Bu fəsildə İslamın əvvəlindəki bir neçə nümunəvi qadınlar barəsində yazını xülasə şəkildə sizə təqdim edəcəyik.

Peyğəmbərin (s) qadınlarının şücaəti barəsində qeyd etməzdən öncə, bəzi xaçpərəstlərin və müsəlmanların "Nə üçün İslam Peyğəmbərinin (s) qadını çox idi?” sualına cavab verməyə çalışacağıq. Kitabın yazılmasında hədəf və məqsədlərimizdən biri də bu mövzuya cavab vermək olduğu üçün münasib arqumentləri və lazımi mətləbləri məqsədəuyğun bilib sizə təqdim edəcəyik.

Həzrət Peyğəmbər (s) 25 yaşında ilk həyat yoldaşı, təqribən qırx yaşlı dul qadın Həzrət Xədicə (ə) ilə evləndi. Xədicə (ə) həyatda olduğu müddətdə Peyğəmbər (s) başqa heç kəslə ailə qurmadı. Həzrət Peyğəmbərin (s) qalan evlənmələri isə ömrünün axır on ilində, yəni yaşı əllini keçəndən sonra baş verdi, siyasi və atifi məqsəd daşıyırdı. Bunlara aydınlıq gətirmək üçün aşağıdakılara diqqət yetirin:

1. Peyğəmbərin (s) qadınlarının içərisində Aişədən başqa, hamısı əvvəl ərdə olmuşdular. Xədicədən və Mariyadan başqa heç birisindən övladı olmamışdı.

2. Peyğəmbərin (s) qadınlarından bəzisi o Həzrətlə (s) evlənəndə əllidən çox yaşı vardı və gözəllikdə payları yox idi (Xuzəymə qızı Zeynəb kimi).

3. Məsələn, o Həzrətin (s) Ömərin və Əbu Bəkrin qızıyla evlənməsi siyasi məqsəd daşıyırdı. Çünki bununla onların böyük qəbiləsi İslama cəlb olunurdular. Digər tərəfdən də Ömər özü Peyğəmbərə (s), birinci əri Xunəysi itirmiş qızı ilə evlənməyi təklif etmişdi.

4. O Həzrətin (s) çoxsaylı evlənmələrinin bir səbəbi də şəhid və qeyri-şəhid ailələrini himayə altına almaq idi. Həzrət Məhəmməd (s) özü bu işdə qabağa düşərdi və camaatı bu işə sövq edərdi ki, ictimai çatışmazlıq təbii şəkildə həll olsun. Məsələn, o Həzrətin (s) əri Ühüd savaşında yaralanıb, sonra şəhid olan Ümmü Sələmə və Ubəydə ibn Harisin əri Bədr savaşında şəhid olmuş qızı Xuzəymə qızı Zeynəblə evlənməsi kimi. Bu himayənin sayəsində şəhidlərin uşaqları Peyğəmbər (s) kimi mehriban atanın nəvazişi altında heç bir narahatlıq və çatışmazlıq hiss etmədən böyüyüb boya-başa çatırdılar.(Məhəmməd Rəsulullah (s), səh.59-yazıçılardan; Xəyratu Hisan, 1-ci cild, səh.102.)

5. Həzrət Rəsulullahın (s) qadınlarından biri Ümmü Həbibə, ya Rəmlə (Əbu Süfyanın qızı) idi. O, Əbu Süfyanın qüdrətli vaxtında atasından ayrılıb İslamı qəbul etdi və sonra Əbdullah ibn Cəhş Əsədinin həyat yoldaşı oldu. Sonra onunla birlikdə hicrət edən karvanla Həbəşistana getdi. Əri Həbəşistanda xaçpərəstlərin təsiri altına düşdü və məsihi oldu. Amma Ümmü Həbibə xaçpərəstliyi qəbul etmədiyi üçün əri onu tənha qoydu. Ümmü Həbibə nə Həbəşistanda qala bilir və nə də Məkkəyə qayıda bilərdi. Çünki Peyğəmbər (s) Mədinəyə mühacirət etmişdi və Əbu Süfyan da ona o vaxt Məkkədə qalmağa icazə verərdi ki, İslam dinindən uzaqlaşsın. Ancaq o İslamdan uzaqlaşmağa heç vaxt razı olmazdı. Peyğəmbər (s) onun yolunda təhlükə ilə qarşılaşan ismətli qadını xoşbəxt etmək üçün ondan elçilik etdi və halbuki o hələ də Həbəşistanda idi. Bu evlənmə çox gizlin şəkildə baş verdi. Həbəşistanın padşahı Nəcaşi şəxsən özü həzrət Məhəmməd (s) tərəfindən onun əqdin (nikahın) oxudu və məhriyyəsin də verdi. Sonra o, hicrətin yeddinci ilində mühacirlərlə birlikdə Mədinəyə gəldi.

6. Peyğəmbərin (s) Zəmənin qızı Sudə ilə evlənməsi buna görə idi ki, o əri ilə birgə Həbəşistana mühacirət etdikdən sonra əri orada dünyasını dəyişdi. Peyğəmbər (s) bu qadının özünü bədbəxt və ailəsinin dağılmış hiss etməməsi üçün onunla evləndi.

7. Peyğəmbərin (s) Cuvəyriyyə ilə evlənməsi onun özünün təklifi ilə oldu. Cuvəyriyyə bəni-Müstəliq qəbiləsindən olduğu üçün bu evlənmənin sayəsində bəni-Müstəliqlə döyüşdə əsir düşmüş müsəlmanlar azad oldular. Bu evlənmə həmin qəbilənin İslamı qəbul etməsi üçün yaxşı bir amil oldu. Peyğəmbərin (s) Xədicə (ə) ilə evlənməsi barəsində sonra söz açacağıq.

Peyğəmbərin (s) qadınlarının hər birisinin gildən, sadə şəkildə düzəlmiş bir evi var idi və onlar o evlərdə yaşayırdılar. Həzrət Peyğəmbərin (s) həyat tərzi bu idi. Halbuki Allahdan xəbərsiz olan düşmənlər Peyğəmbərin (s) "Hərəmsəra”sı barədə çox çirkin və əsassız sözlər deyirlər. Alimlərdən biri deyir: "Mən hər zaman Məhəmmədin (s) evini və yaşayışını xatırlayanda, cavanlığını və ən yaxşı dövranını qırx, altımış beş yaşlı qadınlarla və əldən düşmüş Həfsə, Ümmü Sələmə və Xuzəymə qızı Zeynəb kimi uşaqlı qocalarla keçirməsi, gildən olan evi və sadə yeməyi yadıma düşür və təəssüflənməyə bilmirəm. Məhəmmədin (s) onlardan da yaxşı qadınları və yaşayışı ola bilərdi. Qərb yazıçılarının həzrət Məhəmmədin (s) əməlləri və hərəmxanası barəsindəki sözlərini oxuyanda utandığımdan pərişan olmaya bilmirəm. Bir insan, hətta yazıçı da olsa, nə qədər özünü alçalda bilərmiş ki, belə çirkin niyyətlərə xatir, insaniyyətin fəxri və tarixin sərmayəsi olan, həqiqətən gözəl simanı belə bir çirkinlik və ismətsizliyə bulaşdırsın”.(Azadlıq və qadın hüququ.)