 HÜSEYNİM VAYZəbihi əzəmi dini Mühəmməd[680] Hüseynim vay, Hüseynim vay Hüseynim Nişani taci ayini Mühəmməd Hüseynim vay, Hüseynim vay, Hüseynim (2) *** Ərəblər həlqə verdi misli zəncir Aradə çün negin[681] bir seyyidi pir Yağış tək üstünə yağdırdılar tir[682] O qədri qan gedib zəf etdi təsir Hüseynin ta əlindən düşdü şəmşir Peyğəmbərlər dedi ba sovti təkbir:[683] Hüseynim vay, Hüseynim vay, Hüseynim *** İmamın Zülcənah ilhamın aldı Xəm etdi dizlərini nim xiz[684] qaldı Yerin torpağı cuş etdi ucaldı Qum üstə şehpərin[685] Cəbrəil saldı Tutub Zəhra onu ağuşə aldı Dedi: ey cani madər bu nə haldı? Hüseynim vay Hüseynim vay, Hüseynim *** Düşüb gəhvarə tək cünbiş cəhanə[686] Yetib rəşə kürrati asimanə[687] Şəbih oldu həva atəş fişanə[688] Hüseyn gəlmiş məqami imtəhanə Dəmi xəncər dayanmış üstüxanə[689] Gəlib göydən sədayi aşiqanə: Hüseynim vay, Hüseynim vay, Hüseynim *** Çıxıb cənnatidən cəddi Peyambər Əliyyi Mürtəza ilən bərabər Dalınca Müctəba dilbəndi Heydər Xəlilü-Adəmü-Nuhi müəmmər[690] Gəriban çakü-aşofte mükəddər Hüseyni görcəkin səsləndi yeksər: Hüseynim vay, Hüseynim vay, Hüseynim *** Qara toz qovzanıb səthi cəhandən Uçan quşlar çəkib əl aşiyandən Çıxıb zəccə sədası cinniyadən Mülki məsuridən kərrubiyandən[691] Nidayi qeybi gəldi asimandən: Hüseynim vay Hüseynim vay Hüseynim *** O yandan təblü-şeypurun sədası Ömər Sədin başında Rey həvası Dayamış müntəzir Şimrin cidası Bu yandan Zeynəb ney tək nəvası Hüseynin sinədə dörd min yarası Dəmadəm səslənir Zəhra anası: Hüseynim vay, Hüseynim vay, Hüseynim *** İmamın ömrünün axır zəmanı Hərəmlər tərk edib xeymə səranı Görüb sərnizədə nuri Xudanı Hücum etdi o matəm karivani Araya aldılar qanlı cidanı Nəva doldurdu dəşti Neynəvanı: Hüseynim vay, Hüseynim vay, Hüseynim *** Nümayandır Hüseynin gözlərindən Çəkir guya xəcalət xahərindən Pərişan zülfü qarə məcərindən Səda gəldi kəsilmiş həncərindən:[692] Bacı qorxma bu Şamın ləşgərindən Hərəmlər səs veribdi dövri bərdən: Hüseynim vay, Hüseynim vay, Hüseynim *** Oxursan nə gözəl Quran Hüseynim Qoyubsan aləmi heyran Hüseynim Xəcalət çəkmə məndən can Hüseynim Sənə Zeynəbdi həmpeyman Hüseynim Anam Zəhra sənə qurban Hüseynim Deyərəm titriyir meydan Hüseynim Hüseynim vay, Hüseynim vay, Hüseynim *** Görüb qanlı başı qaçdı Səkinə Ona sarı yaxınlaşdı Səkinə İki qollarını açdı Səkinə O nizəylə qucaqladı Səkinə Kəsik başilə ağlaşdı Səkinə Səfər peymanı bağlaşdı Səkinə Hüseynim vay, Hüseynim vay, Hüseynim
