rəşə[490] düşüb əndamimə, mən binəsibəm, sər pa[491] əliləm Üz qoymuşam dərgahivə, şaha qəribəm, əbdi-zəliləm[492] Şərməndəyəm çün xiclətim var, bi təbibəm, məhzun dəxiləm Ali-Əlidən nigaran, əstəğfirullah, əttövbə-tövbə *** Düşdüm bəlayə onda ki, Ali-Rəsuli, saldım bəlayə Çəkdim qətari itrəti Zəhra Bətuli, Kərbübəlayə Girdabi-qəmdə saxladım, çox dil məluləm,[493] qərqəm bəlayə Var üzrüm, ey şahi-şəhan, əstəğfirullah, əttövbə-tövbə *** Qərq eyliyib tufan məni, ey məzhəri-Həqq, qərqi-məlaləm Zülmətə saldım mən səni, ey nuri-mütləq, əfsürdə[494] haləm Qurani-natiq, peykəri Qurana müştaq, pozğun xəyaləm Ey ruhu iman, cismi can, əstəğfirullah, əttövbə-tövbə *** Sinəmdə artar möhnətim, növrəstə Qasim, şahzadə Əkbər Əzavü-dildən vəhşətim vardır hərasim,[495] ey şahi-məhşər Salardın oğlanlaruvi, Əbbasi, Ovnu, həm Fəzlü-Cəfər Heydər bəyan, şirin zəban,[496] əstəğfirullah, əttövbə-tövbə *** Oldum xəcalət, sizdən, ey Leylavü-Rübab, Gülsumü-Zeynəb Əfv eyliyin, təqsirimin tedadı[497] yoxdur, kəşf oldu mətləb Narahətəm, narahətəm, hər sübhü-hər şam, hər ruzü-hər şəb Ali Rəsulü-banüvan,[498] əstəğfirullah, əttövbə-tövbə *** Ya Rəbbi Rəhman "Qəmkeşə rəhm eylə, qəlbin pak et riyadan Vəsvasi cinnü-insidən, hifz eylə, şərri nəfsü-həvadən Qəlbində gizlin dərdinə məyus olubdur, dərman dəvadən Zikri olub ya Rəbb aman əstəğfirullah, əttövbə-tövbə
HƏZRƏT MÜSLÜMÜN BALALARI (EY HARİS EYLƏ BİR NƏZƏR) Ey Haris, eylə bir nəzər Xudaya, vurma sən bizi (2) Gətirmə ərşi əzəmi nəvayə, vurma sən bizi (2) *** Deyib Peyəmbəri Xuda, yetimə hörmət eyliyin Çəkin nəvaziş ilə əl başına xidmət eyliyin Verin təsəlli, dildəki qəmində şirkət[499] eyliyin Evində düşmüşük bu gün bəlayə vurma sən bizi *** Gətir ələ bu barədə Peyəmbərin rizasını Gətirmə qəhrə, şərm elə, yetimlərin Xudasını İki atasızın göyə ucaltma çox nəvasını Bu qədri uyma aləmi fənayə vurma sən bizi *** Yorubdu qüssələr bizi, bir ildi dustaq olmuşuq Ata qəmində yanmışıq, misali qönçə solmuşuq Bir aşina tapammadıq, gəzib zebəs yorulmuşuq Dava tapaq bu dərdi bi dəvayə vurma sən bizi *** Vəfa bağında bir gülük xəzanə vermə sən bizi Cahanda hansı miziban[500] qonağın incidib belə Vəfadən əhli Kufənin tapıb nədəndi fasilə Nədəndi getmirsüz rəhi vəfayə vurma sən bizi *** Vəfasız adlarız gərək düşə həmişə dillərə Yaza müvərrixi zəman[501] bunu kitabü-dəftərə Qonağının başın çəkər bu əhli Kufə xəncərə Kəsik başı vurar bular cidayə, vurma sən bizi *** Vəfa gülü əkilmiyib bu Kufədə bu şəhridə Nə bağlarında var səfa, nə çeşməsində, nəhridə Yetibdi Haşimilərə cəfası çox bu dəhridə Amandı şirkət etmə bu cəfadə, vurma sən bizi *** Bir ildi ayrı düşmüşük vətəndən ellər ağlıyar Gələndə mövcə bəhrilər[502] axanda sellər ağlıyar Vuranda zülfü-gül sitan, çəməndə yellər ağlıyar Bizim də ahımız çıxar səmayə, vurma sən bizi
HƏZRƏT MÜSLÜMÜN (əleyhis-salam) BALALARI Çəkmə xəncər olma qatil, (2) bu iki nalanə Haris Vəhşətə salma yetimik, (2) gəlmişik əfğanə Haris *** Qönçə tək badi-xəzandan,[503] açmamış solduq çəməndə Çıxmamış səyyad əlindən, tazədən düşdük kəməndə Bir vəfalı bacımız var, indi yol gözlər vətəndə Gəl bizi azad elə bax, Həzrət Sübhanə[504] Haris *** Vurmusan şiddətlə sili, zülm əliylə gül üzümdən Zərbi-silidən rəvandır, qanlı yaş ağlar gözümdən Qorxudan titrir vücudim, çəkmişəm əl öz-özümdən Əl götür bizdən səni ey, rüfqətə[505] Qurana, Haris *** Bu vilayətdə qəribik, bir nəfər yox aşinamız Həm səğirik, həm qəribik, həm gedib