Peyğəmbərə qəddar düşmən olanlar Bütpərəstlər bir gün çıxartdı qərar Bütün müsəlmanlar təqib edilsin Onlara ən ağır cəza verilsin. Əbu Bəkr Osman kimi şəxslərə Bir söz demirdilər bu dinə görə. Kimsəsiz arxası olmayanlara "Allah təkdir” deyən müsəlmanlara Ən ağır cəzalar verirdi onlar. İsti qum üstündə uzadan anlar Sinəsi üstünə isti daş qoyar Günəşin altında döyüb saxlayar. Dözülməz əziyyət zülm verərdilər Ac susuz saxlayıb incidərdilər. Yanar od üstünə uzadıb birin Nizəyə keçirib başqa birisin Döyərək al qana bürüyərdilər Dəvəyə bağlayıb sürüyərdilər. Hər cürə əzaba oldular düçar Müsəlman olana mal satmazdılar. Bilalın boynuna ip keçirdərək Yerlə sürümüşlər onu ilantək. Ömər də müsəlman olmadan öncə Müsəlman kənizin döymüş ölüncə. Həzrət də bu yolda çox əzab çəkir Bəzən küçələrdə edilir təhqir. Əbu Ləhəb ilə onun arvadı Həzrəti görən tək çəkər fəryadı. Başına kül atıb daşa basardı Əlinə nə düşsə ona atardı. Keçdiyi yoluna tikanlar yığar Həzrətə əziyyət verərdi onlar. Axırda ədavət o qədər artdı Həzrətin qızların evdən çıxartdı. Get–gedə təqibə məruz qalanlar Bəzisin ibadət etdiyi anlar Gizlində–aşkarda düşəndə fürsət Qətiyyən heç kimə etməz mərhəmət Müsəlman olanı öldürərdilər. Bu ağır həyatı görür Peyğəmbər. Məkkədə ibadət deyildi mümkün Yaşamaq qorxulu olduğu üçün Müsəlmanlar çəkir çox əziyyəti. Götür qoy edərkən bu vəziyyəti Özünün haqqında heç düşünmədən Belə bir qərara o gəldi həmən. Nə qədər bu çətin olsa da ona Həzrət izin verdi Həbəşistana. Odur ki yığılıb bir on beş nəfər Həbəş ölkəsinə tərəf getdilər. Yaxşı qarşılandı orada onlar Tezliklə qurdular sakin ruzigar. Həmin qafilənin başçısı Osman(Mazun oğlu Osman.) Məkkəyə razılıq göndərdi ordan. "Rəbbimiz Allahdır” dedikləriçin Doğma yurdlarından düşüb didərgin İbadət edəcək yer gəzirdilər Həbəş ölkəsində oldu müyəssər. Odur ki təxminən bir il keçərkən İkinci qafilə yenə gedərkən Əbu Talib oğlu Cəfəri–Təyyar Başda olmaq ilə yola çıxdılar. Gedənlərin sayı səksəni ötdü Qureyş vəziyyətdən çox təşviş etdi. İslamın ətrafa yayılmasından Qorxaraq hiyləyə əl atdı bu an. İki nəfər dildən dilavər olan Çox bilmiş həm də ki hiyləgər olan Onları geriyə alsınlar deyə Elçitək gəldilər həmin ölkəyə. Həbəşdə hökmdar Nəcaşi idi İnsaf–ədalətdə çox yaxşı idi. Onun hüzuruna girən elçilər Hədiyyəsin verib belə dedilər: – Bizim ölkəmizdən bir neçə avam Başına yığaraq bir dəstə adam Dinlərin buraxıb eyləmiş hicrət Onlarda ağıldan yoxdur əlamət. Nə bizə nə sizə məlum olmayan Bir din uydurublar hamısı yalan. Bəzisi cavandır ağlı kəsməyir Ata–babaları geri istəyir. Biz də hüzuruna gəldik elçitək Mümkünsə onları ver bizə gedək. Nəcaşi ağıllı bir hökmdardı Haqqı ədaləti o axtarardı Odur ki onlara tez aldanmadan Bir səmimi qəlblə bir az mehriban Müsəlmanlara o sual edərək: – Dininiz haqqında danışın görək. Cəfər hökmdara təzim