ŞƏHİDLƏRİ İMAM SƏCCAD (əleyhis-salam) DƏFN EDİR Məhərrəm ayının 13-də Həzrət Səccad (əleyhis-salam) şəhid olmuş atasını dəfn etmək üçün Kərbəlaya tələsdi. Çünki hər İmamın qüslü, kəfənini İmamdan başqası öhdəsinə ala bilməz. Bu sözümüzün şahidi İmam Riza (əleyhis-salam)-ın Əliyyibni Əli Həmzə Bətainini söhbətidir. İmam Riza (əleyhis-salam): –De görüm Hüseyn ibni Əli İmam idimi? Dedi: –Bəli. İmam Riza (əleyhis-salam) –O şəhid olandan sonra (onun qüslü, kəfəni dəfni) kimin öhdəsinə idi? Dedi: – Həzrət Səccad (əleyhis-salam)-ın. İmam Riza (əleyhis-salam): –O vaxt Həzrət Səccad harada idi? Dedi: –İbni Ziyadın zindanında idi, amma ibni Ziyad xəbər tutmadan oradan çıxdı, gedib atasını dəfn etdi, sonra ziyndana qayıtdı. İmam Riza (əleyhis-salam) –Əliyyibni Hüseynin Kərbəlaya gəlməsinə, atasını dəfn edib yenidən qayıtmasına qüdrət verən şəxs Allah bu zamanın da İmamına qüdrət verər ki, Bağdada gedib atasının (İmam Museyi Kazimin) dəfn işini görməyə qüdrət verər, halbuki o (zamanın İmamı) həbsdə, əsirlikdə də deyildir[693]. Elə ki, İmam Səccad (əleyhis-salam) Kərbəlaya çatdı, gördü ki, bəni Əsəd qəbiləsi sərgərdan qalmış, bədənlərdə baş olmadığı üçün, nə edəcəklərini bilmirdilər. Həzrət Səccad (əleyhis-salam) şəhidləri adbaad tanıtdırdı. Ah-nalə, ağlaşma səsləri ucaldı. Bəni Əsəd qəbiləsinin arvadları saçlarını yolur, sinələrinə döyürdülər. Sonra İmam Səccad (əleyhis-salam) o məzlum atasının pak cənazəsinə tərəf getdi, onu bağrına alıb ucadan ağlamağa başladı. Cənazəni qəbir qazılacaq yerə gətirib bir az trrpaq götürdü, birdən hazır bir qəbir açıldı, üstündə də üstü açıq zərih göründü. Cənazənni təklikdə qəbrə qoydu. (Bəni Əsəddən heç kim bu işdə İmam Səccada kömək etmirdi) Sonra buyurdu: "Mənim yanımda bir kəs var ki, mənə kömək edir.” Cənazəni qəbrə qoyandan sonra dodaqlarını atasının kəsilmiş damarlarına qoydu, buyurdu: "Xoş o yerin halına ki, sənin pak cəsədini ağuşuna alıb. Sənə nədən deyim? Gözlərimə yuxu görünməyən qəm-qüssəmdənmi? Məndən sənə salam olsun, ey Rəsululla-hın oğlu, Allahın rəhmət və bərəkəti sənə olsun!” O, İmam Hüseynin (əleyhis-salam) qəbri üstündə belə yazdı. "Bu, Hüseyn ibni Əliyyibni Əbitalibin qəbridir. Onu susuz və qərib öldürdülər.” Sonra əmisi Abbas (əleyhis-salam)a tərəf getdi, onu, elə asimanda mələkləri dəhşətə bürümüş, behişt hurilərini ağlar qoymuş əvvəlki halda gördü, əyilib əmisinin boğazının kəsilmiş damarlarını öpdü, dedi: "Ey Qəməri Bəni Haşim, səndən sonra kül olsun dünyanın başına! Məndən sənə, ey şəhid, xalis salam olsun, Allahın rəhməti və bərəkəti sənin halına şəamil olsun.” Sonra Həzrət Abbas (əleyhis-salam) üçün də bir qəbir qazıb buyurdu: "Mənim yanımda köməkçilərim var.” O Həzrət bəni Əsəd qəbiləsinə buyurdu ki, onlarda iki başqa böyük qəbir qazsınlar, birində Bəni Haşimin, digərində isə səhabələri dəfn etsinlər[694]. Hürr şəhid olandan sonra qohumları onu döyüş meydanından çıxarmış, onun iydiki qəbri olan yerə gətirmişlər. Yazıblar ki anası döyüş meydanında var imiş, görəndə ki düşmənlər şəhidlərin başlarını kəsib bədənlərini tapdalayırlar oğlunu bu yerə gətirmişdir.[695]