əldən atamız Gözləri yaşlı vətəndə, indi yol gözlür anamız Suzi-ahimdən[506] həzər qıl, batma nahəq qanə Haris *** Biz sənə axər qonağıq, gəl bizi öldürmə kəfər "Əkrimuz-zeyfə[507] buyurmuş, Müstəfa "lov kanə kafər”[508] Kim qonağın, öz evində, öldürüb ey şumi-əbtər[509] Eyləməzlər hətki-hörmət,[510] şər”idə mehmanə Haris *** Sən vuranda xəncərə əl, qardaşım soldu saraldı Titriyib badi-xəzan tək, qəlbimin aramın aldı Ləblər oldu parə-parə, özgə bir əhvalə qaldı Şərm elə döndərmə əşgi, barişi-neysanə[511] Haris *** Tifli-məsumuq[512] bilirsən, bizdə yox bir zərrə təqsir Eylərik hərçəndi şivən, eyləmir qəlbində təsir Düşmə çox cəhlü-inadə, vurma sili çəkmə şəmşir Hər yetimə rəhm olubdu ayeyi-Quranə Haris *** Bu cinayətdən məramın, şayəd olsun mali-dünya Gəl bizi sat bəndələr[513] tək, qətlimizdən eylə pərva[514] Ya bizi zində[515] apar et, bin Ziyadə olma tərsa[516] Ya xilas eylər o zalim, ya salar zindanə Haris *** Bilmirəm noldu götürdü, Fatimə məcər[517] başından Qəbridən Müslüm cəhani, qərqə verdi göz yaşından Qol-boyun olmuşdu ayrılmırdı qardaş qardaşından Bir cəfa etdi salıb od, aləmi-imkanə Haris *** Qönçə tək bir cüt gözəl baş, saqədən düşdü kənarə Nəşilər qərq oldu şətrə,[518] qəlbi Müslüm oldu parə İki qardaş su üzündə, qol-boyun oldu dübarə Şad olub dildən baxanda, ol iki qurbanə Haris
HARİS ÖLDÜRMƏ BİZİ Haris öldürmə bizi, rəhm qılıb davərə bax Cəddimiz Xətmi-Rəsul Həzrət-Peyğəmbərə bax *** Gərçi aləmdə bəla çəkməyə adətdi bizə Möhnətü-cövrü-cəfa cümlə səadətdi bizə Bu yetimlik qəmi qürbətdə kifayətdi bizə Çəkmə xəncər bu iki dərbədəri müztərə[519]bax *** Könlümüz ayinəsin rəngi küdurət bürüyüb Cismimiz qürbət ara zülmü-sitəmdən çürüyüb Canımız guşeyi zindani bəladən əriyib Sən daha qılma cəfa şiri xuda, Heydərə bax *** Qılma cari üzə bidadilə qanlı yaşımı Rəhm qıl qardaşıma, kəs mənim əvvəl başımı Məni öldürgilən azad elə bu qardaşımı Həqqi mənzuri qılıb Fatimeyi Əthərə bax *** Hər bəla vardı cahan içrə bunun cani çəkib Natəvan cani ilən zilləti dünyanı çəkib Altı ay ac-susuz möhnəti zindani çəkib Əriyən cismini gör, həm o axan gözlərə bax *** Qılma ağuşa qızıl qanına dürri Ədəni Bu yetim ölsə əgər, olmaz onun dəfn edəni Qorxusundan necə gör lərzə tutub gül bədəni Gül üzarindən axan qətreyi-əşki-tərə bax *** İndi ki, qılmadı təsiri sənə suzü-güdaz[520] Bari möhlət verin, ey Şümri, qılaq indi namaz Axiri ömrüdə Həqqilə edək razü-niyaz Yada sal axirəti, hali dəmi məhşərə bax *** Sər-səri zülmü Əli gülşənini xar elədi O iki qönçə gülü xarə giriftar elədi Heç kim etməzdi bu zülmü ki o qəddar elədi Ey "Fəna”, sən elə ol şumi sitəm pərvərə bax
475.Yəhyəvinin boynundan 476.Kainatın padşahı 477.Peyğəmbər övladı 478.Üzüqara 479.ərəbisstan şahı 480.Fikirlərimə 481.Qəlbi yorğun 482.əməllərimə 483.Qəmli və naləli 484.Ağlar və dilgir 485.Qəlbin döyüntüsü 486.Yolunu 487.Səhvim 488.ətəyindən 489.Köməyim, arxam 490.Dilimin əzbəri 491.Qorxu, vəhşət 492.Başdan-ayağa 493.Zəlil bəndə 494.Kədərli 495.Pərişan, qəmli 496.Qorxum 497.Şirin dil 498.Sayı 499.Peyğəmbər əhli-Beyti, qadınları, əhli-əyalı 500.İştirak 501.Qonaq sahibi 502.Zaman tarixçiləri 503.Dəryalar tufana gələndə 504.Xəzan yelindən 505.Allaha 506.Dostluğa, yoldaşlığa 507.Yanıqlı ahü-naləmdən 508."Qonağa hörmət edin” 509."Hərçənd kafir olsa da belə 510.Zalım, məlun 511.Hörmətsizlik 512.Leysan yağışı 513.Məsum uşaq 514.Qullar 515.Həzər et, qorx 516.Diri 517.Qorxaq 518.Örtük 519.Çaya 520.Çarəsiz |