eylədi Sonra nəzakətlə belə söylədi: – Sən ey ədalətli böyük hökmdar Mənim sözlərimi dinlə ver qərar. Cəhalət içində yaşamışıq biz Haqdan ədalətdən olduq xəbərsiz. Bütlərə inanıb səcdə edərdik Zina eləyərdik haram yeyərdik Qüvvətli zəifi tapdayıb əzir Gücsüzlər güclüyə olmuşdu əsir. Qonşuluq hüququ bilməzdik nədir Qohum–qardaşımız hansı gündədir. Üzlərdən silinib getmişdi həya Çox zaman səbəbsiz edərdik dava. Belə bir vəziyyət olduğu zaman Peyğəmbər göndərdi bizə Yaradan. Allah içimizdən seçmişdir onu Bilirik şərəfli pak oluğunu. Əsl–nəcabəti bəllidir bizə Nur verdi o bizim gözlərimizə. "Bütləri tərk edin!” bizə söyləyir "Bir olan Allaha inanın!” –deyir. Doğru danışmağı öyrətdi bizə Son qoyduq əxlaqsız işlərimizə. Haram dediyinə haram demişik Halal dediyini halal yemişik. Yalan danışmağı etdi qadağan Dedi: – "Qadınlara atmayın böhtan!” Bizə "qan tökməkdən çəkinin!” deyir "Allahın şəriki yoxdur!” əmr edir. Biz də razı olub inandıq ona İbadət etmişik buyurduğuna. Bu yolda hər ağır əzaba dözdük Ondan nə incidik nə də əl üzdük. Gətirdiyi dinə etdik etiqad Xalqımızsa bizi qoymadı azad. Çox işgəncələrə sinə açmışıq Ata–anamızı qoyub qaçmışıq. Sizi başqasından üstün tutaraq Bu gözəl ölkəyə gəlmişik qonaq. Nəcaşi Cəfərə: – Allah göndərən Ayətlərdən mənə birin söylə sən: – Qurani–kərimdə yazılıbdı bu "Məryəm” surəsindən oxudu bunu: "Məryəm uşağına işarə etdi” – Onun özü ilə danışın dedi Dedilər: – Uşaqla danışaq necə? Allahdan möcüzə baş verdi öncə Körpə dilə gəlib beşikdə birdən: – Allahın quluyam mən həqiqətən. O mənə bir kitab–İncili verdi Özümü Peyğəmbər etdi deyirdi: – Yaratdı O məni həm xeyir verən Dini hökmləri deyib öyrədən. Harda oluramsa olum söylədi: – Namazı zəkatı tövsiyə dedi. O məni anama hamıya qarşı İtaətkar etdi yaratdı yaxşı. Heç kəsə zülmkar dikbaş etmədi Mənim üstümdə var xoşbəxtlik dedi. Nəcaşi söylədi: – Eyni kəlmələr İsaya gələndir həmin ayələr. İncilin eynidir bunların çoxu Eyni nurdan axan işıqlardı bu. Elçilərə dedi: – Daha gedin siz Mənə aydın oldu pis məqsədiniz. Bunları mən sizə vermərəm qəti Tapdaya bilmərəm haqq–ədaləti. Elçilərin biri əmr ibni As Yoldaşına dedi: – Səbr edək bir az. Görərsən onları Nəcaşinin mən Bir tədbir tökərək sallam gözündən. Başqa hiyləyə əl atdı bu zaman Gedib Nəcaşiyə, söylədi yalan: – Həzrəti İsanı onlar danırlar Haqqında qəribə söz danışırlar. Nəcaşi Cəfəri çağırıb sordu: – Bu nə olan sözdür? Cəfər buyurdu: – Sizə bildiyimi deyirəm qısa "Allahın quludur Həzrəti İsa. O müqəddəs ruhdur həm də Peyğəmbər Məryəmə verdiyi sözüdür” yetər. Qurani–kərimdə yazılmış belə Mən də cürət edib gətirdim dilə. Nəcaşi əlinə çubuq alaraq Yerdə bir balaca cizgi cızaraq: – Bizim ilə sizin aranızda bu Cizgi qədər fərq var daha doğrusu. Deyərək onlarla rəftar etdi xoş Elçilər geriyə getdi əli boş. | 
HƏZRƏTİ PEYĞƏMBƏRİN MÖCÜZƏSİ