İMAMLAR ALLAH ƏMRİNƏ TABEDİRLƏR Səffar deyir: Bir gün İmam Baqirin (əleyhis-salam) səhabələri onun hüzurunda oturmuşdular. Həzrət buyurdu: Təəccüb edirəm o kəslərə ki, bizim vilayətimizi (rəhbərlik haqqımızı) qəbul və bizi İmam hesab edirlər, bizə itaət etməyi Allaha itaət etmək kimi özlərinə vacib etmişlər, lakin öz əməllərində süstlük etməklə bizim məqamımızı alçaldırlar, bizim məqamımızı bilib tanıyanlara, bizim fəzilətimizi bəyan edənlərə irad tutur, onlara mübaliğə nisbəti verirlər. Güman edirsiniz ki, aləmlərin Allahı öz dostlarına itaət etməyi, tabe olmağı xalqa vacib edib asimanların və yerin xəbərlərini onlardan (İmamlardan) gizli saxlasın və onlara və başqalarına baş verən hadisələri onlara xəbər verməsin? Həmran dedi: –Canım sənə fəda olsun, mənə xəbər ver görüm Əliyyibni Əbitalib, Həsən və Hüseyn (əleyhimüs-salam) Allah dini yolunda qiyam etdilər, halbuki, zülm, tüğyan əhli onlara zəfər çaldı. Bu necə olan işdir? Həzrət Baqir (əleyhis-salam) buyurdu: –Ey Həmran! İlahi elmdə belə yazılmış, qəzavü-qədərdə belə qərar qoyulmuşdu. Rəsulullah (səlləllahu əleyhi və alihi və səlləm)-in buyurduğuna görə "Bizdən (İmamlardan) xüruc (qiyam) edən və sakit olan hər bir şəxs elm və agahlıq üzündən xüruc etmiş, elm və agahlıq üzündən sakit olmuşlar. Ey Həmran, əgər bəla nazil olma və zülm əhli onlara (İmamlara) qələbə çalırdılarsa onlar həmişə Allahdan istəyirdilər ki, o tüğyançıların mülkünü, padşahlığını məhv etsin, onları qəbul etsəydi, və o bəlaları onlardan dəf etsəydi, tüğyançıların padşahlıqlarını təsbehin ipinin qırılmasından və dənələrinin bir-birindən ayrılmasından da tez bir zamanda məhv edərdi. Amma İmamlar (əleyhis-salam) təslim olmaq razılıq məqamında idilər və Allahın onlar üçün məsləhət gördüyü işlərdən qeyrisini istəmirdilər. Ey Həmran, onlara üz verən (müsibətlər) günah üzündən deyildi ki, o günahı görmüş olalar, yaxud Allahla müxalifət etməmişdilər ki, onun cəzasına çatmış olalar. Lakin bu müsibətlərin səbəbi bu idi: Allah istəyirdi ki, onlar bu müsibətlərin vasitəsi ilə behiştdə yüksək (mənəvi) məqamlara çatsınlar. Ey Həmran, onların barəsində pis fikirləşmə, Aşura günü İmam Hüseynin (əleyhis-salam) dostları, köməkçiləri qılınc, nizə zərbələrindən özlərində heç bir dərd, ağrı hiss etmirdilər. Bu barədə İmam Baqir (əleyhis-salam) buyurdu: "Cəddim Hüseyn (əleyhis-salam)-ın fədakar köməkçiləri düşmənin qılınc, nizə zərbələri altında ağrı hiss etmirdilər.”
MƏRSİYƏ Dur ey xədəngi nizəyə nişanə qardaş Bacun ediblər Kufəyə rəvanə qardaş Olum o qanlı peykərin fədası qardaş Gedən təmami qarətə əsasi qardaş Bu gül bədəndə qalmayan libası qardaş Dur ey müinim, du nuri eynim Bu nazlı canə, fəda Hüseynim *** Bu qürbət ölkədə Hüseyn, bacın olub xar Gül üzlü qızların olub əsiri küffar Şotor səvari baş açıq yanında əğyar Nə var pənahım, nə dadixahım Bu qədri zülmə, nədir günahım? *** Nə qədri çəkmişəm bu gün qəmi müsibət Təmami rəxti zivərim olundu qarət Vururlar qəmçi başimə edər şəmatət Bu qövmi küffar, edərlər azar Nə bir pənahım, nə rəhm edən var *** Zibəs dəyibdi sinəvə xədəngi peykan Olubdu lalə tək tənin sərasər al qan Soyublar nəşivi Hüseyn, qoyublar üryan Gedib təvanım, üzüldü canım Çıxar səmayə, Hüseyn fəğanım *** Vuranda xeyməgahə od bu qövmi əşrar Dağıldı çöllərə hamı bu Ali Əthar Od içrə qaldı bir nəfər zəifü-bimar Nə onda taqət, nə məndə qüvvət Nə qədri çəkdim, bu gün əziyyət *** Olub hərəmlərin bu gün əsiri üdvan Qorosnə təşnə qızların bu çöldə veylan Edib rəvanə Kufəyə bu qövmi süfyan Bu hali müztər, nə yarü-yavər Saği solunda, sipahi kafər *** Bu Kufədə xanımlığım düşübdü yadə Varımdı şani şövkətim Hüseyn ziyadə Necə gedim özüm əsir başun cidadə Nə başda məcər, nə zibü-zivər Ediblər qarət talandı yeksər *** Götürmə Kufə möhnətin bəyanə Nazim Bu qəmli qissə od salar cəhanə Nazim Gəlir bu qəmdə şiələr fəğanə Nazim Tutarlar matəm, ba çəşmi pürnəm Fəğanü-nalə, edərlər hər dəm
ŞAMİ-QƏRİBAN NÖVHƏSİ Mətbəx səradır, [696] Zəhrayi nalan (2), Bərpa edibdir, şami qəriban (2) Biyər ey islamə olan qurban, Yaralı başı kəsilən ətşan Ya Hüseyn məzlum, ya Hüseyn məzlum (2) *** Virdi[697] olub "va veyla” anavun, Sındırma qəlbin, Zəhra anavun Gözün aç mən gözlərivə qurban, Mənə səs ver sözlərivə qurban *** Mən ki cahanda, oldum şəhidə, Sitəmlə oldu, qəddim xəmidə[698] Ağaran gisulərimə[699] bir bax, Bu sınan pəhlulərimə[700] bir bax *** Aç gözlərin ey, dəryayi rəhmət, Mən gəlmişəm bax, cəddim Peyambər Anavu dindir, sərfəraz[701] eylə, Qanlı baş ilə, pişivaz eylə *** Əhvalım olub, rəncurü-xəstə[702], Mən gəlmişəm bax, qəlbi şikəstə Mən oğul məzlumiye dövranəm, Mənə səs ver ki, səsi giryanəm[703] *** Başın dalınca, gəldim tənurə, Döndü bu mənzil, vadiye surə Anavam mən məhrəmi aşkarə, Bu yaralı başuvə zəvvarəm *** Din üstə dözdüm, mən hər bəlayə, Düşdü güzarım Kərbübəlayə Boyadın gisulərimi qanə, Bura gəldim şami qəribanə
HƏZRƏT ZEYNƏBƏ XİTAB Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Kənzi həya[704] Zeynəb, kani vəfa[705] Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Dərd aşina Zeynəb, qərqi bəla Zeynəb Qəm qəhrəmanı (2) Zəhra nişanı Ey ruhi ba iman,[706] (2) canım sənə qurban *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Sərgəşteyi dövran, avareyi tufan[707] Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Məcdi əhdi peyman,[708] şiri şahi mərdan Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Məhbubeyi canan,[709] Quranına qurban *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Şəmşiri du balından, borrəndə bəyan[710] Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Qardaş başı üstündə, zülfü ağaran Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Səhrayi müsibətdə, qəmdən qocalan Zeynəb *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Qardaş başının qanı, zülfündə həna Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Peymani Həqqə məfxər,[711] Qurana olan yavər Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Hücbü-ədəbə məhzər,[712] şənü-şərəfi mənbər *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Daim gözü qan yaşlı, başında qara məcər Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Zəhrası ölən gündən, amaci bəla[713] Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Təvili rəsa Zeynəb, təşbihi Xuda[714] Zeynəb *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Mehrabi ibadətdə, təfsiri dua Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Müşgüldə rəca[715] Zeynəb, hər yerdə dəva Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Pərvəndeyi xunini Şahi-şühəda[716] Zeynəb *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Möhkəm sözü üstündə, mərdanə duran Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Kaxi sitəmü-zülmü, qol bağlı yıxan Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Çox qəmçi dəyən başın, qəmdə ağaran Zeynəb *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Yollarda pərəstari yorğun üsəra[717] Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Hər qafileyi nehzətdə, öz nehzətinə qiymət Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Əvvəldə görən izzət, axırda çəkən zillət *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Ağlar gözü qürbətdə, qardaşlarına həsrət Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Can sinədə söylərdi, vay bəxti qara Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Həm nayibə Zəhrayə, həm dininə pirayə[718] *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Ağzında şirin sözlər, qəmdən dolanan "vay”ə Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb İstəkli Ruqəyyəylə, səbri olan həm sayə Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Heç tapmıyan ömründə, bir ləhzə səfa Zeynəb *** Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Can nəqdini bi nüsxə, ərzani verən[719] Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb 55 il ömründə, göz yaşı tökən Zeynəb Zeynəb, Zeynəb, Zeynəb Qürbətdə ölən yalqız, möhtaci kəfən Zeynəb
680.Bayraqdar 681.Mühəmməd dininin ən böyük qurbanı 682.Üzük qaşı kimi 683.Ox 684.Təkbir səsi 685.Yarı qalxmaq 686.Qamadını 687.Dünyaya beşik kimi həyəcan düşüb 688.Göyün kürələrinə vəhşət, titrəyiş çatıb 689.Hava atəş yağdırana oxşadı 690.Xəncər sümüyə dayanmış 691.Uzun ömürlü 692.Mələkut aləmindən 693.Boğazından 694.İsbatül-vəsiyyət, (Məsudi) səh 113. 695.Seyyid Nemətullah Cəzairi "əl-ənvarün-nömaniyyə kitabında (səh.345) qeyd etmişdir ki, Şah İsmayıl Səfəvi (Xətai) Bağdadı fəth edəndən sonra İmam Hüseyn (əleyhis-salam)-ın ziyarətinə gedir. Ona xəbər çatır ki, alimlərdən bəzisi Hürrün tövbəsi məqələsini qəbul etmirlər. əmr edir ki, qəbri açsınlar. Qəbri açanda görürlər ki, elə bil indicə şəhid olmuş, bədəni də çürüməmişdir. Onun başında bir parça olduğunu görürlər. Şah İsmayıl onu təbərrük üçün açıb götürmək istəyirdi. Elə ki açır, yaradan qan axmağa başlayır. Nə qədər çalışırlarsa və başqa parçalarla bağlayırlarsa, qanı saxlaya bilmirlər. Yalnız İmamın (əleyhis-salam) bağladığı parça ilə bağladıqdan sonra qanı dayanır. 696."Əsrarüş-şəhadət” 697.İmam Hüseyn əleyhissalamın mübarək başının qoyulduğu mətbət, təndir 698.Dilinin əzbəri 699.Bükülmüş 700.Saçlarıma 701.Qabırğalarıma 702.Başıuca 703.Yorğun, əzab görmüş 704.Ağlar 705.Həya və ismət xəzinəsi 706.Vəfa simvolu 707.İmanlı ruh 708.Dövranın avarəsi, tufanların avarəsi 709.əhd-peymana əzəməti 710.Cananın, yəni Allahın sevimlisi, məhbubəsi 711.İkiağızlı şəmşirdən də kisici bəyaan 712.Həqqin peymanına iftixar 713.İslami hicabın ədəbin məzhəri, simvolu 714.Bəlaların hədəfi, bəlalarla tuş olan 715.Allahın mütəşabeh ayələrini düzgün və aşkar təvil və təfsir edən 716.Ümid 717.Şəhidlər ağası Hüseynin qanlı hərəkatının sənədi 718.Yorğın əsirlərin yollardakı başçısı, qəyyyumu 719.Bəzək, zinət
| 
